Szósta lamentacja - William Brodrick

Wydawnictwo Hachette, Okładka miękka, 471 s., Moja ocena 5,5/6
To moje drugie spotkanie z twórczością Williama Brodricka i z Anselmem, zakonnikiem z opactwa gilbertynów. Ponownie jest to spotkanie niezwykle udane.
Poprzednio przygody zakonnika-detektywa (bo tak można go śmiało określić) opisywałam przy recenzji Dnia kłamstwa (recenzja tutaj)
Od razu zaznaczę, ze obie części tworzą cykl przygód Anselma, ale każdą z części można czytać oddzielnie, nie koniecznie po kolei.Gdyby ktoś jednak chciał pokusić się o chronologiczną lekturę uprzedzam, że pierwsza jest Szósta lamentacja i od niej warto zacząć lekturę.
Do opactwa gilbertynów, gdzie posługę Bogu sprawuje ojciec Anselm, pewnego dnia przybywa  Eduard Schwermann, który powołując się na stara kościelną zasadę prosi o schronienie w opactwie. Schronienie otrzymuje i wydaje się, że mężczyzna za murami klasztornymi jest bezpieczny. Jednak zakonnicy nie wiedzą co ich czeka w związku z niespodziewanym gościem. 
Bardzo szybko okazuje się, że Schwermann to nie jakiś miły, pogodny staruszek, tylko zatwardziały hitlerowski zbrodniarz, którego w końcu dosięgły- ramię sprawiedliwości i przeszłość. Przez wiele lat od zakończenia II wojny światowej, mężczyzna ukrywał swoją tożsamość, nie ujawniał swojej przeszłości, założył rodzinę, ale nigdy nie odpowiedział za swoje zbrodnie z okresu okupacji.
Jak to bywa w takich przypadkach, prawda wyszła na jaw przypadkiem, a póżniej zaczęła żyć swoim własnym życiem. W momencie, gdy o mężczyźnie i ukrywających go zakonnikach zaczyna być głośno, mnisi postanawiają oddalić Schwermanna. Jednak o dziwo sprzeciwia się temu Watykan. Dlaczego? Dlaczego Kościołowi tak zależy na udzieleniu zbrodniarzowi wojennemu schronienia, że aż z Watykanu zostają przysłani wysłannicy papiescy, którzy mają dopilnować, żeby mężczyzna nadal przebywał w opactwie.
Na prośbę swojego bezpośredniego zwierzchnika, ojciec Anselm rozpoczyna śledztwo. Jednak sam nie wie w co się pakuje i co poruszył. Zakonnik próbuje dociec prawdy o wydarzeniach, które rozegrały się w czasach drugiej wojny światowej w Paryżu. Prawdy, która okazuje się szokująca i bardzo niewygodna, a przez to niebezpieczna.
Tej samej prawdy próbuje dociec także młoda kobieta Lucy, która jest wnuczką umierającej byłej znajomej/ofgiary Schwermanna. Babcia spisuje wspomnienia w kilku cienkich zeszytach i daje je Lucy. Sporo w tych zapiskach zwierzeń, przerażających opowieści o pobycie w obozach koncentracyjnych, o okupacyjnej rzeczywistości, sporo tajemnic rodzinnych, które są szokujące. Ku zaskoczeniu Lucy jej rodzina okaże się zupełnie inna niż sądziła. 
Młoda kobieta poznaje przez przypadek (a może jednak to nie był przypadek) wnuka Schwermanna, z którym razem zaczynają dochodzić prawdy.
To co odkryją oni i co odkryje ojciec Anselm będzie szokujące, podobnie jak samo zakończenie. Gwarantuję wam, że będziecie mocno zaskoczeni.
Szósta lamentacja to doskonała pozycja, pełna trzymającej w napięciu intrygi kryminalnej, która  odsłania zaskakujące tajemnice przeszłości, w które wplątany jest także Kościół. Z jednej strony jest to pozycja sensacyjna z bogatym i bardzo ciekawie skonstruowanym wątkiem kryminalnym, z drugiej strony jest to historyczno-obyczajowa pozycja, a z trzeciej świetny thriller, od lektury którego nie sposób się oderwać.
Do tego warto dodać bardzo ciekawie skonstruowanych bohaterów. Wśród nich prym wiedzie ojciec Anselm, niezwykle mądry, doskonale wykształcony człowiek, samorodny detektyw, który uparcie, krok po kroku dochodzi do prawdy robi to jednak z ogromnym wyczuciem, co szczególnie widać było w przypadku Dnia kłamstwa. 
Jednak Anselm to nie jedyny ciekawy bohater. W obu powieściach autor stworzył całą plejadę bardzo wyrazistych i niebanalnych postaci, które zdecydowanie ubarwiają i tak świetne książki.
Plusem jest także bogate tło historyczne, w które wpleciona jest każda ze spraw, jakie Anselm ma rozwikłać. Przeciwników historii jako takiej od razu uspokoję, historia, a właściwie jej meandry są tylko tłem do opowieści innych, niezwykle ważnych faktów. Historia nie jest sensem książek sama w sobie, więc nie musicie się jej obawiać. Sensem obu powieści Brodricka są ludzie, ich czyny, wybory oraz ich konsekwencje. 
Gorąco zachęcam do lektury zarówno Szóstej lamentacji, jak i Dnia kłamstwa.  Jeżeli szukacie dobrej, wartościowej, a jednocześnie wciągającej lektury, przy której trzeba uruchomić szare komórki, książki Williama Brodricka są dla was.