Utopce - Katarzyna Puzyńska

Wydawnictwo Prószyński i S-ka, Moja ocena 5/6
Utopce, to 5. tom świetnej sagi kryminalnej o policjantach z Lipowa. 
Książki te łączą w sobie elementy klasycznego kryminału i powieści obyczajowej z rozbudowanym wątkiem psychologicznym. Czyta się je świetnie. Biorąc do ręki Utopce z jednej strony (znając wcześniejsze tomy serii) wiedziałam, iż będzie to bardzo dobra lektura, ale z drugiej strony obawiałam się, czy i tym razem autorka poradzi sobie z zadaniem. 
Napisać 5. tom serii dorównujący poprzednim, nie jest sprawą łatwą. Na szczęście Katarzyna Puzyńska po raz kolejny po mistrzowsku wywiązała się z zadania.
Nie ma sensu streszczanie książki. Napiszę tylko, że ponownie mamy do czynienia z genialnie skonstruowanym kryminałem, którego akcja rozgrywa się w niewielkim miasteczku w latach 80. XX wieku. Atmosfera takiego miejsca w owym czasie była delikatnie to ujmując..klaustrofobiczna, duszna. Jeżeli dodamy do tego zbrodnię, próbę dojścia do prawdy, tajemnice skrywane przez mieszkańców, mamy świetną lekturę z doskonałym materiałem poglądowym w zakresie zjawisk psychologiczno-socjologicznych.
Od początku lektury nasuwało mi się porównanie z kryminałami w starym, dobrym angielskim stylu. Ta sama klaustrofobiczna atmosfera, znające się na wylot grono ludzi, skrywane tajemnice, duszność, umiejętnie dozowana groza, napięcie. 
Utopce to świetnie skonstruowany kryminał z wielowątkową fabułą, genialnie oddanymi realiami mieściny z lat 80. XX wieku, arcyciekawą galerią najróżniejszych bohaterów. Poza tym Puzyńska mistrzowsko podkręca akcję, dozuje napięcie i sprawia, iż bez mała do ostatniej kartki zadajemy sobie pytanie - kto jest sprawcą zbrodni. 
Doskonały kryminał, świetna powieść i pióro autorki ewoluujące z każdym kolejnym tomem serii.
Zachęcam do lektury, a ja lada dzień muszę nadrobić braki i przeczytać tom 3. serii.