Wydawnictwo Noir sur Blanc, Moja ocena 5,5/6
Kamienne miasto to pierwszy tom cyklu kryminalnego z Immą Tataranni. Jes to wyjątkowa bohaterka. Fabuła osadzoną jest w realiach południowych Włoch, a dokładniej – w malowniczej, niemal mitycznej Materze. Ta książka to znacznie więcej niż klasyczny kryminał – to połączenie ironicznej, nieco groteskowej opowieści detektywistycznej z portretem społeczno-obyczajowym współczesnych Włoch.
Imma Tataranni to jedna z tych postaci, które trudno zapomnieć. Niska, bezkompromisowa, obdarzona doskonałą pamięcią i ciętym językiem, porusza się po Materze na wysokich obcasach, pozostawiając za sobą ślady nie tylko fizyczne, ale i emocjonalne. To kobieta silna, zdeterminowana, ale jednocześnie delikatna, targana wewnętrznymi rozterkami – szczególnie wtedy, gdy zawodowe obowiązki krzyżują się z osobistymi lękami. W Kamiennym mieście prowadzi śledztwo w sprawie morderstwa młodego chłopaka. Poza tym zmierza się z pytaniami o tożsamość współczesnej młodzieży, ich wartości, marzenia i lęki.
Fabuła powieści, choć osnuta wokół zbrodni, nie jest jedynie pretekstem do trzymającego w napięciu śledztwa. Venezia umiejętnie balansuje między klasyczną narracją kryminalną, a refleksją socjologiczną, społeczną. Trochę w tym przypomina śldztwa weneckiego komisarza Brunettiego. W tle pojawiają się konflikty pokoleniowe, społeczne nierówności, hipokryzja lokalnych elit oraz wszechobecna mentalność małomiasteczkowa. Autorka bawi się konwencją kryminału, czasem ją przełamuje, niekiedy prowadzi czytelnika za nos, jednak nigdy nie pozwala mu się nudzić. To naprawdę porywająca lektura.
Matera – tytułowe kamienne miasto – nie jest tu jedynie tłem, ale pełnoprawnym, osobnym bohaterem. Wszędzie widać bielon mury, labirynty uliczek, stare tajemnice i światło południa Włoch. To wszystko +wyjątkowi ludzie, wspaniała kuchnia, tworzą wyjątkowy klimat. Venezia maluje to miejsce z miłością, ale i z dystansem, ukazując piękno i duszność, bogactwo i biedę, tradycję i stagnację.
Mariolina Venezia pisze z ironią, lekkością i wyczuciem języka. Jej styl to wybuchowa mieszanka: pełna humoru, błyskotliwych obserwacji i soczystych dialogów proza, która miejscami przypomina literacki reportaż, a innym razem to satyra. Każda postać, nawet epizodyczna, jest narysowana z uwagą i charakterem, a dynamiczna narracja sprawia, że książkę pochłania się niemal jednym tchem.
Książka jest wspaniałą, szczególnie dla fanów słonecznej Italii. Jednak czytelnik nastawiony głównie na szybki rozwój akcji, może odczuć lekkie znużenie, zwłaszcza w środkowej części książki. Jednak dla tych, którzy szukają w literaturze czegoś więcej niż tylko zagadki do rozwiązania, książka okaże się wielkim odkryciem.
Kamienne miasto to znakomita powieść, która łączy elementy kryminału, powieści obyczajowej i społecznego komentarza oraz pzewodnika po pd. Italii. To również literacka oda do Matery – miasta niezwykłego, pełnego sprzeczności, historii i tajemnic. Mariolina Venezia stworzyła nie tylko wciągającą opowieść, ale też intrygującą bohaterkę, która z pewnością zasłużyła na kolejne tomy. Imma Tataranni może i jest postacią przerysowaną, ale to właśnie dzięki temu zyskuje na autentyczności i sile oddziaływania. Polecam. Warto.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Bez czytania będą usuwane komentarze zawierające spamy, linki do innych blogów. Mój blog, to nie słup ogłoszeniowy.