Po zmroku - Bartosz Szczygielski

 

Wydawnictwo IV Strona, Moja ocena 5,5/6
Czy można uciec przed przeszłością, jeśli ta czeka tuż za drzwiami? Bartosz Szczygielski w swojej najnowszej powieści Po zmroku zabiera czytelnika w podróż nie tylko przez gęste, mazurskie lasy, ale przede wszystkim przez lęki i traumy skrywane głęboko w sercu bohaterki. I robi to w sposób, który potrafi wywołać gęsią skórkę u czytelnika.
Główna bohaterka, Kasandra Lit, to nietypowa dziennikarka walcząca o kolejną sensację. Jest to kobieta z przeszłością, dla której każde wyjście z mieszkania to akt odwagi. Jej codzienność to praca zza ekranu, w bezpiecznym dystansie od świata. Wszystko zmienia się, gdy dostaje zlecenie na reportaż z pensjonatu Uroczysko. Nazwa brzmi jak z bajki, ale bajkowość kończy się na tabliczce przy wjeździe do lasu. Dalej czeka coś znacznie bardziej mrocznego.
Szczygielski doskonale gra napięciem. Jest to bardzo charakterystyczne dla każdej jego książki. Nie straszy wprost, nie epatuje przemocą – za to snuje opowieść duszną, lepką od niepokoju, osnutą mgłą tajemnicy. W Uroczysku czuć coś nieuchwytnego, coś co sprawia, że czytelnik nie tylko chce poznać rozwiązanie zagadki, ale też… nie do końca jest pewien, czy rzeczywiście chce je znać.
Postać Kasandry to ogromny atut powieści. Jest ona pełna kontrastów, jednocześnie silna i krucha, zmagająca się z demonami zarówno z zewnątrz, jak i z wewnątrz. Jej relacja z Moniką Wawrzyniak, fotoreporterką towarzyszącą jej w tej wyprawie, nadaje historii głębi i realności. Gdy znika ktoś bardzo bliski naszej bohaterce...napięcie sięga zenitu, a czytelnik zostaje sam z pytaniem: co tak naprawdę czai się w tym lesie?
Motyw przestrogi Nie wchodź do lasu po zmroku jest wyczuwalny od pierwszych stron książki. Powraca on jak mantra i staje się symbolem – nie tylko ostrzeżenia, ale granicy między światem racjonalnym a tym, co pierwotne, może nawet nadprzyrodzone. Szczygielski umiejętnie igra z konwencją thrillera psychologicznego, horroru i powieści obyczajowej, nie dając się zaszufladkować.
Po zmroku to książka dla tych, którzy lubią, gdy ich lęki przybierają kształt słów. Dla tych, którzy szukają thrillera nieoczywistego – takiego, który zostaje z tobą długo po zamknięciu ostatniej strony. Bo kiedy kończy się dzień, a las cichnie… może to właśnie wtedy wszystko się zaczyna.
Po zmroku Bartosza Szczygielskiego to inteligentny thriller psychologiczny, w którym granica między rzeczywistością a lękiem zaciera się z każdą stroną. Niepokój staje się tu nie tylko tłem, ale bohaterem samym w sobie. Dla fanów gęstej atmosfery, dobrze napisanych bohaterów i historii, która zostaje w pamięci na długo. Bardzo polecam.

 

Tajemnica Broken Bayou - Jennifer Moorhead

 

Wydawnictwo Filia, Moja ocena 5/6
Jennifer Moorhead zabiera czytelników do mrocznego i pełnego tajemnic miasteczka Broken Bayou w Luizjanie. To tam przeszłość i teraźniejszość splatają się w nieoczekiwany sposób, a każdy krok głównej bohaterki staje się krokiem w stronę odkrywania brutalnej prawdy.
Dr Willa Watters, ceniona psycholog dziecięca, wraca do rodzinnego miasteczka po zawodowym skandalu. Kobieta chce ukryć swoje tajemnice. To, co miało pozostać zapomniane, wkrótce wychodzi na światło dzienne. Wszystko się rozpoczyna gdy bagna odsłaniają mroczne sekrety związane z przeszłością Willi. Z dnia na dzień nasza bohaterka zostaje uwikłana w śmiertelną zagadkę, która zaczyna nabierać niepokojącego kształtu. Przeszłość, która miała być zapomniana, powraca. Wydarzenia zmuszają naszą bohaterkę do podjęcia walki o swoje życie.
Moorhead świetnie buduje atmosferę napięcia i niepewności, sprawiając, że każda kolejna strona książki trzyma w napięciu. Autorka perfekcyjnie balansuje pomiędzy psychologiczną głębią, a thrillerem i kryminałem. Willa szybko staje się postacią, której losy śledzi się z rosnącym napięciem. To kobieta pełna sprzeczności, której siła i słabości równocześnie fascynują i budzą współczucie.
Tajemnica Broken Bayou nie jest tylko historią o morderstwach, ale także o tym, jak przeszłość może zniszczyć życie, jeśli nie zostanie odpowiednio zrozumiana i rozliczona. Mistrzowskie połączenie kryminału z psychologicznym thrillerem sprawia, że książka jest niezwykle angażująca, a nieoczekiwane zwroty akcji sprawiają, że trudno oderwać się od lektury.
Dodatkowo autorka doskonale uchwyciła atmosferę Luizjany – pełną nie tylko pięknych krajobrazów, ale także grozy, która czai się w mrocznych wodach.
Książka jest niezwykle dynamiczna, a każdy wątek, nawet ten najmniej istotny na pierwszy rzut oka, okazuje się mieć swoje znaczenie. To thriller, który nie tylko zaskakuje, ale również zmusza do refleksji nad tym, jak łatwo można zostać uwikłanym w coś, czego się nie rozumie. Jak się szybko okazuje, jeszcze trudniej się z tego uwolnić.
Warto dodać, że Tajemnica Broken Bayou to także historia o odkupieniu, o tym, jak trudne może być pogodzenie się z własną przeszłością i jak daleko jesteśmy w stanie posunąć się, by chronić siebie i swoich bliskich.
Jennifer Moorhead stworzyła książkę, która nie tylko trzyma w napięciu, ale również głęboko porusza. Tajemnica Broken Bayou to obowiązkowa lektura dla miłośników thrillerów, którzy szukają czegoś więcej niż tylko kryminalnej zagadki – to historia, która wciąga, zaskakuje i nie daje o sobie zapomnieć.

 

Zaleca się kota - Syou Ishida

 

Wydawnictwo Marginesy, Moja ocena 4,5/6
Zaleca się kota to powieść, która łączy elementy magii, psychologii i humoru w niezwykle oryginalny sposób. Ta opowieść, rozgrywająca się w malowniczym Kioto, ukazuje, jak niepozorny kot może stać się katalizatorem zmiany w życiu człowieka, przynosząc nie tylko radość, ale i głęboką transformację.
Książka opowiada o tajemniczej klinice Kokoro, której specjaliści zalecają swoim pacjentom... koty. Nie są to jednak zwykłe zwierzęta, a jedyni towarzysze, którzy wprowadzają rewolucję w życiu ludzi, którzy odwiedzają tę placówkę. Główne postacie – Shūta, Koga i Abino – zmagają się z różnymi problemami życiowymi, w tym wypaleniem zawodowym, gniewem czy złamanym sercem. Dzięki swoim tymczasowym towarzyszom, kotom, zaczynają dostrzegać swoje ukryte pragnienia i potrzeby, zmieniając swoje życie na lepsze.
Opowieść jest pełna ciepła i subtelnego humoru. Autorka z wyczuciem opisuje psychologiczne zawiłości bohaterów, które są zrozumiałe i realistyczne, mimo że sama fabuła ma odrobinę bajkowy charakter. Koty, będące centralnym motywem książki, stają się niejako lustrem, w którym bohaterowie mogą zobaczyć siebie z innej perspektywy, a ich obecność wyzwala procesy uzdrawiania i autoterapii.
Każdy z bohaterów jest wyjątkowy, a ich relacje z kotami, choć często pełne humoru i absurdu, prowadzą do głębszych refleksji nad życiem. Shūta, wyczerpany pracą w korporacji, zmienia swoje życie dzięki Bii, kotce, która wymusza na nim zastanowienie się nad tym, co tak naprawdę daje mu szczęście. Koga, z gniewem i frustracją w sercu, dzięki Marugo znajduje sposób na poprawienie relacji z innymi. Natomiast gejsza Abino, której życie zostało naznaczone przez przeszłość, dzięki Mimicie, kotu zwisłouchemu, powoli leczy swoje rany. Każda z tych postaci ma swoją historię, a ich spotkanie z kotami jest przełomowym momentem, który otwiera przed nimi nowe możliwości.
W książce przewija się motyw uzdrawiania przez kontakt z naturą, a szczególnie przez relację z czworonogiem. Ishida nie narzuca jednoznacznych wniosków, lecz pokazuje, jak drobne zmiany w codziennym życiu, takie jak obecność kota, mogą przynieść znaczącą poprawę w psychice i relacjach międzyludzkich. To powieść, która uczy nas, że czasem to, czego naprawdę potrzebujemy, to zrozumienie siebie, a najprostsze rzeczy – jak czas spędzony z kotem – mogą zdziałać cuda w obliczu trudności życiowych.
Nie sposób nie zwrócić uwagi na postać kotów w tej książce. Ishida świetnie uchwyciła charakterystyczne cechy tych zwierząt – ich niezależność, subtelną mądrość oraz zdolność do wywoływania chaosu, który paradoksalnie prowadzi do pozytywnych zmian. Koty w książce to nie tylko urocze towarzysze, ale prawdziwi bohaterowie, którzy, mimo swojej pozornej bierności, są katalizatorami wewnętrznych przemian swoich opiekunów. Ja jestem z frakcji kociej i tej książce mówię zdecydowane TAK.
Zaleca się kota to książka pełna uroku, lekkiego humoru, ale również głębokich refleksji na temat relacji międzyludzkich i sposobów na radzenie sobie z życiowymi trudnościami. Choć fabuła jest nietypowa, to właśnie ta nietypowość czyni ją wyjątkową. Dla miłośników kotów, ludzi szukających inspiracji do zmiany w swoim życiu, a także tych, którzy lubią książki z nutką magii i psychologicznej głębi, Zaleca się kota będzie lekturą idealną.
Książka Syou Ishidy to ciepła opowieść, która w delikatny sposób pokazuje, że czasami wystarczy mały impuls by dokonać wielkich zmian w życiu. I choć może brzmieć to jak bajka, to autor udowadnia, że czasami najbardziej niezwykłe rozwiązania kryją się w najprostszych gestach. Polecam, ciepły, mądry plasterek na zbolałą duszę.

Diwa. Opowieść o Marii Callas - Daisy Goodwin

 

 

Wydawnictwo Marginesy, Moja ocena 5-/6
Diwa. Opowieść o Marii Callas autorstwa Daisy Goodwin to poruszająca powieść, która zagłębia się w życie jednej z najwybitniejszych postaci XX wieku – Marii Callas. Autorka, znana z umiejętności tworzenia realistycznych portretów znanych postaci, tym razem stawia na przedstawienie Callas jako nie tylko genialnej śpiewaczki, ale również kobiety. Jej bohaterka zmaga się z wieloma trudnościami zarówno na scenie, jak i w życiu osobistym.
Opowieść koncentruje się na najbardziej dramatycznym okresie w życiu Marii Callas. Chodzi o jej romans z jednym z najbogatszych mężczyzn XX wieku, Aristotelesem Onasisem. Goodwin świetnie oddaje atmosferę luksusu i przepychu, który wciąga Marię w świat pełen wystawnych bankietów, gwiazd Hollywoodu i bezwzględnych gier towarzyskich. Jednak za tym blaskiem kryje się głęboka samotność, którą odczuwa Maria. Callas wciąż szuka prawdziwego uczucia i akceptacji. Wrażliwość bohaterki, jej wewnętrzne rozterki oraz pragnienie bycia kochaną, a nie tylko podziwianą, czynią ją postacią pełną sprzeczności, ale także bardzo ludzką.
Największym atutem książki jest niewątpliwie sposób, w jaki Goodwin portretuje życie Callas. Opisuje zarówno jej sukcesy artystyczne, jak i porażki osobiste. Czyni to z niezwykłą wnikliwością. Ujawnia, jak trudna była jej droga do szczytu. Opowieść prowadzi od dzieciństwa w okupowanej Grecji, przez wykorzystanie jej talentu przez matkę, po wchodzenie w relacje, które zamiast ją wspierać, często ją wykorzystywały. W kontekście tej historii miłości do Onasisa, książka staje się również opowieścią o kobiecie, która nie tylko musi radzić sobie z osobistym bólem, ale również z publiczną porażką, gdy Onasis porzuca ją na rzecz Jackie Kennedy.
Niestety, książka ma też swoje wady. Choć styl pisania Goodwin jest bez wątpienia pełen emocji, momentami może wydać się zbyt melodramatyczny. Postać Onasisa również pozostaje trochę płaska i jednowymiarowa. Jego postawa wobec Callas jest ciekawie przedstawiona. Jednak nie daje się poczuć głębszego spojrzenia w wewnętrzny świat miliardera. W pewnym momencie można odczuć, że książka nieco zbytnio koncentruje się na romansie, kosztem pełniejszego ukazania samej Callas i jej kariery artystycznej.
Pomimo tych drobnych zastrzeżeń, Diwa... to fascynująca powieść o kobiecie, która stała się legendą nie tylko dzięki swojemu niezrównanemu głosowi, ale także przez swoją niezłomną wolę walki o szczęście i spełnienie. Książka sprawia, że Maria Callas staje się postacią jeszcze bardziej złożoną i pełną, a jej historia inspiruje do refleksji nad tym, jak talent, ambicja i miłość mogą kształtować życie człowieka.

Zapraszam na moje konto na instagramie (klik)  

Jak cień - Marzena Hryniszak

 

Wydawnictwo Zysk i S-ka, Moja ocena 5/6
Marzena Hryniszak w swojej najnowszej książce Jak cień wprowadza czytelnika w mroczny świat pełen tajemnic, które snują się niczym cienie. Ta książka to thriller, który łączy elementy kryminału z psychologiczną głębią. Jednocześnie autorka zmusza nas do refleksji nad traumasami przeszłości i ich wpływem na teraźniejszość.
Akcja powieści zaczyna się od wstrząsającej śmierci Radosława Kamarota, młodego mężczyzny z zamożnej i szanowanej rodziny. Jego tragiczna śmierć nie tylko wstrząsa jego bliskimi, ale też staje się początkiem serii niepokojących wydarzeń, które wywracają życie wielu osób do góry nogami. Komisarz Wanda Feliks i jej nowy partner stają w obliczu zagadki, która z każdym kolejnym krokiem staje się coraz bardziej skomplikowana. Wkrótce wychodzi na jaw, że Radosław Kamarot nie był pierwszą ofiarą, a śmierć może mieć związek z czymś dużo mroczniejszym.
Powieść jest nie tylko kryminałem, ale także psychologiczną analizą postaci, które zmagają się z własnymi demonami. Ada Niszyńska, tanatopraktor, która przygotowuje ciała do pochówku, jest postacią pełną sprzeczności. Z jednej strony pokazana jest jako osoba doświadczona, profesjonalna, ale z drugiej zmaga się z osobistymi traumami i trudnymi wspomnieniami po stracie bliskich. Hryniszak umiejętnie pokazuje, jak przeszłość bohaterów wpływa na ich działania w teraźniejszości, a ich emocje i decyzje są głęboko osadzone w kontekście osobistych tragedii.
Ważnym motywem jest również temat śmierci. Jest ona ukazana nie tylko jako zakończenie życia, ale także jako symbol nieodwracalnych zmian. Hryniszak z dużą wrażliwością przedstawia postawy bohaterów wobec zmarłych, a także ich radzenie sobie z bólem, który nigdy nie znika całkowicie.
Autorka nie szczędzi czytelnikowi zwrotów akcji, które sprawiają, że książka staje się prawdziwym emocjonalnym rollercoasterem. Każdy nowy trop prowadzi do kolejnych pytań, a rozwikłanie zagadki wydaje się być wciąż poza zasięgiem. Jednak to, co najbardziej przyciąga w tej powieści, to nie tyle sama zagadka kryminalna, co pełne napięcia i tajemnicy relacje między postaciami.
Autorka świetnie pisze i doskonale tworzy atmosferę grozy i niepewności, która utrzymuje się aż do samego końca. Dzięki talentowi pisarki książka jest nie tylko zagadką kryminalną, ale także wciągającą opowieścią o ludzkich słabościach, złożoności emocji oraz próbach zrozumienia samego siebie w obliczu tragedii.
Jak cień to zdecydowanie książka, która nie pozwala się łatwo zapomnieć. Zaskakuje, angażuje emocjonalnie i skłania do refleksji. To idealna lektura dla tych, którzy szukają czegoś więcej niż tylko kryminalnej zagadki.
Marzena Hryniszak udowodniła, że potrafi tworzyć wciągające, wielowymiarowe historie, które poruszają serca i umysły czytelników. Jak cień to książka, która wciąga na długie godziny i zostaje z czytelnikiem na dłużej. Poleca.

 Zapraszam na moje konto na instagramie (klik)

 

Poradnik pozytywnego jedzenia. Jak karmić się z miłością? - Katarzyna Błażejewska-Stuhr

 

Wydawnictwo Literackie, Moja ocena 4,5/6
Książka Poradnik pozytywnego jedzenia. Jak karmić się z miłością? to wartościowa propozycja dla wszystkich, którzy chcą na nowo zbudować zdrową i pełną szacunku relację z jedzeniem. Autorka, dietetyczka kliniczna i psychodietetyczka, w przystępny sposób łączy swoje bogate doświadczenie zawodowe z osobistymi refleksjami na temat jedzenia, ciała i emocji. Przyznam się, że świetnie czytało mi się tę książkę. Idealna lektura na kilka dni, we fragmentach.
Z książki dowiadujemy się, że sposób, w jaki podchodzimy do jedzenia, ma ogromny wpływ na nasze zdrowie psychiczne i fizyczne. Błażejewska-Stuhr nie proponuje drastycznych diet ani skomplikowanych zasad, ale zachęca do zmiany podejścia – do jedzenia z miłością i szacunkiem, a nie z poczucia winy, stresu czy presji społecznej. Książka jest skierowana głównie do kobiet, które zmagają się z problemami związanymi z jedzeniem: od stresu po trudności w znalezieniu czasu na spokojny posiłek w codziennym pędzie życia.
Poradnik pozytywnego jedzenia to książka, która łączy teorię z praktyką. Błażejewska-Stuhr dzieli się swoimi doświadczeniami i radami, które pozwalają lepiej zrozumieć, jak emocje i stres mogą wpływać na naszą dietę i wybory żywieniowe. Autorka nie tylko wskazuje na to, co jemy, ale także w jaki sposób jemy i jak ważne jest świadome podejście do posiłków. W książce znajdziemy także ćwiczenia i wskazówki, które pomagają w budowaniu zdrowszych nawyków.
Jednym z najważniejszych przesłań książki jest to, że jedzenie nie powinno być źródłem stresu ani narzędziem do rozwiązywania problemów emocjonalnych. Autorka porusza również temat presji społecznej związanej z wyglądem, a także problemu nadmiernej diety i obsesji na punkcie ciała. Poradnik pozytywnego jedzenia pokazuje, że prawdziwa troska o siebie i swoje ciało opiera się na akceptacji i dbaniu o siebie w sposób świadomy, a nie na zasadzie eliminacji wszystkiego, co sprawia przyjemność.
Poradnik pozytywnego jedzenia. Jak karmić się z miłością? to książka, która oferuje nie tylko wiedzę merytoryczną, ale także narzędzia, które pomagają w codziennym życiu. Autorka pokazuje, że zdrowie to nie tylko dieta, ale i sposób myślenia o sobie, o ciele i jedzeniu. To wartościowa lektura dla każdej osoby, która chce zbudować zdrową, pełną szacunku relację z jedzeniem. Książka nie tylko daje konkretne wskazówki, ale też inspiruje do zmian, które przynoszą długofalowe korzyści dla zdrowia fizycznego i psychicznego. Polecam. 

Zapraszam na moje konto na instagramie (klik) 

 

Victoria - Paloma Sánchez-Garnica

 

Wydawnictwo Filia, Moja ocena 5,5/6
Victoria to powieść, która wciąga czytelnika od pierwszej strony. Paloma Sánchez-Garnica stworzyła książkę monumentalną w swoim wymiarze emocjonalnym i literackim, która zasługuje na szczególne miejsce w literaturze obyczajowej i historycznej. Jej opowieść o determinacji, miłości, bólach wojennego pokolenia, ale także nadziei, która nigdy nie gaśnie, porusza serce i zmusza do refleksji nad naszą własną wrażliwością i odwagą.
Powieść przenosi nas do powojennego, zruinowanego Berlina, gdzie główna bohaterka, Victoria, walczy o przetrwanie. Jest ona kobietą niezwykle inteligentną, obdarzoną talentem do tworzenia skomplikowanych szyfrów, co stanowi nie tylko jej atut, ale i przekleństwo. W świecie pełnym zła, zniszczonym przez wojnę i pogrążonym w chaosie, umiejętności Victorii stają się jej kluczem do przetrwania.
Gdy na horyzoncie pojawiają się rosyjscy okupanci, nie tylko jej życie staje się zagrożone, ale również życie jej córki Hedy i siostry Rebekki. Victoria, mimo wszystko, nie poddaje się. Podejmuje walkę na wielu frontach. Z każdym krokiem książka ukazuje nam, jak wielką siłę ma matka, kobieta, która zmaga się z nieludzkimi wyborami, a jej determinacja nie pozwala na złożenie broni, mimo iż nie widzi końca cierpienia. A to dopiero początek. Więcej fabuły wam nie zdradzę, nie chce psuć elemntu sporego zaskoczenia. Mogę tylko zachęcić do lektury tej niezwykłej powieści.
Sanchez-Garnica posługuje się w tej powieści subtelnym, a jednocześnie niezwykle silnym językiem. Jej opowieść jest pełna niuansów, pełna zwrotów akcji i głęboko ludzkich momentów. W obliczu tragicznych wydarzeń powojennego świata, pełnego braku sprawiedliwości i ciągłego strachu, odnajdujemy w niej postać, która nie boi się marzyć i walczyć o swoją przyszłość, mimo że w jej rękach leży los innych.
Victoria to powieść o miłości, która staje się nadzieją, o mocy ludzkiego ducha i o tym, jak wojna potrafi zmienić nie tylko świat, ale i serca tych, którzy ją przeżyli. Autorka w subtelny sposób ukazuje, że niezależnie od brutalności historii, miłość i poświęcenie potrafią przezwyciężyć nienawiść i ból.
Nagroda literacka Premio Planeta 2024 przyznana książce jest absolutnie zasłużona. To dzieło, które porusza najczulsze struny, ukazuje nie tylko okrucieństwo przeszłości, ale i siłę człowieka, który nie poddaje się w obliczu najtrudniejszych prób. Książka ta zostanie z czytelnikiem na długo po jej zakończeniu, ponieważ jej przesłanie o miłości, nadziei i walce o przyszłość, nawet w najciemniejszych czasach, nie jest tylko literacką fikcją, ale ponadczasowym przesłaniem.
Victoria to bez wątpienia jedna z tych książek, które pozostawiają ślad w sercu na zawsze.

Zapraszam na moje konto na instagramie (klik) 

 

Dom pod kasztanem - Natalia Przeździk

 

Wydawnictwo Filia, Moja ocena 5/6
Dom pod kasztanem to pełna ciepła książka, która wciąga czytelnika od pierwszych stron. Lektura oferuje nam wzruszającą opowieść o rodzinie, przyjaźni i sile, jaką daje bliskość przeszłości. Autorka, Natalia Przeździk, zabiera nas do malowniczego podkarpackiego miasteczka, gdzie w cieniu starego kasztana rozgrywa się historia pełna emocji, tajemnic i osobistych odkryć.
Główna bohaterka, Zuzia, to młoda studentka polonistyki, która zostaje zmuszona do porzucenia swoich wakacyjnych planów, by wrócić do rodzinnego domu i zająć się schorowaną babcią i dziadkiem. Nasza bohaterka pragnie też w pełni poznać historię swojej rodziny. Ta decyzja staje się początkiem pięknej i pełnej ciepła podróży, która pozwala jej odkryć nie tylko przeszłość, ale i własne korzenie.
Przeździk stworzyła bohaterów, którzy są prawdziwi i pełni ciepła. Zuzia, zmagająca się z odkrywaniem samej siebie, jest postacią, z którą łatwo się utożsamić. W jej towarzystwie czytelnik przeżywa nie tylko radosne chwile, ale także trudne momenty. Towarzysząca jej przyjaciółka Walerka to równie interesująca postać. Wprowadza ona do powieści elementy beztroski i radości, ale także stanowi ona ważne wsparcie w trudnych chwilach.
Tło opowieści, czyli małe podkarpackie miasteczko, z jego lokalną społecznością, sekretami przeszłości i historią rodziny Zuzi, jest pełne uroku. Wspólne życie bohaterów z mieszkańcami tej społeczności, ich miłości, przyjaźnie i życiowe decyzje sprawiają, że książka nabiera głębi i uniwersalnego wymiaru.
Dom pod kasztanem to powieść, która pokazuje, jak trudne i bolesne wydarzenia mogą prowadzić do odkrycia czegoś nowego i pięknego. Zuzia nie tylko poznaje swoje korzenie, ale także przeżywa osobistą transformację, odkrywając znaczenie więzi rodzinnych i przyjaźni. Historia ta pełna jest nadziei, że z każdej, nawet najcięższej próby, może narodzić się coś pozytywnego i pięknego.
Natalia Przeździk stworzyła książkę pełną wzruszeń, ale i ciepła, która w subtelny sposób ukazuje, jak ważne jest pielęgnowanie więzi międzyludzkich, bez względu na czas i przestrzeń. Dom pod kasztanem to powieść, która zostaje w sercu na długo po przeczytaniu ostatniej strony. Idealna lektura dla wszystkich, którzy szukają książki pełnej emocji, życia i nadziei. Polecam. Taki plasterek na duszę.

 Zapraszam na moje konto na instagramie (klik)

Z dala od zgiełku - Thomas Hardy

 

Wydawnictwo MG, Moja ocena 5,5/6
Z dala od zgiełku to powieść, która od lat fascynuje czytelników na całym świecie. Jej piękno tkwi nie tylko w porywającej fabule, ale również w mistrzowskim warsztacie Thomasa Hardy’ego. Wydawnictwo MG, które od lat z pasją wydaje klasykę literatury, po raz kolejny udowadnia, jak ogromną wartość mają te ponadczasowe dzieła. W tej książce mamy okazję nie tylko zanurzyć się w niepowtarzalny świat angielskiej prowincji XIX wieku, ale także spojrzeć na losy bohaterów w kontekście emocji, które pozostają niezmienne przez wieki.
Akcja powieści toczy się w spokojnej, wiejskiej Anglii, z dala od zgiełku wielkich miast, gdzie ludzie prowadzą swoje życie zgodnie z tradycją i zwyczajami. To właśnie w tym cichym świecie, pełnym codziennych trosk i drobnych radości, rozgrywają się wielkie dramaty sercowe. Główna bohaterka, Bethsabee Everdene, to piękna, inteligentna i pełna pasji kobieta. Zdecydowanie wyłamuje się ze schematów swojej epoki. Nasza bohaterka postanawia żyć sama, zgodnie z własnymi przekonaniami. Dla jej sąsiadów, zwolenników nienaruszanej dotąd tradycji, było to coś niewiarygodego. Jak się okażę postanowienia Bethsabee to jedno, a życie to....
Choć życie na wsi może wydawać się spokojne i monotonny, to właśnie tu Hardy odsłania przed nami prawdziwe dramaty ludzkich namiętności, rozterek i błędów. Bethsabee nie poddaje się społecznej presji, nie zamierza wchodzić w związki, które nie są oparte na prawdziwej miłości. Jednak jej decyzje, choć pełne odwagi, prowadzą do nieoczekiwanych konsekwencji. Więcej wam nie zdradzę. Nadmienię tylko, iż dzieje się w tej książce, oj dzieje. Będziecie bardzo zaskoczeni.
Największą uwagę zwracają mistrzowskie portrety psychologiczne postaci. Hardy bardzo ciekawie stworzył swoją bohaterkę. Bethsabee to postać, która na długo pozostaje w pamięci czytelnika. Jest ciekawą postacią, jak na tamte czasy.
Warto również zwrócić uwagę na kontekst społeczny i kulturowy, w jakim osadzona jest akcja powieści. Hardy perfekcyjnie przedstawia życie na wsi, pełne drobnych, ale istotnych szczegółów, które oddają ducha epoki. W tej książce mamy do czynienia z poruszającymi refleksjami na temat roli kobiety, miłości, wolności, a także wpływu tradycji na życie jednostki.
Z dala od zgiełku to książka, która porusza, fascynuje, ale także zmusza do refleksji. Z jednej strony jest to opowieść o wielkich namiętnościach, z drugiej – o smutnych konsekwencjach ludzkich wyborów. Wydawnictwo MG zasługuje na uznanie za wydanie tego dzieła, które pozwala współczesnemu czytelnikowi odkryć wspaniałą klasykę literatury. Ta książka jest pełna emocji, prawdziwego realizmu i nieoczywistych postaci. Jeśli jeszcze nie mieliście okazji poznać tej powieści, teraz jest najlepszy moment, by zanurzyć się w jej świat i dać się porwać literackiemu geniuszowi Thomasa Hardy’ego.
Z dala od zgiełku to książka, która nie tylko urzeka, ale i pozostaje w sercu na długo po jej przeczytaniu. Polecam.

 

Dom mego ojca - Joseph O'Connor

 

Wydawnictwo Filia, Moja ocena 5-/6
Dom mego ojca zabiera czytelnika w dramatyczny okres II wojny światowej, kiedy to okupowany Rzym staje się tłem dla niesamowitej historii odwagi i poświęcenia. Inspirowana prawdziwą historią księdza Hugh O’Flaherty’ego, książka przedstawia walkę jednego człowieka i grupy jego przyjaciół, którzy ryzykując życie, pomagali wydostać tysiące osób z rąk hitlerowców. O'Connor w swojej powieści bardzo ciekawie  ukazał atmosferę okupowanego miasta, pełnego strachu, zdrad, ale i nadziei na ocalenie.
Ksiądz O’Flaherty, bohater książki, to postać, która w czasie wojny wykazała się niezwykłą odwagą, stając w obronie tych, którzy znaleźli się w najgorszym możliwym położeniu. Autor zręcznie ukazuje dramatyczne wybory, przed którymi stali bohaterowie, ale także pokazuje, jak ogromną siłę miały ludzkie gesty solidarności i poświęcenia.
Autor ciekawie buduje atmosferę zagrożenia, jednocześnie nie zapominając o bardzo emocjonalnym wymiarze opowieści. Relacje między bohaterami są autentyczne, pełne wzruszeń i osobistych zmagań. W szczególności, relacja księdza O'Flaherty'ego z jego towarzyszami jest bardzo poruszająca i stanowi najważniejszą siłę tej opowieści. Autor, używając pięknego języka, niezwykle zręcznie gra na emocjach czytelnika. Nie ukrywam, w trakcie lektury uroniłam kilka łez wzruszenia.
Mimo ogromnych walorów książki, trzeba przyznać, że temat poruszony przez O'Connora nie został wg. mnie w pełni wykorzystany. Historia księdza O’Flaherty’ego i jego bohaterstwo zasługują na głębszą eksplorację i dokładniejszą analizę. Można było pokazać nie tylko emocjonalną stronę jego działań, ale również bardziej złożoną analizę moralnych dylematów, z jakimi musiał się zmagać. Choć książka jest niezwykle wciągająca, niektóre wątki mogłyby zostać bardziej rozwinięte. Mimo to, Dom mego ojca to bardzo dobra pozycja, która dostarcza wielu emocji i wzruszeń, a postać Hugh O’Flaherty’ego jest niewątpliwie inspirująca i warta poznania. O’Connor potrafił stworzyć bardzo ciekawą opowieść o odwadze, wierze i poświęceniu, oraz o tym, co naprawdę liczy się w życiu. Książka ta zasługuje na uwagę, choć pozostawia pewien niedosyt, ponieważ potencjał tematu nie został w pełni wykorzystany, by stworzyć bardziej wielowymiarową opowieść.
Mimo tej drobnej wady, Dom mego ojca to wciąż książka, którą zdecydowanie warto przeczytać, szczególnie dla tych, którzy interesują się historią II wojny światowej, a także poszukują inspirujących opowieści o bohaterstwie w najciemniejszych chwilach ludzkiej historii.

 

Sekret rezydencji - Lucy Foley

 

Wydawnictwo Filia, Moja ocena 4,5/6
Sekret rezydencji to intrygująca powieść kryminalna, która łączy mroczny klimat z psychologiczną głębią postaci. Akcja toczy się w ekskluzywnej rezydencji, której otwarcie zostaje zaplanowane z wielkim rozmachem. Luksusowy basen, specjalne kryształy uzdrawiające i wiele innych, to wszystko sprawia, że miejsce to wydaje się rajem. Jednak za tym pozornym luksusem kryją się mroczne sekrety, które stopniowo wychodzą na jaw. Bardzo szynko okazuje się, iż prowadzą one do dramatycznych wydarzeń.
Autorka ciekawie wprowadza nas w grono gości, którzy przyjeżdżają do rezydencji na weekend. Każdy z bohaterów ma swoją przeszłość, pełną skrywanych tajemnic. Wkrótce po ich przybyciu, poczucie napięcia rośnie, a atmosfera staje się coraz bardziej klaustrofobiczna. Drobne niesnaski, dawne konflikty, ukryte żale – wszystko to tworzy nieznośną presję. Niespodziewanie w niedzielny poranek zostaje znalezione ciało i wybucha pożar, który dodatkowo wzmaga chaos.
Foley skutecznie bawi się konwencją klasycznego kryminału, w którym nic nie jest tym, czym się wydaje. W ciągu kilku dni bohaterowie przeżywają nie tylko dramatyczne wydarzenia, ale i odkrywają, jak bardzo ich życie jest powiązane z tajemnicami rezydencji. Pisarka umiejętnie wprowadza różne perspektywy, pozwalając każdemu z gości opowiedzieć swoją historię. Tworzy to ciekawą mozaikę narracyjną.
Sekret rezydencji to książka, która łączy elementy thrilleru z psychologiczną grą, w której nic nie jest oczywiste. Foley doskonale buduje napięcie i atmosferę niepokoju, stopniowo odkrywając przed czytelnikiem mroczne sekrety bohaterów. Zakończenie jest zaskakujące, a wszystkie elementy układanki świetnie się ze sobą łączą.
Jest jednak jedna drobna wada, która może nieco rozczarować niektórych czytelników, chwilami tempo akcji jest zbyt wolne. Ma to miejsce szczególnie w początkowej części książki, gdy autorka skupia się na budowaniu atmosfery. Choć jest to istotne dla późniejszych wydarzeń, to momentami może sprawiać wrażenie, że akcja ciągnie się zbyt długo, zanim zacznie nabierać tempa.
Mimo to, Sekret rezydencji to wciągająca lektura. Lucy Foley udowadnia, że potrafi tworzyć złożone postacie i emocjonującą fabułę, której zakończenie zaskoczy nawet najbardziej uważnych czytelników. Jeśli lubisz książki, które łączą kryminał z psychologiczną głębią i tajemnicami, ta powieść będzie idealnym wyborem.