Przeprawa - Cormac McCarthy

Wydawnictwo Literackie, Okładka miękka, 600 s., Moja ocena 5/6
Przeprawa to II tom trylogii Pogranicze. 
I tom Rącze konie recenzowałam tutaj.
Myliłby się jednak ten, kto sądziłby, że II tom musi być kontynuacją I, mieć tych samych bohaterów. Może i musi, ale nie u McCarthy'ego. Na tym polega specyfika autora, u niego nic nie jest pewne, nic nie musi być.
Oba tomy wiele łączy, ale nie bohaterowie. Łączy je przede wszystkim  umiejscowienie akcji i oczywiście osoba wyjątkowego autora. 
Bo Cormac McCarthy dla mnie jest świetnym pisarzem i nie ukrywam tego.  
Ale wracajmy do trylogii Pogranicze. W obu tomach akcja dzieje się na nomen omen pograniczu:) na granicy USA i Meksyku, czyli w krainie dzikiej, krainie bezprawia. W obu tomach mamy ten sam klimat westernu i początku. Czego początku? A wszystkiego. Trudno to nawet opisać, podobnie, jak trudno opisać całą twórczość autora. Dodam tylko, że jest ona o tyleż wspaniała, co niesłychanie specyficzna i albo się ją pokocha, albo zniechęci do niej na zawsze.
Przeprawa podzielona jest na trzy części. 
I część to wspaniała opowieść o rzadko spotykanej przyjaźni chłopca i wilczycy; kolejne części opowiadają o poszukiwaniach – II zagubionych koni, III brata.
Głównymi bohaterami książki są dwaj bracia – Bill i Boyd, którzy mają odpowiednio 16 i 14 lat. 
Podobnie, jak bohater I tomu są w drodze, drodze ku początkowi, ku nieuniknionemu, można śmiało napisać, że ku przeznaczeniu. Dla McCarthy'ego wydaje się być charakterystyczne, że jego bohaterowie szukają, są w drodze.
Obaj chłopcy dorastali i żyli  w latach 30. XX w., a więc w okresie niełatwym, który ukształtował ich charaktery. Pisarz bardzo ciekawie ukazuje nam Meksyk zupełnie inny od tego widzianego na Discovery czy pocztówkach, nie jest to kraj kaktusów, plaż i uśmiechniętych ludzi. To kraj trudny, okrutny, ale i wspaniały, kwintesencja życia. 
W trakcie podróży, która jest osią książki, bracia spotykają niesamowitych ludzi, przeżywają przygody, o których im się nawet nie śniło. Od razu muszę zaznaczyć, iż chłopcy przeżywają podwójną podróż - fizyczną, czyli na prawdę podróżują i taką, którą można nazwać, jako psychologiczną, nawet metafizyczną (podróżują w głąb siebie, zmieniają się, poznają sami siebie).
Może wydawać się dziwnym, że w obu tomach trylogii występują zupełnie inni bohaterowie, co ciekawsze akcja II tomu rozgrywa się wiele lat przed I:) Ale jestem przekonana, że w III tomie Sodoma i gomora, który ma się ukazać pod koniec lutego, autor połączy w magiczny sposób bohaterów obu części.
Wiem, może brzmi to trochę enigmatycznie, niejasno, ale inaczej (bez opowiadania treści i spojlerowania) nie da się napisać.W każdym bądź razie zachęcam do sięgnięcia po oba tomy, które jednak można czytać niezależnie od siebie.
Ja po raz kolejny jestem zachwycona niezwykle realistyczną i wyrazistą prozą Cormaca McCarthyego, autor nie zawiódł mnie. 
Przeprawa to świetna powieść, fantastycznie oddane szczegóły życia na pograniczu dwóch krajów. Realia USA i Meksyku, skomplikowane charaktery ludzkie, dzika natura, odrobina psychologii i z lekka magiczno-gotycki klimat, to jest to.
Charles "Cormac" McCarthy - urodził się w 20 lipca 1933 r., w Providence w stanie Rhode Island. 
Zajmuje się głównie pisaniem książek, scenariuszy i dramatów. Jest wymieniany jako jeden z czterech, obok Thomasa Pynchona, Dona DeLillo i Philipa Rotha, najważniejszych amerykańskich powieściopisarzy. Przez znawców literatury, jego styl bywa niekiedy porównywany do twórczości Williama Faulknera i Hermana Melville'a. W 1951 r. McCarthy zaczął studia na University of Tennessee (1951-1952), a w 1953 wstąpił na 4 lata do United States Air Force (Sił Powietrznych USA). Dwa lata spędził na Alasce prowadząc audycje radiowe. Reaktywował studia w 1957. Cztery lata później pobrał się z Lee Holleman - przyjaciółką ze studiów, z którą ma syna Cullena.  Małżeństwo jednak nie przetrwało nawet roku. Porzucił studia i przeprowadził się z rodziną do Chicago. Zajął się twórczością literacką i tam właśnie powstała jego pierwsza powieść (The Orchard Keeper - Strażnik Sadu). Po powrocie do Sevier County w stanie Tennessee rozstał się z żoną. Latem 1965r. poznał Anne DeLisle. W 1966r. podczas pobytu w Anglii pobrali się. W tym samym roku po otrzymaniu stypendium od Rockefeller Foundation podróżował po południowej Europie i zatrzymał się na dłużej na Ibizie, gdzie napisał swoją drugą powieść Outer Dark. W 1969r., McCarthy z żoną przeprowadzili się do Louisville w stanie Tennessee gdzie kupili nieruchomość, którą McCarthy własnoręcznie wyremontował. Tam też napisał kolejną, opartą na faktach, książkę "Child of God" (wydana w 1974 r.) W 1976 r. przeprowadził się do El Paso w Teksasie i pozostawał w separacji z żoną Anne DeLisle. Powieść "Suttree", którą pisał z przerwami przez 20 lat, została opublikowana ostatecznie w 1979 r.
W 2005 r. wydał kolejną książkę To nie jest kraj dla starych ludzi, z której bracia Cohen zrobili nagrodzony czterema Oscarami film.
W kwietniu 2007r., Oprah Winfrey wybrała Drogę McCarthy'ego jako książkę miesiąca do Oprah's Book Club.
5 czerwca 2007r., Winfrey przeprowadziła z nim pierwszy wywiad telewizyjny jakiego udzielił i który ukazał się na antenie w The Oprah Winfrey Show. Wywiad został nagrany w bibliotece Santa Fe Institute, gdzie McCarthy opowiedział o doświadczeniach związanych z byciem ojcem w starszym wieku, co było inspiracją i miało wpływ na powieść Droga.
Na język polski przetłumaczono: Rącze konie (All the Pretty Horses) - 1996, Przeprawę (The Crossing) - 2000, To nie jest kraj dla starych ludzi (No Country for Old Men) - 2008 i Drogę (The Road) - 2008. W 2009 roku nakładem Wydawnictwa Literackiego ukazała się kolejna powieść - Dziecię Boże, a w 2010r. Krwawy południk, Strażnik Sadu.
Dziś Cormac McCarthy mieszka w miejscowości Tesuque w Nowym Meksyku na północ od Santa Fe z trzecią żoną Jennifer Winkley i ich synem Johnem, który urodził się, gdy jego ojciec miał już 60 lat. Pisarz chroni ściśle swoją prywatność i rzadko udziela wywiadów.

POWIEŚCI:

• Strażnik sadu (1965) - Nagroda Faulknera
• Outer Dark (1968)
• Dziecię boże (Child of God 1974)
• Suttree (1979)
• Krwawy południk (Blood Meridian, Or the Evening Redness in the West, 1985)
• Rącze konie (All the Pretty Horses, 1992) w 1992 National Book Award i National Book Critics Circle Award za Rącze konie
• Przeprawa (The Crossing, 1994)
• Cities of the Plain (1998)
• To nie jest kraj dla starych ludzi (No Country for Old Men, 2005)
• Droga (The Road, 2006) - w 2006 James Tait Black Memorial Prize za Drogę, a w 2007, Nagrodę Pulitzera za Drogę