Ludzie, którzy sieją w śniegu - Tina Harnesk

 

Wydawnictwo Marginesy, Moja ocena 5,5/6
Tina Harnesk w swojej powieści Ludzie, którzy sieją w śniegu ukazuje niezwykle złożoną i bardzo skomplikowaną oraz poruszającą opowieść o Saamach, ludziach północy Szwecji. Autorka snuje opowieść o ich tożsamości, historii oraz tęsknotach. Nic dziwnego, że książka ta zdobyła uznanie w 2023 roku, zdobywając m.in. tytuł Książki Roku w Szwecji i nominację do nagrody Adlibris za debiut. Opowieść jest pełna emocji, subtelnego humoru i głębokiej refleksji nad przeszłością oraz współczesnością rdzennych ludów. Bardzo poruszający i istotny głos we współczesnym świecie.
Akcja książki toczy się na północy Szwecji, w regionie Norrbotten. Głównym tematem jest historia Máriddji, 85-letniej Saamki, która po latach życia w odosobnieniu z mężem, pragnie odnaleźć swojego zaginionego siostrzeńca. Chłopiec, którego wychowywali jak własnego syna, został im brutalnie odebrany przez władze. Máriddja jest bardzo samotna w swojej tęsknocie. Co najgorsze, takich osób, jak ona jest w Szwecji wiele. Kobieta znajduje pomoc u Sire, operatorki centrali telefonicznej, z którą dzieli się swoimi emocjami.
Z drugiej strony śledzimy losy Kaja i Mimmi, którzy przeprowadzają się do Norrbotten. Z biegiem czasu Mimmi zaczyna dostrzegać, że jej życie w nowym miejscu może wiązać się z czymś więcej. Chodzi tu o przeszłość, której nie rozumie do końca.
Powieść łączy te z pozoru dwie różne historie. Historia Máriddji to historia kobiety, która dotyka traumy i niezrealizowanych tęsknot z przeszłości. Wątek Kaja i Mimmi opowiada o próbie zrozumienia swojego miejsca w życiu. Oba wątki, z pozoru różne, łączy tragiczna historia Saamów. Te historie są mistrzowsko splecione przez autorkę, której udało się stworzyć bardzo poruszająca opowieść. Jest ona tym ciekawsza, iż dotyczy kwestii tak mało u nas znanej. Bo tak naprawdę, ile osób zna dzieje Saamów? No właśnie.
Harnesk nie unika opisu brutalnych zmian, jakie dotknęły Saamów, takich jak konfiskata ziemi, próby wymuszenia asymilacji czy też nielegalne odebranie dzieci z rodzin, co miało na celu wynarodowienie rdzennych mieszkańców. W opowieści nie brakuje także elementów magicznych, obecności tradycji, wierzeń, legend i rytuałów. Chociażby z tego powodu warto po tę książkę sięgnąć.
Ale nie tylko Saamowie są powodem żeby oddać się niezwykłej lekturze. Ta ksiażka to po prostu kawał doskonałej, dopracowanej i mądrej prozy. Ludzie, którzy sieją w śniegu to książka, która nie daje łatwych odpowiedzi. Końcowe rozstrzygnięcia w tej powieści są otwarte, a historie bohaterów pozostawiają czytelnika z uczuciem refleksji. Autorka zachwyca swoją wrażliwością na ludzkie emocje, a także umiejętnością łączenia historii osobistych z szerokim tłem społecznym i kulturowym. Jest to książka, która pozostaje w pamięci na długo po przeczytaniu.

Srebrna kość. Cykl: Tajemnice Kijowa (tom 1) - Andrij Kurkow

 

Wydawnictwo Noir sur Blanc, Moja ocena 5,5/6
Srebrna kość to powieść, która z powodzeniem łączy elementy powieści detektywistycznej z literaturą historyczną i obyczajową oraz sporą porcją elementów groteski. Andriej Kurkow zabiera nas do Kijowa w 1919 roku, gdzie w samym sercu rewolucyjnej zawieruchy młody mężczyzna, Samson Kołeczka, staje się przypadkowym śledczym. Zmagając się z brutalnymi warunkami wojny domowej, chaosu politycznego i osobistymi tragediami, staje w obliczu niebywałej zagadki kryminalnej.
W książce ciekawie nakreślono atmosferę Kijowa pogrążonego w rewolucyjnej wojnie domowej. Bolszewicy próbują odzyskać kontrolę nad miastem. Niezbyt im się to udaje. Brak porządku i powszechny chaos sprawiają, iż doskonale się wiedzie rzezimieszkom i bandytom. Kurkow w mistrzowski sposób buduje klimat niepewności i strachu, a zniszczone miasto staje się tłem dla prywatnego śledztwa Samsona, którego życie wywróciło się do góry nogami po brutalnym zamachu.
Narracja jest pełna ironii i zaskakujących zwrotów akcji, które sprawiają, że książka nie jest tylko klasycznym kryminałem, ale również głębszą refleksją nad społecznymi i politycznymi skutkami wojny. Kurkow umiejętnie wplata w fabułę również wątki obyczajowe. Samson Kołeczka, samozwańczy detektyw, wykazuje się niezwykłą determinacją i umiejętnością analitycznego myślenia. Bardzo ciekawe jest jego życie, ale także rozwój w pracy detektywa.
Najciekawsza w książce jest jednak ironia i mroczny humor. Autor zręcznie się nimi posluguje. Czarny humor jest wpleciony w sytuacje, które w innych okolicznościach mogłyby wydawać się wyłącznie tragiczne. Dzieje się tak dzięki postaciom, które mimo trudnych czasów zachowują swoją osobistą godność i szukają sensu w małych, codziennych chwilach.
Warto także zwrócić uwagę na warstwę społeczną i polityczną powieści. Kurkow z niebywałą precyzją przedstawia życie codzienne, niuanse społeczne i polityczne Kijowa, w którym rządy i systemy zmieniają się z dnia na dzień. Ta chwiejność rzeczywistości tworzy niepewność i dezorientację, w której każdy krok może oznaczać nieoczekiwany przełom, zarówno w śledztwie, jak i w życiu bohaterów.
Srebrna kość to książka, która wciąga czytelnika od pierwszej strony, a jej wielowątkowa fabuła i dynamiczna akcja sprawiają, że trudno się od niej oderwać. Kurkow stworzył powieść, która nie tylko bawi i intryguje, ale także zmusza do refleksji nad naturą człowieka i mechanizmami, które rządzą społeczeństwami w czasie kryzysu. Jeśli szukasz literatury inteligentnej, nieoczywistej, pełnej napięcia, ironii i głębokich analiz społecznych, to Srebrna kość z pewnością spełni Twoje oczekiwania.

Coco Chanel. Legenda i życie - Justine Picardie

 

Wydawnictwo Rebis, Moja ocena 4,5/6
Książka Justine Picardie Coco Chanel. Legenda i życie, rzuca nowe światło na postać jednej z największych ikon mody XX wieku. Autorka, korzystając z niepublikowanych wcześniej materiałów, rozmów z bliskimi Coco Chanel oraz skrupulatnych badań, stworzyła nie tylko biografię, ale także analizę życia kobiety, która na zawsze zmieniła świat mody. Picardie oddziela rzeczywistość od mitu, co pozwala czytelnikowi dostrzec skomplikowaną postać, jaką była Coco Chanel.
Książka nie jest typową biografią. To raczej ciekawie nakreślona opowieść o życiu Chanel, która z małej, ubogiej dziewczynki stała się symbolem luksusu, stylu i siły. Autorka krok po kroku prowadzi nas przez trudne dzieciństwo Coco, jej burzliwe życie miłosne, ambicje zawodowe oraz drogę do sukcesu. Każdy etap życia naszej bohaterki był pełen ofiar i poświęceń. Jednak kluczowym elementem książki jest ukazanie, jak Chanel sama stała się swoim najwspanialszym dziełem. Picardie przedstawia także momenty przełomowe w karierze Coco, zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Jednym z atutów książki jest doskonała narracja, która sprawia, że życie Coco Chanel staje się niemal filmową opowieścią, pełną napięcia, emocji i nieoczekiwanych zwrotów akcji. Dzięki temu książkę dobrze się czyta.
Mimo, że biografia Picardie jest bardzo ciekawa, nie jest wolna od pewnych wad. Czasami autorka zbyt mocno koncentruje się na niektórych aspektach życia Chanel, co może wydawać się nieco monotonne. Przykładem może być zbyt szczegółowe opisywanie jej relacji miłosnych, które choć ważne, nie zawsze wnosiły coś nowego do obrazu samej projektantki.
Poza tym choć książka zawiera wiele świeżych informacji, niektóre elementy życia Chanel pozostają owiane tajemnicą. Picardie mimo wysiłku, jaki sobie zadała, nie zawsze jest w stanie dostarczyć pełnych odpowiedzi na pytania dotyczące niektórych aspektów życia Chanel.
Autorka przedstawia obraz jednej z najbardziej wpływowych kobiet XX wieku. Ksiażka ta to nie tylko biografia, ale i głębsze zrozumienie mechanizmów, które sprawiły, że Chanel stała się symbolem elegancji i sukcesu. Mimo pewnych mankamentów, książka ta jest dobrą lekturą dla każdego, kto pragnie poznać historię tej niezwykłej postaci, której życie było równie barwne, co jej projekty. 

Zamek Sinobrodego. Cykl: Terra Alta (tom 3) - Javier Cercas

 

Wydawnictwo Noir sur Blanc, Moja ocena 6/6
Zamek Sinobrodego to powieść, która wciąga od pierwszej strony i nie puszcza aż do samego końca. Jest to trzecia część trylogii autorstwa Javiera Cercasa, w której główny bohater, Melchior Marín, staje przed kolejnym osobistym i moralnym wyzwaniem. Cercas, znany z tworzenia głęboko złożonych postaci oraz poruszania tematów moralnych i społecznych, ponownie nie zawodzi.
Cercas to bardzo ciekawy autor, który ma na swoim koncie wiele książek. Każda z nich łączy w sobie elementy powieści sensacyjnej z głęboką refleksją nad ludzką naturą. Niektóre jego książki, jak np. Wyjątkowa kraina, poruszają także trudne tematy związane z historią, tożsamością i moralnością.
Pisarz nie boi się konfrontować swoich bohaterów z ekstremalnymi sytuacjami. Zmusza ich także do stawiania czoła na równi zewnętrznym zagrożeniom, jak i wewnętrznym dylematom.
W Zamku Sinobrodego kontynuuje ten trend i oferuje czytelnikom podróż po Majorce, ale także w głąb psychiki ludzkiej.
W tej części trylogii Melchior Marín, były policjant, który porzucił pracę, by zostać bibliotekarzem, zostaje postawiony w niezwykle trudnej sytuacji. Zrozpacziny ojciec desperacko próbuje odnaleźć swoją zaginioną córkę. Zniknięcie nastolatki na wakacjach staje się początkiem śledztwa, które prowadzi go na trop wielkiego skandalu. Więcej wam nie zdradzę, nie chcę spojlerować. Nadmienię tylko, iż lektura jest na równi zaskakująca, wciągająca, jak i zasmucająca. Smutek wynika z kondycji nas ludzi i z tego, co jeden człowiek jest gotowy zrobić drugiemu. Czytelnik, podobnie, jak bohaterowie, zostaje wciągnięty w wir moralnych dylematów.
Mam za sobą lekturę wszystkich części serii. Największym atutem każdego tomu jest główny bohater Melchior. Jest to zdecydowanie postać niejednoznaczna. Z jednej strony ojciec, pełen troski o córkę, z drugiej to były śledczy, który nie boi się przekraczać granic, postępować niejednocznacznie, balansowac na granicy prawa i etyki. Wszystko to żeby odkryć prawdę. Czy cel uświęca środki? Takie i wiele innych pytań stawia przed czytelnikami autor trylogii. Sam Melchior jest jakby zwierciadłem dla każdego z nas. Pisarz i Melchior zmuszają nas do zadania sobie pytania o granice moralności, sprawiedliwości.
Gorąco zachęcam do lektury wszystkich tomów trylogi Terra Alta.

Wygon - Amy Liptrot

 

Wydawnictwo Marginesy, Moja ocena 5/6
Trudna choć bardzo ciekawa książka. To poruszająca i głęboko osobistą opowieść o trudnej drodze wychodzenia z alkoholizmu. Autorka, wracając na rodzinne Orkady, stawia czoła nie tylko demonom przeszłości, ale i życiu, które musi zbudować na nowo. W jej szczególnej sytuacji jest to bardzo trudne.
Historia ta, napisana z niezwykłą szczerością, to zapis procesu rekonwalescencji, w którym natura, samotność i praca wśród przyrody stają się dla Liptrot kluczowe dla odzyskiwania równowagi.
Zmagania z alkoholizmem autorka ukazuje bez upiększeń, traktując swoje uzależnienie jako coś z czym musi się zmierzyć, by rozpocząć życie na nowo. Chociaż czasem narracja jest pełna frustracji i bezsilności, autorka nie popada w rozpacz tylko walczy o siebie i stara się zrozumieć, co w jej życiu było błędne i co musi zmienić.
Równocześnie Liptrot zbudowała książkę, która jest jakby hołdem dla dzikiej natury Orkad. Dla niej przyroda staje się zarówno ucieczką, jak i formą terapii. We wspaniałych opisach przyrody możemy poczuć się niemalże częścią tych wysp. W trakcie lektury czujemy porywy wiatru na twarzy, zapach morskiej soli, widzimy pięknie odmalowane obrazy zorzy polarnej. W pracy z naturą autorka odnajduje poczucie sensu i wewnętrznej równowagi, które wydają się być kluczowe w jej drodze do trzeźwości i nowego życia.
Bardzo ciekawe jest jak autorka przeplata osobistą opisy, zwierzenia z głębi duszy z refleksjami na temat otaczającego ją świata. Opisy ukochanych wysp nie są jedynie tłem dla opowieści o alkoholizmie, lecz stają się integralną częścią procesu leczenia.
Wygon to także wspaniała i poruszająca książka o samotności, o budowaniu nowego życia w oderwaniu od dotychczasowych blędów, nałogów. Liptrot nie unika tematów trudnych. Autorka pisze o momentach, w których czuła się zagubiona, w których wydawało jej się, że stawia krok w przód, by potem cofnąć się o dwa. Jednakże jej narracja nie jest pesymistyczna, a raczej pełna nadziei, bo każda porażka staje się częścią procesu uzdrawiania. Warto po tę książkę sięgnąć - raz dla wspaniałych opisów przyrody, a dwa dla faktu, iż ta poruszająca lektura może pomóc każdemu z nas w zmaganiu się z problemami, nałogami. Polecam.

Papier, kamień, nożyce - Alice Feeney

 

Wydawnictwo IV Strona, Moja ocena 5/6
Alice Feeney w książce Papier, kamień, nożyce zgręcznie łączy psychologiczny thriller z napięciem, które towarzyszy bohaterom i czytelnikom przez całą powieść. To historia o tajemnicach, które chowa się na równi przed innymi, jak i przed samym sobą. Feeney zabiera nas do mrocznego, niemal klaustrofobicznego świata, w którym nic nie jest tym, czym się wydaje. Dodatkowo każde pozornie proste rozwiązanie prowadzi do coraz bardziej złożonych zagadek. A to dopiero początek.
Bohaterką książki jest Amelia Wright. Nie jest w stanie zaakceptować, że jej małżeństwo z Adamem jest takim, jakie sobie wymarzyła. Mężczyzna cierpi na prozopagnozję, czyli niemożność rozpoznawania twarzy.
Adam to bardzo utalentowany scenarzysta. Jest on wiecznie pogrążony w pracy i nie dostrzega emocjonalnych potrzeb żony. Amelia, sfrustrowana i samotna, postanawia, że wyjazd do odosobnionej szkockiej wioski pomoże odbudować ich związek. Jednak wszystko okazuje się być czymś zupełnie innym niż by się zdawało. A wyjazd okazuje się być....Więcej nie zdradzę. Zachęcam za to do lektury tej ciekawej książki i zanurzenia się w sekrety z przeszłości.
Feeney z mistrzowską precyzją kreuje atmosferę narastającego niepokoju. Ten nastrój bardzo szybko udziela się czytelnikowi. Już od pierwszych stron wiadomo, że coś w tej historii jest nie tak. Choć początkowo możemy myśleć, że to tylko kolejna opowieść o kryzysie małżeńskim, autorka szybko wprowadza nas w świat, gdzie nic nie jest pewne. Szybko się okazuje, iż zmagania Amelii z niewłaściwym małżeństwem, wcale nie są najważniejszym wątkiem tej historii.
Autorka stworzyłą dobry, mroczny, zaskakujący thriller, w którym wszystko podszyte jest niepokojem i jest inne niż zdaje się być. Największym atutem książki jest sposób, w jaki Feeney buduje napięcie. Z każdą kolejną stroną mamy poczucie, że coraz bardziej zanurzamy się w sieci kłamstw i manipulacji. Autorka potrafi zaskakiwać. Dotyczy to zarówno fabuły, jak i postaci. Każdy bohater skrywa jakąś tajemnicę. W tej powieści nic nie jest czarno-białe, każdy ma swoje motywacje i ukryte intencje.
Papier, kamień, nożyce to thriller, który nie tylko trzyma w napięciu, ale także zmusza do refleksji nad związkami międzyludzkimi, tożsamością i granicami zaufania. Alice Feeney zaserwowała nam książkę, która zaskakuje na każdym kroku. Pisarka zręcznie prowadzi nas przez mroczne zakamarki ludzkiej psychiki, a zakończenie historii to prawdziwy zimny prysznic dla czytelnika. Polecam. Ta historia was zaintryguje i przykuje do lektury.

 

Dziennik 1954. Źródła - Leopold Tyrmand

 

Wydawnictwo MG, Moja ocena 6/6
Jestem wielką fanką twórczości LeopoldaTyrmanda. Kilka lat temu miałam okazję przeczytać Dziennik 1954. Po tej lekturze jestem fanką tego twórcy także, jako człowieka. Jako pisarza cenię go za to, że wspaniale bawił się słowem, był jego mistrzem i genialnie wykorzystywał w swoich utworach otaczającą go rzeczywistość. Jako człowieka cenię go za wszystko, a przede wszystkim za bycie nonkonformistą.
Nic dziwnego, iż sięgnęłam po Dziennik 1954. Źródła. Lektura mnie zachwyciła, jak wszystko, co dotyczy Tyrmanda. Jest to niezwykle ważne i fascynujące dzieło, które pozwala na szersze zrozumienie nie tylko samego autora, ale także klimatu intelektualnego i społecznego Polski lat 50. XX wieku. Książka ta jest zapisem osobistych przemyśleń, refleksji i emocji, które Tyrmand, wówczas w trudnej sytuacji życiowej, spisał w roku 1954. Wartością dodaną tej publikacji jest fakt, że czytelnicy mają okazję poznać różne wersje tego dziennika – pierwotną, pełną surowych zapisków, jak i edytowaną wersję, zmienioną przez samego pisarza. Wielka gratka dla fanów pisarza.
Tyrmand, mimo cenzury i trudności z publikacją, nie rezygnował z pisania, a jego dziennik stał się miejscem, w którym nie tylko dokumentował rzeczywistość, tę dot, jego życia, ale i twórczości literackiej. Autor zmienia codzienne zapiski w coś więcej niz zwykły dziennik, pamiętnik. Wplata w nie elementy fikcji, w tym bardzo zmysłowy i pochłaniający go wątek romansowy, który stanowi jeden z najważniejszych motywów tej książki. Dzięki temu Dziennik 1954 jest dziełem wielowymiarowym.
Wydanie książki w formie porównania dwu wersji dziennika, pierwotnej (zeszyty) i później zmienionej przez Tyrmanda (maszynopis), to pomysł, który pozwala czytelnikowi na pełniejsze zrozumienie procesu twórczego tego niebanalnego pisarza. Dzięki temu mamy okazję zobaczenia rzeczywistości PRL-u lat 50. XX wieku, ale i tego, jak cenzura wpływała na literaturę oraz jak Tyrmand samodzielnie redagował swoje zapiski.
Książka nie jest tylko dokumentem epoki. Ona jest także głęboko osobistym zapisem zmagań człowieka z systemem, z własnymi pragnieniami i wątpliwościami. Tyrmand tworząc Dziennik... stał się na równi kronikarzem i bohaterem własnej opowieści. Jego zapiski pełne są ironii, ale także przejmujących rozważań nad wolnością, miłością i twórczością.
Wydanie Dziennika 1954. Źródła przez Wydawnictwo MG to krok w stronę przywrócenia pełnej wartości literackiej Tyrmandowych zapisków. To książka, która daje głos nie tylko samemu pisarzowi. Pozwala ona współczesnemu czytelnikowi zrozumieć, jak wielki wpływ na literaturę i kulturę miał ten wybitny twórca. Polecam.

 

Doktor Żywago - Borys Pasternak

 

Dom Wydawniczy Rebis, Moja ocena 6/6
Ta książka to ponadczasowe arcydzieło, które zawsze będzie porywać czytelnika.
Doktor Żywago porusza i wstrząsa, zachwyca pięknem literackim, a jednocześnie zmusza do refleksji nad losem jednostki wplecionym w wielkie wydarzenia historyczne. Borys Pasternak, laureat Nagrody Nobla, stworzył dzieło, które jest nie tylko literackim arcydziełem, ale także głębokim studium ludzkiej duszy, moralności, miłości i tragedii, jaką niesie ze sobą wojna i rewolucje. W centrum tej historii stoi człowiek, Jurij Żywago, który wpleciony w wielkie wydarzenia historii XX wieku, zachowuje swoją wewnętrzną wolność i prawo do osobistego wyboru, pomimo chaosu, który go otacza.
Pasternak pokazuje, jak wojna i rewolucja mogą zrujnować nie tylko państwowy porządek, ale także indywidualne losy. Wojna, a także rewolucje oraz inne wydarzenia historyczne, stanowią w powieści tło, na którym splatają się historie jednostek, z których każda stara się odnaleźć sens w świecie pełnym niepewności. Powieść jest szczególnie poruszająca w kontekście miłości. W tym świecie pełnym przemocy i chaosu, miłość staje się formą buntu, poszukiwania piękna i sensu życia wbrew brutalnym realiom. Tylko czy tak da się żyć, tak naprawdę?
Jednym z najbardziej poruszających aspektów powieści jest skomplikowana relacja Żywago z dwiema kobietami: Toną, kobietą, którą poślubia, oraz Larią, którą kocha prawdziwą, głęboką miłością. Miłość do Larii to uczucie pełne cierpienia, tęsknoty, straty. Tak, jak ukazuje ją autor, to miłość, która jest w stanie przezwyciężyć czas i przeciwności. W kontekście życia pełnego rozczarowań, konfliktów i wojennych zniszczeń, a takie życie jest udziałem bohatera, ta miłość staje się także źródłem osobistego dramatu. Co istotne, pisarz nie ocenia, ani Żywago, ani żadnej z kobiet. Jest jak najdalszy od ocen. W tych relacjach międzyludzkich nic nie jest ani białe ani czarne, tak jak w życiu każdego z nas.
Dramatyczne są także losy Żywago na tle wielkiej historii. Nasz bohater, jako lekarz i poeta, nie jest w stanie uciec od wojny i rewolucji. On, niewielki trybik w machinie wielkiego kraju, po prostu jest częścią tych wydarzeń. Jednak Żnasz bohater zachowuje swoją wewnętrzną wolność, nie poddaje się całkowicie mechanizmowi wydarzeń. Jak to wygląda i co z tego wyniknie, tego dowiedzcie sie sami w trakcie tej wyjątkowej podróży, którą serwuje nam Borys Pasternak. Trudno bowiem coś więcej napisać o tej książce. Są takie dzieła literackie, które wymykają się jakimkolwiek ocenom, opisom. Po prostu każdy musi taką książkę przeczytać, poznac, postarać się ją zrozumieć. Do takich lektur należy Doktor Żywago. Gorąco zachęcam was do sięgnięcia po tę powieść.To mój 3. raz z Doktorem Żywago. Za każdym razem czytam tę książkę w innej rzeczywistości geopolitycznej. Warto na to zwrócić uwagę. Wielka powieść.

Dłużnik - Camilla Grebe, Carl-David Pärson

 

Wydawnictwo Sonia Draga, Moja ocena 5,5/6
Dłużnik autorstwa Camilli Grebe i Carla-Davida Pärsona to dobry, mocny thriller z elementami nadprzyrodzonymi. Książka od samego początku trzyma w napięciu. Co ciekawe, Dłużnik zagłębia się także w psychologię postaci i porusza trudne tematy, takie jak strata i próby radzenia sobie z traumą.
Książka wprowadza nas do małego skandynawskiego miasteczka Sundby, które na pierwszy rzut oka wydaje się być spokojnym miejscem, gdzie nie dzieje się nic niepokojącego. Ot, idealne miejsce do życia, wychowywania dzieci. Jednak pod tą powierzchowną sielanką czai się mrok.
Fabuła skupia się na trzech głównych postaciach: młodej policjantce Albii, która trafia do Sundby po traumatycznym incydencie; Leo, ojcu czterolatki, który liczy na to, że przeprowadzka na idylliczną farmę pomoże jego rodzinie wyleczyć rany po stracie starszej córki; oraz jego żonie, Marice.
Wszyscy bohaterowie próbują sobie poradzić z traumami. Otoczenie zdaje się być ku temu idealne. Jak się szybko okaże, coś jest nie tak z nowym miejscem, w którym przyszło im żyć.
Krok po kroku autorzy łączą porządny skandynawski thriller z elementami paranormalnymi, takimi trochę ala King. Z pozoru spokojna codzienność zostaje zakłócona przez niewytłumaczalne wydarzenia. To, co na początku wydaje się być jedynie szeregami niepokojących, ale racjonalnych zdarzeń, stopniowo przekształca się w prawdziwie przerażającą historię. Okazuje się, że w tym sielskim miejscu nadprzyrodzone zjawiska są bardzo realne i bardzo na porządku dziennym.
Dłużnik to klasyczna skandynawska proza. Wyróżnia się ona swoją mroczną atmosferą i bardzo głęboką charakterystyką postaci. Autorzy zręcznie budują napięcie, zmuszając czytelnika do nieustannego zastanawiania się, co kryje się za niewinnym wyglądem małego miasteczka. W połączeniu z psychologicznymi rozważaniami na temat traumy i straty, książka trzymającym w napięciu thrillerem. Poza tym to głęboko poruszający obraz ludzkich zmagań z własnymi demonami, które tak naprawdę drzemią w większości z nas. Bardzo mroczna i poruszająca podróż do wnętrza nas samych i umysłów bohaterów książki.
Dłużnik to historia, która nie tylko przeraża, ale też zmusza do refleksji nad tym, jak nieprzewidywalne i trudne bywają życie i ludzkie losy. To książka dla tych, którzy lubią thrillery z mocną dawką napięcia i mrocznego klimatu, a także dla tych, którzy potrafią dostrzec w literaturze głębsze, emocjonalne warstwy. Polecam.

 

 

Życzliwość - John Ajvide Lindqvist

 

Wydawnictwo Zysk i S-ka, Moja ocena 5/6
Życzliwość Johna Ajvide Lindqvista to powieść, która już od pierwszych stron przyciąga niepokojącą atmosferą. Fabuła zmusza do refleksji nad tym, co czai się w mrocznych zakamarkach ludzkiej psychiki. Nie wiem, jakim cudem określono tę powieść mianem fantasy. Dużo bliżej jej do powieści psychologicznej, refleksyjnej, choć elementy fantasy są silne.
Jest to opowieść o miasteczku, które zostaje wystawione na próbę, a jego mieszkańcy stopniowo odkrywają, że nic nie jest takie, jak się wydaje.
Akcja rozpoczyna się od tajemniczego pojawienia się jaskrawożółtego kontenera na nabrzeżu w szwedzkim portowym miasteczku Norrtällje. Nikt nie wie, jak trafił w to miejsce ani co zawiera. Choć początkowo sprawa wydaje się być zagadką, z czasem staje się początkiem serii niepokojących wydarzeń. Spokojne dotąd miasteczko zmienia się w miejsce opanowane przez nieuzasadnioną wrogość i agresję. Ludzie zaczynają przejawiać skrajnie destrukcyjne zachowania. Dochodzi do brutalnych awantur i aktów przemocy, w tym gwałtów i pobić. Nastroje wśród mieszkańców stają się coraz bardziej napięte.
Lindqvist zręcznie wprowadza w nas atmosferę rosnącego chaosu, który dotyka każdą część tego niewielkiego świata.W pewnym momencie okoliczności stają się coraz bardziej przerażające, a bohaterowie zaczynają zadawać pytania o to, co naprawdę znajduje się w kontenerze. Co będzie dalej? Tego nie zdradzę. Zachęcam za to do lektury tej książki.
Główną siłą powieści jest zdolność do wywoływania niepokoju. Z jednej strony mamy do czynienia z dokładnym portretem społecznym i psychologicznym, a z drugiej z narastającą falą przemocy i zupełnie nieoczekiwanych reakcji. LAutor nie pozwala na chwilę wytchnienia. Na każdej kolejnej stronie kryje się kolejny mrok, kolejne zło, które wciągają czytelnika w przerażającą rzeczywistość. Autor z wyczuciem pokazuje, jak cienka granica dzieli nas od zwierzęcej agresji i jak łatwo możemy utracić kontrolę nad własnymi emocjami.
Ciekawie ukazane jest otoczenie, miejsce akcji. Norrtällje, małe, dotąd spokojne miasteczko, staje się symbolem społecznego mikrokosmosu, w którym znajduje się każdy z nas. Jest to miejsce, które z pozoru jest bezpieczne. To tam, zupełnie niespodziewanie napięcia społeczne zmieniają wszystko w mgnieniu oka. Tak przedstawione tło, miejsce akcji, jest główną osią i wartością książki.
Życzliwość to książka, którą warto przeczytać. Trzyma ona w napięciu, zmusza do myślenia i zmienia nasze spojrzenie na naturę ludzką. Z jednej strony to opowieść o przemianach społecznych i psychicznych, z drugiej to bardzo mroczna analiza naszych najgłębszych lęków i instynktów. Bardzo niejednoznaczna powieść. Polecam.