Po grudniu - Joanna Marcús

 

Wydawnictwo Zysk i S-ka, Mja ocena 5/6
Po grudniu to powieść, która na pierwszy rzut oka może wydawać się typową historią o zmaganiach z przeszłością, poszukiwaniu siebie i pokonywaniu trudności. Taka banalna zdawałoby się. Jednak pod powierzchnią kryje się coś głębszego – subtelne i prawdziwe spojrzenie na to, jak różne momenty w życiu mogą zderzać się ze sobą, tworząc nieoczekiwane zmiany.
Joanna Marcus, zabiera czytelnika w podróż przez świat Jenny Brown. Jest to kobieta, która zmaga się z trudnościami po rozstaniu z Jackiem. Przez rok stara się ułożyć swoje życie na nowo. Dla Jenny, miniony rok to seria wydarzeń, które zmusiły ją do głębszej refleksji nad tym, kim jest i co chce w życiu osiągnąć.
Tak jak w prawdziwym życiu, czas zdaje się ciągnąć w nieskończoność, jednak w końcu bohaterka znajduje sposób na to, by przezwyciężyć swoje wewnętrzne trudności, stać się silniejszą wersją samej siebie i rozpocząć nowy rozdział.
Ważnym elementem historii jest moment, w którym Jenna decyduje się wrócić do miejsca, które niegdyś było dla niej pełne emocji. To powrót do przeszłości, który nie jest łatwy, ale niezbędny, by mogła kontynuować swoją drogę. W tym miejscu autorka pokazuje, jak wielką rolę w naszym życiu odgrywają nie tylko osoby, które spotykamy, ale i miejsca, które wiążą się z naszymi wspomnieniami.
Jenna jest postacią, z którą łatwo się utożsamić. Bohaterka przechodzi przez różne fazy – od niezdecydowania i smutku po pełną siłę i determinację. Zmaga się z konsekwencjami swoich decyzji. Każda z nich staje się krokiem ku dojrzałości. To opowieść o tym, jak trudno jest zrozumieć życie i zmiany.
Warto zwrócić uwagę na świetny styl autorki. Prosty, ale pełen emocji sposób pisania pozwala poczuć się częścią świata Jenny. Każda strona tej książki przyciąga uwagę, a jednocześnie pozwala na głębsze refleksje. Joanna Marcus zbudowała narrację, która sprawia, że nie tylko śledzimy losy bohaterki, ale i zaczynamy zastanawiać się nad własnym życiem, wyborami i przeszłością.
Zakończenie powieści jest jak najpiękniejsza wisienka na torcie. Jest ono otwarte, ale pełne nadziei.
Po grudniu to historia o tym, jak życie potrafi zaskakiwać, jak w trudnych chwilach możemy znaleźć siłę, a także jak nasze decyzje prowadzą nas do nowych, lepszych początków. Czasami te decyzje wydają się nieodwracalne. Los i życie pokazują często, że tak nie jest.
Joanna Marcus stworzyła książkę, która jest nie tylko pełną emocji historią, ale także subtelną lekcją o tym, jak radzić sobie z przeszłością, zaakceptować ją. To także lekcja, jak z nadzieją patrzeć w przyszłość. Idealna dla wszystkich, którzy szukają książki, która poruszy serce i skłoni do refleksji. Polecam.

Dworzec - Jacopo De Michelis

 

Wydawnictwo Sonia Draga, Moja ocena 6/6
Rany boskie, co to za książka. Co to za debiut. Rzadko się zdarza żebym dla jakiejś książki zarwała noc. W przypadku Dworca tak było.
Dworzec to debiut literacki Jacopo De Michelisa. Książka od pierwszej strony chwyta w swoje objęcia, zaskakuje i intryguje, aż do końca. Kiedy wydaje się, że thriller może już nas tylko przestraszyć, potrafi równocześnie głęboko poruszyć i zasiać w sercu niepokój, który nie mija nawet po zamknięciu ostatniej strony. Wciągająca fabuła toczy się w otoczeniu mrocznego i pełnego tajemnic Dworca Centralnego w Mediolanie. Jest ona nie tylko opowieścią o dochodzeniu w sprawie brutalnych przestępstw, ale także wnikliwą analizą ludzkich emocji, trudnych wyborów oraz obecności przeszłości w teraźniejszości i walce z demonami, które nosi w sobie większość z nas.
Główny bohater, Riccardo Mezzanotte, to młody, pełen wewnętrznych demonów policjant. Zmaga się on z burzliwą przeszłością. Jego przystąpienie do pracy na Dworcu Centralnym to punkt wyjścia do odkrywania nie tylko brutalnych zbrodni, ale i złożonej historii dworca. Dochodzenie zaczyna się od dziwnych przypadków okaleczeń zwierząt. Bardzo szybko wychodzą na jaw o wiele głębsze, bardziej niepokojące tajemnice. Napięcie rośnie z każdą stroną, a czytelnik zostaje wciągnięty w atmosferę niepewności i mrocznej nieuchronności.
Obok Riccarda pojawia się Laura Cordero. Jest to postać pełna sprzeczności. Laura to kobieta obdarzona niezwykłym darem, który wcale nie jest błogosławieństwem, lecz raczej przekleństwem. Wraz z nią odkrywamy nowe wymiary ludzkiej psychiki. Trudno napisac, o co chodzi. Nie chcę też zbytnio spojlerować żeby nie odbierać wam przyjemności lektury i zaskoczenia. Laura ma swoista misję pomagania osobom z marginesu społecznego. Łączy ją z poszukiwaniami zaginionych dzieci. Całość wymieszana jest z jej własnymi lękami i traumami.
Śledztwo prowadzi tę dwójkę w stronę odkrycia niewyobrażalnych tajemnic. Są one związane z przeszłością dworca, który niegdyś był świadkiem tragicznych wydarzeń II wojny światowej.
De Michelis mistrzowsko wplata w swoją powieść tematykę historyczną. Zdradzę tylko, iż chodzi m.in. o okrucieństwo i ból związane z wywożeniem Żydów do obozów koncentracyjnych. Przeszłość dworca staje się niemym świadkiem zbrodni, która wciąż oddziałuje na teraźniejszość. Wspomnienie o tych tragicznych wydarzeniach nie jest tylko tłem, ale także kluczem do zrozumienia motywów kryjących się za mrocznymi wydarzeniami i zbrodniami na dworcu. Krok po kroku tajemnice i historie stopniowo wychodzą na jaw. Tworzą one niesamowitą atmosferę nieustannego niepokoju.
Fabuła książki jest pełna niespodziewanych zwrotów akcji, które zmuszają do refleksji nad tym, co tak naprawdę jest prawdą, a co tylko iluzją. De Michelis mistrzowsko buduje napięcie. Nie boi się on sięgać po trudne tematy, jak trauma, samotność, przeszłość. Jednak to, co wyróżnia tę książkę na tle innych thrillerów, to głęboko humanistyczny wymiar opowieści. Z jednej strony mamy pełną akcji fabułę, z drugiej zaś głęboką i przejmującą analizę postaci, ich wewnętrznych zmagań i tajemnic. Z biegiem wydarzeń stają się one równie niebezpieczne, jak zbrodnia, którą ściga Mezzanotte.
Dworzec to książka, która zostaje w pamięci na długo po zakończeniu lektury. To nie tylko thriller, to także opowieść o ludziach uwikłanych w przeszłość, próbujących odnaleźć siebie w świecie pełnym niepewności i mroku. Autor udowadnia, że potrafi połączyć wciągającą fabułę z głębokimi pytaniami o naturę zła, zaufanie i sprawiedliwość. Jego debiut to prawdziwa perełka w świecie współczesnych thrillerów. Książka nie tylko wciąga, ale również zostawia z refleksjami, które nie pozwalają o sobie zapomnieć.
Zdecydowanie polecam lekturę Dworca. To mistrzowski i bardzo ważny debiut. To ksiażka, która nie daje się łatwo zapomnieć. Czytelnik pozostaje z uczuciem niedosytu i nieustannym pytaniem – ile jeszcze takich mrocznych sekretów skrywają miejsca, w których z pozoru wszystko wydaje się być w porządku?

 

Stolik dla dwojga- Amor Towles

 

Wydawnictwo Znak Literanova, Moja ocena 6/6
Amor Towles już w Dżentelmenie w Moskwie udowodnił swoją wyjątkową zdolność do tworzenia niezwykle wciągających, subtelnych i pełnych wyrafinowania opowieści. Tym razem autor powraca z książką Stolik dla dwojga. Po raz kolejny przenosi nas do świata, w którym przypadkowe spotkania mają olbrzymią moc. Poprzez historie kilku bohaterów Towles bada meandry ludzkich emocji i ich wyborów, czyli tego, co kształtuje nasze życie.To wszystko ma miejsce w tętniącej życiem scenerii Nowego Jorku.
Z opowieści, które składają się na Stolik dla dwojga, wyłania się obraz świata, w którym pozornie przypadkowe wydarzenia mogą prowadzić do wielkich zmian. Towles nie tylko pokazuje nam te momenty, ale czyni je najważniejszymi chwilami w życiu swoich bohaterów. Mamy ogromną plejadę różnych, wspaniale nakreślonych postaci. Wśród nich są np. znudzony fałszerz, zuchwały koneser sztuki, kobieta próbująca odkryć sekret swojego ojczyma, oraz Evelyn. Tworzą oni nietypową mozaikę ludzkich losów, które łączą się w najbardziej nieoczekiwany sposób.
Kluczowym pytaniem, które Towles stawia, jest to, jak małe, pozornie błahe decyzje mogą mieć dramatyczne konsekwencje w życiu człowieka. Co stanie się, gdy ktoś nie wysiądzie z pociągu? Kiedy lot zostanie odwołany? Te i wiele innych drobiazgów składają się na prozę życia. Towles udowadnia nam, iż ta proza może mieć kolosalne znaczenie.
Autor mistrzowsko kreuje postacie, które na pierwszy rzut oka wydają się być jedynie zwyczajnymi, nieskomplikowanymi ludźmi. Jednak szybko zauważamy ich wielowarstwowość. Widać słabości, wątpliwe motywacje, pragnienie, by odnaleźć coś co zmienia życie. I to właśnie jest siła tej książki- każda z postaci, z jej błędami, niepokojami i pragnieniami, jest postacią, z którą może utożsamić się większość z nas.
Towles nie tylko dostarcza fascynujących wglądów w relacje międzyludzkie, ale także robi to z niebywałym poczuciem humoru. To sprawia, że Stolik dla dwojga nie jest książką ciężką czy przytłaczającą, ale lekką, choć pełną głębi. Książka jest jak szkatułka pełna różnorodnych opowieści, które wciągają i nie pozwalają o sobie zapomnieć. Autor, tworząc krótkie, niemal przypadkowe spotkania bohaterów, ukazuje, jak jedno zdanie, spojrzenie czy decyzja mogą zmienić bieg wydarzeń. Towles ma talent do wydobywania z drobnych spotkań, decyzji czegoś, co staje się istotne, cenne, i co nadaje sens całemu życiu, co może to życie diametralnie zmienić.
Stolik dla dwojga to lektura, którą można by nazwać arcydziełem subtelności. Towles nie tylko opowiada o ludzkich pragnieniach, rozterkach i nadziejach, ale robi to w sposób tak finezyjny, że trudno nie zakochać się w tej książce. Wydaje się, że autor posiada niebywałą zdolność zrozumienia natury ludzkiej, co sprawia, że jego opowieści mają niezwykłą moc emocjonalnego rezonansu.
W Dżentelmenie w Moskwie Towles przenosił nas do odosobnionego, choć pełnego życia hotelu. W Stoliku dla dwojga zaprasza nas do dynamicznego, pełnego kontrastów Nowego Jorku, ale z tą samą dbałością o szczegóły i humor. To one charakteryzują jego pisarstwo. To książka, która zaskakuje, wywołuje uśmiech, a jednocześnie sprawia, że zaczynamy patrzeć na nasze życie z większą uwagą. To dowód na to, że literatura ma moc przekształcania najzwyklejszych chwil w coś niezwykłego.
Właśnie dlatego Stolik dla dwojga jest książką, którą każdy miłośnik literatury powinien przeczytać. Amor Towles kolejny raz udowadnia, że potrafi tworzyć historie, które zostają w pamięci na długo. Gorąco polecam.

Brzydcy ludzie - Żaneta Pawlik

 

Wydawnictwo Zysk i S-ka, Moja ocena 5,5/6
Żaneta Pawlik to pisarka, która zdobyła moje uznanie za sprawą swoich poprzednich powieści. W Brzydkich ludziach podejmuje temat trudnych wyborów, rodzinnych sekretów i emocjonalnych zawirowań. Ukazane sa one na tle zwykłych codziennych sytuacji, jak to w życiu bywa. Książka ta, jak wiele z poprzednich dzieł autorki, nie jest tylko prostą opowieścią o życiu, ale także głęboką refleksją na temat natury ludzkich relacji, wstydu, miłości, a także nieuchronności przemijania.
Głównym bohaterem Brzydkich ludzi jest Henryk, mężczyzna w podeszłym wieku, który po śmierci żony żyje od wielu lat wspomnieniami o niej. Jego życie wypełniają codzienne spacery, zakupy i odwiedziny córki. Jednak pozorna rutyna zostaje zakłócona w dniu jego osiemdziesiątych urodzin. Wtedy organizowane przez rodzinę przyjęcie niespodziewanie wywołuje napięcia. Prezent, który miał być wyrazem miłości, budzi w Henryku gniew. Poza tym córka seniora znajduje tajemniczą fotografię, która rozpoczyna serię wydarzeń. To wszystko wstrząsa całą rodziną Henryka. Na jaw zaczynają wychodzić zawiłości rodzinnych relacji, tajemnice i nierozwiązane konflikty. Rzucają one nowe światło na przeszłość, która wydawała się dawno zapomniana.
Najciekawsze w tej książce są sylwetki bohaterów. Postać Henryka jest pełna kontrastów. Z jednej strony jest on człowiekiem spokojnym, pogodzonym z losem. Z drugiej strony jego życie skrywa ból i nierozwiązane sprawy. Henryk staje przed wyzwaniem zrozumienia samego siebie w kontekście przeszłości, która wychodzi na jaw. Czy uda mu się stawić czoła mrocznym stronom swojego życia?
Córka Henryka staje się kluczem do odkrycia skrywanych dotąd przez ojca tajemnic. Jej postawa – pełna wątpliwości, ale też pragnienia zrozumienia, jest istotną częścią opowieści. Żaneta Pawlik z dużą wrażliwością pokazuje wewnętrzną przemianę postaci. Każdy z bohaterów z pozoru jest zamknięty w swoim świecie, a przecież każdy z nich nosi w sobie niewypowiedziane historie, które kształtują ich postrzeganie rzeczywistości. Narracja jest subtelna, nie narzuca się, a jednocześnie potrafi wywołać głębokie emocje.
Brzydcy ludzie to powieść, która na pierwszy rzut oka może wydawać się prostą historią o starości, żalu i rodzinnym zbliżeniu. Jednak pod powierzchnią kryje się głębsza analiza ludzkiej natury. Pawlik porusza kwestie nieakceptowanych emocji – wstydu, gniewu, ale też miłości, która często bywa trudna do wyrażenia. W tle rozgrywa się temat niepełnej tożsamości, związanej z odkrywaniem tajemnic przeszłości, które kształtują nasze postrzeganie siebie i innych.
Książka skłania do refleksji na temat tego, jak silnie nasza przeszłość może rzutować na teraźniejszość. Równocześnie jest to historia o tym, jak konieczność zmierzenia się z niewygodnymi faktami może prowadzić do uzdrowienia, ale i do bolesnych rozczarowań. Bohaterowie książki przeżywają konfrontację z tym, co w ich życiu zostało zepchnięte na margines. To próba odnalezienia siebie w kontekście własnej rodziny i historii, a także podjęcie decyzji o tym, co należy zrobić z przeszłością.
Brzydcy ludzie to książka, która nie boi się poruszać trudnych tematów, jednocześnie ukazując siłę więzi rodzinnych i miłości, która może przetrwać nawet w obliczu tajemnic, rozczarowań i żali. Żaneta Pawlik w swojej powieści balansuje na granicy emocjonalnych napięć, ukazując zarówno ból, jak i nadzieję na uzdrowienie. To historia, która zostaje w głowie na długo po przeczytaniu ostatniej strony. Jest to książka dla każdego, kto poszukuje w literaturze czegoś głębszego, czegoś, co porusza nie tylko wyobraźnię, ale i serce. Zdecydowanie polecam.

 

Byle dalej od Wszeborowa - Joanna Tekieli

Wydawnictwo Filia, Moja ocena 5-/6
Byle dalej od Wszeborowa to książka, która od pierwszych stron porusza serce. Ta z pozoru zwyczajna opowieść wciąga czytelnika w świat pełen emocji, marzeń i pragnienia zmiany. Jest to historia Kasi, która pragnie uciec od swojej monotonnej, klaustrofobicznej rzeczywistości w niewielkiej wiosce otoczonej pradawną puszczą. Gdy zagłębimy się w lekturę szybko okaże się, że to opowieść o szukaniu własnej drogi i odwagi, by podjąć decyzję o rozpoczęciu nowego rozdziału w życiu.
Katarzyna jest zmęczona życiem w małej społeczności, pełnej wścibskich spojrzeń i niechcianych rad. Pewnego dnia nasza bohaterka postanawia spełnić swoje marzenie o zamieszkaniu nad Bałtykiem. Kasia po prostu ucieka. Robi to w arcyciekawy sposób, trabantem pełnym kolorowych kwiatków.Można to traktować jako symbol buntu przeciwko rzeczywistości, która ją otacza. To, co w tej książce urzeka najbardziej, to sposób, w jaki autorka maluje obraz marzeń o nowym życiu. Takie życie wydaje się być na wyciągnięcie ręki, a jednocześnie jest wciąż pełne niepewności.
Tekieli, w mistrzowski sposób, prowadzi nas przez wewnętrzną podróż bohaterki. Wraz z Kasią przeżywamy trudne decyzje, momenty refleksji, a także radości z odkrywania siebie na nowo. Wzrusza i inspiruje to, jak autorka uchwyciła różnorodność emocji związanych z poszukiwaniem szczęścia. Kasia, mimo że na początku wydaje się być zamknięta w swojej bańce, z każdą stroną książki coraz bardziej otwiera się na świat i ludzi, odkrywając, że prawdziwa wolność to nie tylko zmiana miejsca, ale także zmiana sposobu myślenia o sobie i o tym, co naprawdę jest ważne.
Wielkim atutem powieści jest również wspaniały, wręcz sielankowy opis miejsc, przez które Kasia przejeżdża. Nadmorski krajobraz, w którym rozgrywa się akcja, staje się niemalże bohaterem samym w sobie – pełnym uroku, tajemnicy i spokoju. Dzięki temu książka wciąga nas nie tylko na poziomie fabuły, ale również pozwala poczuć atmosferę polskiego wybrzeża.
Jedynym małym minusem, o którym warto wspomnieć, jest nieco przewidywalna końcówka, która choć satysfakcjonująca, nie zaskakuje w takim stopniu, jak reszta książki. Niemniej jednak, to drobny detal, który nie umniejsza ogólnego wrażenia i nie wpływa na całościowy odbiór tej ciepłej, pełnej emocji powieści.
Byle dalej od Wszeborowa to historia o marzeniach, odwadze, poszukiwaniach szczęścia, ale także o znaczeniu miejsca, które wybieramy jako nasze "nowe życie". Joanna Tekieli stworzyła książkę, która nie tylko bawi i wzrusza, ale także skłania do refleksji nad tym, co w życiu najważniejsze. Jeśli szukasz lekkiej, ale pełnej głębi lektury, która dostarczy Ci chwilę oderwania od rzeczywistości – ta książka będzie idealnym wyborem. Gorąco polecam.

Wściekłość - Ludwik Lunar

 

Wydawnictwo Filia, Moja ocena 5/6
Wściekłość to książka, która porusza nie tylko mroczne zakamarki kryminalnej fabuły, ale również stawia pytania o granice sprawiedliwości i człowieczeństwa. To wszystko ma miejsce w społeczeństwie, które pogrąża się w chaosie i nienawiści. W tej opowieści Białystok staje się nie tylko tłem dla zbrodni, ale i metaforą społeczeństwa, w którym napięcia między tradycją, a nowoczesnością przeradzają się w coś bardzo niebezpiecznego.
Główna bohaterka, komisarz Ewa Lach, jest postacią zdeterminowaną i przenikliwą. Wraz z partnerem, komisarzem Jakubem Smolakiem, mają do rozwiązania zagadkę morderstwa, które nie jest przypadkowe. Jak szybko się okazuje, to zabójstwo jest częścią szerszej sieci wydarzeń związanych z mrocznymi tajemnicami miasta. Lunar świetnie przedstawia psychologię bohaterów – ich motywacje, lęki, a także wzajemne, niezwykle ciekawe, relacje. Mimo że akcja toczy się wokół brutalnych morderstw, nie brakuje tu spojrzeń w psychikę bohaterów. Pozwala to zrozumieć, jak przeszłość kształtuje ich decyzje w teraźniejszości. Psychologiczna głębia postaci to największy atut książki.
Drugim atutem jest obraz Białegostoku. Miasto, które miało być wzorem kulturowego bogactwa, we Wściekłości staje się areną dla starć pomiędzy zwykłymi ludźmi i dla rosnących skrajnych ugrupowań neofaszystowskich. Lunar sprawnie pokazuje, jak społeczna niestabilność i rosnąca nienawiść prowadzą do rozłamów w samym sercu miasta. A wszystko to w zdawałoby się zgodnym społeczeństwie. To brutalny obraz współczesnej Polski, w którym pojawia się pytanie, jak daleko posunie się człowiek, by zadośćuczynić swojej wściekłości i frustracji. Szczególnie teraz, gdy tak wiele dzieje sie w Polsce i za granica, gdy do głosu dochodzą ekstremalne ugrupowania, jest to zasadne i aktualne pytanie.
Narracja książki jest dynamiczna i pełna napięcia, a każdy zwrot akcji sprawia, że czytelnik nie może oderwać się od lektury.
Postać prokuratora Sobolewskiego, z jego niejednoznacznymi powiązaniami, wprowadza dodatkowy element zagrożenia. To sprawia, że śledztwo staje się coraz bardziej niebezpieczne.
Wściekłość to książka, która zaspokaja oczekiwania miłośników kryminałów. Lektura skłania także do refleksji nad tym, co się dzieje, gdy społeczeństwo traci zdolność do dialogu, a gniew zaczyna kierować ludzkimi decyzjami. To powieść o walce o prawdę w świecie, gdzie ci, którzy mają ją ujawnić, muszą zmierzyć się nie tylko z potwornymi zbrodniami, ale i z systemem, który nie zawsze sprzyja sprawiedliwości.
Czy komisarz Lach i Smolak będą w stanie przezwyciężyć nie tylko zbrodnię, ale i demony przeszłości, które trawią miasto? Wściekłość to książka, która nie daje łatwych odpowiedzi, ale za to wciąga czytelnika w wir emocji i moralnych dylematów, które zostają z nim na długo po zakończeniu lektury. Polecam. Dobre, przerażająco aktualne.

 

Wrzenie - Izabela Janiszewska

 

Wydawnictwo IV Strona, Moja ocena 5,5/6
Izabela Janiszewska to jedna z najbardziej przeze mnie cenionych polskich pisarek. Autorka po raz kolejny udowadnia, że jest mistrzynią w tworzeniu książek, które porywają czytelnika od pierwszej strony.
Wrzenie to niezwykle wciągający, pełen napięcia kryminał, który zachwyca nie tylko intrygującą fabułą, ale i głęboko wykreowanymi postaciami. Autorka serwuje nam opowieść, od której nie sposób się oderwać.
Główna bohaterka, Larysa Luboń, to postać, która na długo zostaje w pamięci. Po tragicznej stracie, Larysa porzuca swoje dotychczasowe życie i staje się nocną taksówkarką. To, co początkowo wydaje się być formą ucieczki, szybko przeradza się w pełną napięcia przygodę. Pewien kurs jest znamienny, w jej samochodzie pojawia się tajemniczy pasażer i zaczyna się... Wciągnięta w grę, która z pozoru wydaje się być tylko osobliwym wyzwaniem, Larysa staje twarzą w twarz z własnymi lękami i emocjami, wplątując się w mroczną sieć kłamstw, które mogą ją zniszczyć. A to dopiero początek.
Tę książkę wyróźnia nie tylko świetnie skonstruowana fabuła, ale również głęboko zarysowane postacie, które nie są jednowymiarowe. Larysa to bohaterka pełna sprzeczności, z bagażem doświadczeń, które definiują jej działania, ale także sprawiają, że staje się postacią niezwykle autentyczną. Jej historia to nie tylko walka z tajemniczymi siłami, ale także z samą sobą, z własnymi demonami. Wielu czytelników w Larysie odnajdzie cząstkę siebie. Z przeszłością, demonami walczy chyba większość z nas.
W tle tej sensacyjnej fabuły pojawia się komisarz Leon Mruk, którego śledztwo w sprawie brutalnych zabójstw kobiet wciąga nas jeszcze głębiej w niezwykle mroczny świat. Jego walka z mistrzem manipulacji to osobna, fascynująca opowieść o determinacji i chęci odkrycia prawdy za wszelką cenę. Janiszewska doskonale balansuje między wątkiem kryminalnym a psychologicznym, tworząc książkę, która wciąga, zmusza do refleksji i nie daje się łatwo zapomnieć.
Wrzenie jest doskonałym przykładem literatury, która nie boi się stawiać trudnych pytań i wciąga czytelnika w wir emocji. Izabela Janiszewska nie zawiodła swoich fanów, oferując im powrót do postaci Larysy Luboń, którą pokochali we wcześniejszych tomach serii. Autorka przyciągnęła także nowych czytelników, którzy dopiero teraz odkrywają tę niebanalną bohaterkę. Jeśli szukacie książki, która łączy sensację, kryminał, psychologię i emocje w jednym, Wrzenie to absolutnie lektura obowiązkowa.

Granica - Zofia Nałkowska

 

Wydawnictwo MG, Moja ocena 5,5/6
Granica to powieść, która wciąga i zmusza do głębokiej refleksji nad naturą człowieka, jego granicami moralności i psychiki. Autorka z pozoru opowiada historię romansu dwojga ludzi z wyższych sfer. Jednak w rzeczywistości jest to przenikliwa analiza kondycji nas ludzi, naszego sumienia, psychiki. Zakończenie wstrząsa i to poważnie.
Nałkowska mistrzowsko łączy opowieść z filozoficznymi pytaniami. Pisarka nieustannie szuka odpowiedzi na pytanie, gdzie kończy się człowieczeństwo, a zaczynają ciemne zakamarki ludzkiej natury.
Mamy dwoje bohaterów – on i ona, z pozoru tak podobni do siebie, z rodzin z "dobrego domu". Oboje żyją w niewielkim miasteczku pełnym pozorów. Zwykłe, towarzyskie spotkania, nudne rozmowy przy herbacie, które jednak z każdą stroną książki nabierają coraz bardziej niepokojącego charakteru. Z pozoru nic się nie dzieje, a jednak pod powierzchnią dzieje się coś bardzo istotnego – dochodzi do konfrontacji z granicą ludzkiej moralności.
Powieść jest niezwykle złożona, pełna niejednoznacznych postaci i zdarzeń, które reprezentują różne aspekty społeczne i moralne. Autorka wnika w psychikę bohaterów, nie dając im łatwych odpowiedzi. Ich wybory, działania i słowa stają się testem dla ich człowieczeństwa. Każdy krok podejmowany przez bohaterów, każde decyzje mają konsekwencje, które prowadzą do tragicznych wydarzeń.
Co ważne, Nałkowska nie ogranicza się do przedstawienia tylko psychologicznych zawiłości swoich bohaterów. Autorka wprowadza do fabuły pytania o społeczne granice, które nas kształtują. Wątek feministyczny zmusza do przemyślenia roli kobiet w ówczesnym społeczeństwie i ich miejsca w kontekście tych "niewidocznych granic".
Granica to także powieść sensacyjna, która w drugiej części nabiera cech kryminału. Nałkowska z powodzeniem balansuje na granicy różnych gatunków literackich, łącząc je w jeden spójny, porywający utwór. To książka, która zmusza do zastanowienia nad tym, co to znaczy być człowiekiem, gdzie leży granica naszej moralności i jakie konsekwencje ponosimy za przekroczenie tych niewidzialnych barier. Jestem pewna, że wielu czytelników, w mniejszym lub większym stopniu, w tej lekturze odnajdzie siebie, swoje czyny, przemyślenia.
Kiedy kończymy lekturę nie możemy pozbyć się uczucia, że zderzyliśmy się z czymś bardzo prawdziwym i szokującym, z czymś, co zmusza nas do myślenia o sobie i świecie na nowo. Granica to powieść nie tylko o ludziach, ale o samym człowieczeństwie. To bez wątpienia klasyka literatury polskiej, która na długo pozostaje w pamięci czytelnika. Polecam.

 

Niemożliwe życie - Matt Haig

 

Wydawnictwo Zysk i S-ka, Moja ocena 5,5/6
Niemożliwe życie to powieść, która na długo zostaje w pamięci. Lektura wciąga czytelnika w wir fantastycznych wydarzeń, które skrywają głęboki sens.
Jest to opowieść o odkrywaniu siebie, szukaniu nowych początków, a także o tym, jak przeszłość może wpływać na nasze przyszłe wybory.
Główna bohaterka, Grace Winters, jest emerytowaną nauczycielką matematyki, której życie, pozornie spokojne, nagle zostaje wywrócone do góry nogami. Grace pewnego dnia dostaje list, który zmienia wszystko. Okazuje się, że koleżanka z młodości zostawia jej w spadku dom na Ibizie. Grace, mimo obaw, postanawia ruszyć na poszukiwanie przeszłości, przyszłości i odpowiedzi.Pragnie poznać sekrety zmarłej przyjaciółki. W trakcie podróży na Ibizę nie tylko odkrywa zaskakujące fakty o przeszłości swojej koleżanki, ale także zmierza się z własnymi demonami, które przez lata były dla niej ciężarem.
To, co w tej książce jest najpiękniejsze, to sposób, w jaki Haig łączy realizm z magią. Choć fabuła jest osadzona w świecie rzeczywistym, to motyw Ibizy pełnej tajemnic, skalistych wybrzeży i złocistych plaż wprowadza elementy niemal baśniowe. Sprawiają one, że historia staje się czymś więcej niż tylko podróżą. To opowieść o wewnętrznej drodze, na której bohaterka musi skonfrontować się z własnymi strachami, błędami i niespełnionymi marzeniami.
Matt Haig po raz kolejny udowadnia, że jest mistrzem w łączeniu lekkości opowieści z głęboką refleksją. Niemożliwe życie to nie tylko historia o tym, że nigdy nie jest za późno na zmiany, ale także o tym, jak ważne jest, by dawać sobie szansę na ponowny start. Pisarz pokazuje, że życie jest pełne niespodzianek, które mogą nas zaskoczyć, jeśli tylko odważymy się zaryzykować i wyjść poza swoją strefę komfortu.
W tej książce znajdziemy także interesujące pytania o sens życia, magii i przeznaczenia. Co tak naprawdę sprawia, że życie jest cudowne? Czy to, co wydaje się niemożliwe, nie jest czasami tylko nieodkrytą jeszcze częścią naszej rzeczywistości? Haig zmusza nas do refleksji nad tym, co ważne, i przypomina, że nigdy nie powinniśmy rezygnować z poszukiwania odpowiedzi.
Niemożliwe życie to pozycja dla każdego, kto szuka książki, która jednocześnie jest pełna emocji, magii i filozoficznych rozważań o tym, jak żyć pełnią życia. Haig tworzy świat, który, choć wypełniony magią, jest jednocześnie bardzo ludzki, pełen nadziei i wiary w to, że w każdej chwili możemy zacząć wszystko od nowa. Zachwycająca, mądra lektura.

 

Asyria. Powstanie i upadek pierwszego imperium w historii świata - Eckart Frahm

 

Dom Wydawniczy Rebis, Moja ocena 6/6 
Książka autorstwa Eckarta Frahma to prawdziwa perła w literaturze historycznej, szczególnie dla tych, którzy pragną zgłębić tajemnice jednej z najpotężniejszych cywilizacji starożytnego świata. Frahm, uznany ekspert w dziedzinie historii Bliskiego Wschodu i archeologii, zabiera czytelnika w fascynującą podróż przez dzieje Asyrii, która w szczytowym momencie swojej potęgi rozciągała się od Morza Śródziemnego aż po Zatokę Perską.
Książka oferuje szeroką perspektywę na dzieje Asyrii, nie tylko poprzez pryzmat znanych faktów, ale także w kontekście współczesnych odkryć archeologicznych. Rzucają one nowe światło na tę starożytną cywilizację. Ponad dwa stulecia badań wykopaliskowych dostarczyły badaczom niezwykle cennych źródeł, takich jak gliniane tabliczki, korespondencje, rzeźby czy teksty. Za ich sprawą Frahm przybliża nam nie tylko wojenne podboje Asyryjczyków, ale także ich kulturę, społeczeństwo, codzienne życie oraz polityczne i religijne struktury.
Jest to książka, która łączy pasję z rzetelnym podejściem naukowym. Frahm doskonale balansuje pomiędzy opowiadaniem barwnych historii o władcach, wojownikach, buntownikach i wasalach, a przedstawianiem twardych faktów historycznych i wyników współczesnych badań. Każda strona to kompendium wiedzy, w którym autor ukazuje nie tylko wybitnych władców Asyrii, ale także mniej znane postacie, jak kobiety z rodów królewskich, czy egzorcystów, którzy pełnili ważną rolę w społeczeństwie asyryjskim.
W szczególności warto zwrócić uwagę na sposób, w jaki badacz ukazuje złożoność i zaawansowanie systemu administracyjnego Asyrii, w tym rozwiniętą sieć komunikacyjną i handlową, która przyczyniła się do potęgi tego państwa. Fascynująca jest także analiza wpływu epidemii oraz zmian klimatycznych na losy Asyrii. Nadaje to książce dodatkowy, współczesny wymiar i pomaga lepiej zrozumieć, jak czynniki zewnętrzne mogły wpływać na upadek imperium.
Warto podkreślić doskonałą jakość przypisów i bibliografii, które Frahm umiejętnie wykorzystuje, by popierać swoje tezy i podać czytelnikom drogowskazy do dalszego zgłębiania tematu. Dzięki temu książka staje się nie tylko pełnym kompendium wiedzy na temat Asyrii, ale także doskonałym punktem wyjścia dla każdego, kto chciałby poznać więcej na temat historii Bliskiego Wschodu i wczesnych cywilizacji. Niezwykle ciekawe są odniesienia do antycznych pisarzy, ich dzieł - tu zwracam uwagę szczególnie na Dzieje Herodota, Biblię i wiele innych źródeł. Frahm świetnie je wykorzystał i wkomponował w swoją narrację.
Największą bazą źródłówą są inskrypcje zapisane pismem klinowym. Od lat są one nieocenionym źródłem wiedzy i informacji dla kolejnych pokoleń naukowców.
Cennym i ciekawym jest całościowe spojrzenie na historię, kulturę Asyrii, konteksty i ciąg przyczynowo- skutkowy. Dzieki temu dochodzimy wraz z autorem do ciekawych wniosków.
Najsmutniejszym fragmentem jest opis zniszczeń dokonanych przez barbarzyńców z Isis. Niepowetowana strata.
Asyria... to książka napisana z pasją, erudycją i dbałością o szczegóły. Eckart Frahm w doskonały sposób łączy naukowe podejście z przystępnym stylem, dzięki czemu jest to pozycja, która zadowoli zarówno specjalistów, jak i amatorów historii. Jego praca nie tylko wnosi nowe światło na dzieje Asyrii, ale także przypomina, jak wielki wpływ na współczesny świat miała ta niezwykła cywilizacja. Jeśli interesuje cię historia, archeologia i wpływ dawnych imperiów na naszą teraźniejszość, ta książka jest absolutnie lektura obowiązkowa. Eckart Frahm, badacz, wykladowca, autor wielu książek i artykułów na temat archeologii, kultury i historii antycznego Bliskiego Wschodu, po raz kolejny stanął na wysokości zadania. Można debatować na temat podtytułu widocznego na okładce. Nie do końca się z nim zgadzam. Jednak to drobiazg, a sama dyskusja byłaby czysto akademicka. Zdecydowanie polecam lekturę Asyrii....

Ponury tygrys - Neige Sinno

 

Wydawnictwo Literackie, Moja ocena 6/6
Ponury tygrys to książka, która z jednej strony wstrząsa, a z drugiej zmusza do refleksji nad mechanizmami społecznymi i osobistymi. Chodzi o mechanizmy, które chronią sprawców przemocy i jednocześnie skazują ofiary na samotność i milczenie. To książka, która nie boi się zmierzyć z tematem nie tylko przemocy seksualnej, ale także z milczeniem, które wokół niej zapada. Autorka porusza niezwykle trudny, bolesny temat, jak np. trudność mówienia o czymś, co jest zbyt okrutne, by mogło być wypowiedziane.
Sinno, z perspektywy dorosłej kobiety, która ocalała z piekła dzieciństwa, opowiada swoją historię. Czyni to z niezwykłą szczerością i odwagą. Nie ukrywam, lektura była dla mnie prawdziwym szokiem.
Autorka nie tylko relacjonuje traumatyczne wydarzenia, ale także stawia pytania. Ponury tygrys jest na równi świadectwem, jak i głęboką refleksją nad rolą literatury w procesie uzdrowienia, wymierzenia kary.
Książka łączy w sobie osobiste wspomnienia autorki z odniesieniami do literatury. Treść będąca jakby prostest bookiem, próbuje znaleźć odpowiedzi na pytanie, jak literatura może pomóc w wyjściu z traumy. Sinno nawiązuje do autorów takich jak Nabokov, Woolf, Morrison i wielu innych. Dzięki temu pozwala czytelnikowi zrozumieć, jak kultura i historia mogą stanowić kontekst do rozumienia, zaprezentowania doświadczeń.
Sinno stawia także pytanie o to, jak bardzo społeczeństwo potrafi ignorować niewygodne prawdy. Choć jej ojczym w procesie sądowym przyznaje się do winy, to to ona, ofiara, zostaje ukarana przez otoczenie. Społeczność stawia ją w roli czarnej owcy, a sprawca nie ponosi konsekwencji. Zastanówmy się, ile razy w ciągu ostatnich lat, o czymś takim pisała prasa, internet, mówiono o tym w tv. To mocny zarzut wobec systemu, który wciąż nie potrafi skutecznie chronić dzieci przed przemocą. To także oskarżenie wobec nas ludzi, żyjących obok ofiar, miejsc kaźni. Często o czymś nie wiemy. Jednak równie czesto nie reagujemy...bo to nie moja sprawa.
Ponury tygrys to książka, którą trudno jednoznacznie ocenić. To nie jest literatura łatwa, relaksująca czy przyjemna. Wręcz przeciwnie. To lektura straszna z wielu powódów. Nie jest to też opowieść, która daje łatwe odpowiedzi. Wręcz przeciwnie, autorka zostawia nas z lękiem, pytaniami, niedowierzaniem.
Jest to lektura niezwykle ważna, nie tylko dla tych, którzy przeżyli podobne traumy, ale także dla każdego, kto chce zrozumieć, jak głęboko może sięgać cisza wokół przemocy i nie ukrywajmy, także ludzka, nasza znieczulica.
Ponury tygrys z pewnością nie jest książką dla każdego. Jednak dla tych, którzy zdecydują się po nią sięgnąć, będzie to przeżycie literackie, które na bardzo długo zostanie w pamięci. Książka zmusza do zastanowienia się nad skrywanymi historiami i tym, jak społeczeństwo radzi sobie z nimi, gdy zostaną już opowiedziane. Polecam.

Ty, ja, ona - Sue Watson

 

Wydawnictwo Fiia, Moja ocena 5/6
Ty, ja, ona to trzymający w napięciu thriller psychologiczny, który przenosi nas w świat pełen tajemnic, kłamstw i nieoczekiwanych zwrotów akcji. Książka opowiada historię Toma, jego żony oraz ich przyjaciółki Chloe. Autorka zręcznie i ciekawie ukazuje skomplikowaną sieć relacji, które szybko wymykają się spod kontroli.
Fabuła jest pełna napięcia. Od pierwszych stron czytelnik zostaje wciągnięty w intrygę, w której nie wszystko jest takie, jakie się wydaje.
Mamy tu trzy perspektywy: żony Toma, samego Toma oraz Chloe. Pozwala to na lepsze zrozumienie motywów i sekretów, które kryją się za każdym z bohaterów. To mistrzowskie operowanie punktami widzenia sprawia, że akcja książki jest pełna zaskoczeń, a czytelnik nieustannie zastanawia się, kto naprawdę mówi prawdę.
Postacie są złożone i pełne sprzeczności, co dodaje im realizmu. Tom, przystojny mąż, na początku wydaje się być idealnym partnerem. Wydaje się jest tutaj kluczowe.
Jego żona, zmęczona codziennymi obowiązkami, nie potrafi zaufać mężowi.
Chloe, przyjaciółka obojga, wydaje się nie mieć żadnych złych intencji, ale czy na 100%?Bohaterowie są uwikłani w sieć niedopowiedzeń i kłamstw, a każde z ich działań wywołuje falę konsekwencji, które nieuchronnie prowadzą do dramatycznych wydarzeń. Tom, mimo iż początkowo wydaje się być ideałem męża, w rzeczywistości skrywa motywy, które wzbudzają podejrzenia i nieufność. Z jednej strony stara się utrzymać pozory idealnej rodziny, z drugiej strony jego relacja z Chloe wykracza poza granice zwykłej przyjaźni. Żona Toma, choć wciąż zakochana, czuje rosnące podejrzenia, które skutkują jej własnymi ukrytymi sekretami. Czuje się coraz bardziej niepewna, nie tylko wobec męża, ale i samej siebie. Kiedy zaczyna rozwijać więź z Chloe, nie ma pojęcia, jak głęboko ta przyjaźń może wpłynąć na jej życie.
Centralną osią fabuły jest skomplikowany trójkąt emocjonalny, który sprawia, że książka staje się jeszcze bardziej intrygująca i pełna napięcia. Tom, jego żona i Chloe tworzą wyjątkowo trudny układ, w którym każdy z bohaterów skrywa swoje tajemnice i motywy. Prowadzą one do konfliktów i zdrad. Relacja między tą trójką jest pełna napięcia i niepokoju, a autorka skutecznie wprowadza czytelnika w atmosferę nieufności i paranoi.
Trójkąt emocjonalny jest tutaj nie tylko elementem fabuły, ale także narzędziem, które buduje atmosferę niepewności. Kto kłamie? Kto ma złamane serce? A kto jest gotowy posunąć się do wszystkiego, by utrzymać swoje sekrety? Te pytania przewijają się przez całą książkę, a odpowiedzi przychodzą stopniowo, coraz bardziej zaskakując czytelnika.
Styl pisania Sue Watson jest płynny i wciągający. Każdy rozdział dodaje nową warstwę do zagadki, której rozwiązanie nie jest oczywiste aż do samego końca. Przeplatające się wątki, nagłe zmiany w fabule i nieoczekiwane zakończenie sprawiają, że książkę czyta się jednym tchem.
Ty, ja, ona to powieść, która wciąga już od pierwszych stron i nie pozwala oderwać się od siebie. Autorka umiejętnie prowadzi czytelnika przez labirynt emocji, kłamstw i niepewności, by na końcu zaskoczyć go rozwiązaniem, którego się nie spodziewa. Jeśli lubisz thrillery pełne tajemnic i psychologicznych gier, ta książka na pewno Cię nie zawiedzie.

 

Groch z kapustą i inne historie - Gerald Durrell

 

Wydawnictwo Noir sur Blanc, Moja ocena 5,5/6
Groch z kapustą i inne historie to książka, która nie tylko bawi, ale i wzrusza. Wprowadza ona czytelnika w świat pełen humoru, ciepła i niezwykłych postaci. Szczerze, nie pamiętam kiedy ostatnio tak szczerze się śmiałam. W świecie okrucieństwa, zamachów, wojen, chórób, tego typu lektura jest bezcenna.
Książka wydana przez Wydawnictwo Noir sur Blanc to kolejna próba przedstawienia zabawnych i ciepłych wspomnień z rodzinnego domu autora, choć tym razem nie chodzi o ekscentryczną rodzinę Durrellów na Korfu, jak w jego najsłynniejszych książkach. Groch z kapustą to bardziej podróż w przeszłość, która pozwala nam lepiej zrozumieć nie tylko autora, ale i jego specyficzne poczucie humoru, które stało się jego znakiem rozpoznawczym.
W książce znajduje się 5 opowiadań - wspomnień Geralda z czasów jego dzieciństwa, etapu bycia nastolatkiem i dorosłości. Durrell odsłania przed czytelnikiem radości i kłopoty dorastania, relacje z rodzeństwem oraz anegdoty o ekscentrycznych członkach rodziny, które można by uznać za prawdziwe historie z życia. Zmysł obserwacji, humor i lekkość pisania sprawiają, że każda z opowieści jest wyjątkowa, a jednocześnie pełna ciepła, które sprawia, że nawet najbardziej codzienne sytuacje nabierają wyjątkowego charakteru. Największym atutem jest styl autora. Przypomina to opowieści cudownego, mądrego, zabawnego kuzyna. Jeżeli do tego dodamy mnóstwo inteligentnego, brytyjskiego humoru to mamy książkę, która jest lekarstwemna wszelkie smutki i gorszy dzień.
Groch z kapustą to wspaniała literatura, która łączy błyskotliwość, inteligencję z serdecznością.
Gerald Durrell pokazuje, że potrafi nie tylko pisać o przyrodzie, ale także o ludziach z ich dziwactwami, błędami i cudownym urokiem. Wszystko to czyni z wyjątkowym poczuciem humoru i serdecznością.
Jeśli ktoś zna twórczość autora i kocha jego styl, nie zawiedzie się także na tej książce. To lektura pełna śmiechu, lekkiej ironii i ciepła, która zapewnia niezapomnianą zabawę i skłania do refleksji nad tym, jak w prostych chwilach można dostrzec coś wyjątkowego. Polecam.Czyta się doskonale.

 

Serce w dobrym stylu. Jak zatroszczyć się o swoje zdrowie - Anna Słowikowska

 

Wydawnictwo Marginesy, Moja ocena 5,5/6
Serce w dobrym stylu to książka, która w przystępny sposób łączy wiedzę medyczną z praktycznymi wskazówkami, jak dbać o swoje zdrowie, a przede wszystkim o serce. Autorka, dr n. med. Anna Słowikowska, specjalistka kardiologii i chorób wewnętrznych, zabiera nas w podróż przez tajniki funkcjonowania ludzkiego organizmu. Lekarka pokazuje, jak łatwo można zapobiec poważnym problemom zdrowotnym poprzez zmiany w stylu życia.
To, co wyróżnia tę książkę spośród innych poradników zdrowotnych, to przede wszystkim jej merytoryczność i przystępność. Słowikowska, korzystając ze swojego wieloletniego doświadczenia klinicznego, wyjaśnia w prostych słowach, jak niewielkie zmiany w diecie, aktywności fizycznej, czy codziennych nawykach mogą wpłynąć na naszą kondycję zdrowotną. Nie brakuje tu również cennych wskazówek na temat profilaktyki chorób serca i układu krążenia, które są jednymi z najpoważniejszych problemów zdrowotnych współczesnego społeczeństwa.
Książka nie ogranicza się jednak tylko do teoretycznych rozważań. Autorka daje czytelnikowi konkretne narzędzia i porady, jak zadbać o siebie w codziennym życiu – od wyboru zdrowych produktów spożywczych, przez radzenie sobie ze stresem, aż po odpowiednią ilość snu i ruchu. Dr Słowikowska zaraża optymizmem i motywuje do działania, przekonując, że wcale nie trzeba rezygnować z radości życia, by dbać o swoje serce. Wręcz przeciwnie – zdrowie i dobra kondycja fizyczna to klucz do pełnego życia.
Autorka zwraca również uwagę na bardzo ważny aspekt, jakim jest edukacja zdrowotna. Serce w dobrym stylu nie jest tylko podręcznikiem pełnym medycznych terminów. To także książka, która ma na celu uświadomienie czytelnikom, jak istotna jest wiedza o funkcjonowaniu naszego organizmu. Pokazuje, jak brak świadomości o tym, co dzieje się z naszym ciałem, może prowadzić do poważnych, a często nieodwracalnych konsekwencji zdrowotnych. Zdecydowanie warto znać te fakty, by podejmować mądre decyzje o swoim zdrowiu.
Książka jest napisana z pasją i empatią, co sprawia, że czyta się ją z ogromnym zainteresowaniem. Autorka potrafi łączyć naukowy język z prostym, zrozumiałym stylem, dzięki czemu zarówno osoby, które nie mają specjalistycznej wiedzy medycznej, jak i ci, którzy interesują się tematyką zdrowia, znajdą w niej coś dla siebie. Jest to obowiązkowa lektura dla każdego, kto chce dbać o swoje zdrowie świadomie i skutecznie. To książka, która nie tylko edukuje, ale przede wszystkim motywuje do działania. Zawiera ogromną dawkę pozytywnej energii, którą można wykorzystać do poprawy jakości swojego życia. Jeśli zależy ci na swoim zdrowiu i chcesz żyć pełnią życia, koniecznie sięgnij po ten poradnik – nie tylko poprawi twoje samopoczucie, ale może także uratować życie.

Błękitni - Maria Rodziewiczówna

 

Wydawnictwo MG, Moja ocena 5,5/6
Błękitni to książka, która wprowadza czytelnika w świat polskiej arystokracji i ziemiaństwa. Autorka ukazuje przede wszystkim dramatyczne przemiany jednostki, moralne wartości i refleksję nad życiem oraz rolę człowieka w społeczeństwie. Jest to powieść, która łączy romantyzm z ciekawym spojrzeniem na ludzką naturę. Rodziewiczówna, jak żadna inna pisarka ukazuje walkę bohaterów o odnalezienie siebie w świecie pełnym sprzeczności, zasad i oczekiwań.
Fabuła książki koncentruje się wokół młodego księcia Leona, zwanego Lwem, który po tragicznej śmierci swojego starszego brata nieoczekiwanie otrzymuje tytuł i ogromny majątek. Nieprzygotowany do pełnienia tak odpowiedzialnej roli, młody książę pogrąża się w apatii i bierności. Nie potrafi on odnaleźć sensu w nowym życiu. Jego postawa może wzbudzać początkowo współczucie, ale również irytację. Bohatera otacza bogactwo, ma wszystko. Jednak brak mu poczucia celu i siły, by wziąć odpowiedzialność za swoje życie i ludzi, którzy na niego liczą. Dopiero wstrząs wytrąca go z tej wewnętrznej stagnacji. Pozwala mu on odzyskać wiarę w siebie i w ludzi, a także ponownie zrozumieć sens swoich działań.
Znaczącą rolę w tej metamorfozie odgrywa przyjaźń i miłość. W powieści miłość nie jest jednak tylko uczuciem romantycznym. Jest to siła, która wspiera, a także stawia przed bohaterem moralne wyzwania. Uczy go ona, jak unikać błędów, które mogłyby zniszczyć jego życie i życie innych. W ten sposób miłość staje się nie tylko siłą uczuciową, ale także moralnym kompasem. Ta busola pozwala Leonowi odnaleźć właściwą drogę. Wiem, brzmi patetycznie, ale to pozory. Książki Marii Rodziewiczówny są wyjątkowe i uniwersalne. Bardzo je cenię za język i ponadczasowe wartości. Inną cenną cechą są wspaniale nakreślone psychologiczne portrety bohaterów.
Rodziewiczówna, znana z głębokiej wiary w ludzki charakter i moralność, poprzez postać księcia Leona przekazuje czytelnikowi wartości, które były jej bliskie przez całe życie. Chodzi m.in o lojalność, przyzwoitość czy poczucie odpowiedzialności za innych. One są filarami całej powieści. W świecie pisarki to właśnie cnoty i moralne zasady decydowały o przyszłości jednostki oraz o losie społeczeństwa. Wiara w dobro ludzkiej natury jest fundamentem, na którym opiera się cała historia.
Pod względem stylu, książka jest pełna klasycznego dla Rodziewiczówny piękna słowa, pełnego emocji, ale i szacunku dla tradycji i człowieka. Z jednej strony jest to powieść o polskich wartościach i kulturze, z drugiej to uniwersalna opowieść o ludzkich doświadczeniach, które nie starzeją się z upływem czasu. Pewne kwestie są wiecznie aktualne.
Błękitni to książka, która zarówno relaksuje, jak i skłania do refleksji nad ludzką naturą. To także doskonała lektura dla tych, którzy pragną zanurzyć się w świat pełen emocji, moralnych wyborów i pięknych wartości, które nie tracą na znaczeniu, niezależnie od epoki. Polecam.

Zaproszenie - Agnieszka Pietrzyk

 

Wydawnictwo IV Strona, Moja ocena 4/6
Zaproszenie Agnieszki Pietrzyk to książka, która łączy w sobie elementy thrillera psychologicznego i obyczajowego dramatu. Choć temat wydaje się obiecujący, powieść pozostawia mieszane uczucia. Nie jest ona zła, ale...
Fabuła skupia się na losach Artura Martynowa, prezesa banku, który otrzymuje zaproszenie na tajemnicze spotkanie. Sądzi, że to tylko żart. Po przybyciu na miejsce odkrywa, że zamiast zabawy czeka go coś zupełnie innego. Wkrótce poznaje Annę, co sprawia, iż jego dotychczasowego, poukładane życie diamteralnie się zmienia. Jednak w tle czai się tajemniczy nadawca zaproszenia, który wciąga Artura w niebezpieczną grę o wysoką stawkę.
Agnieszka Pietrzyk stara się zbudować napięcie. Autorka łączy elementy sensacyjne i psychologiczne. Jednak sam plan to nie wszystko. Całość nie do końca przekonuje. Postać Artura, choć początkowo wydaje się interesująca, jest dość przewidywalna. Jego reakcje na nieoczekiwane wydarzenia często wydają się nieautentyczne. Kiedy Artur zaczyna angażować się w tajemniczą grę, fabuła nabiera tempa, ale pojawiają się też wątki, które mogą rozczarowaći czasami nudzić.
Autorka stara się skupić na zbudowaniu atmosfery tajemnicy. W niektórych momentach to się udało. Jednak 2x wkradła się zbytnia powtarzalność narracji. Dodatkowo, zakończenie książki, choć zaskakujące, nie do końca satysfakcjonuje. Pozostawiło ono we mnie pewien niedosyt.
Zaproszenie to książka, która ma potencjał, ale nie do końca go wykorzystuje. Dla fanów lekkiego thrillera psychologicznego może być całkiem interesującą lekturą. Jednak nie jest to powieść, która zapada w pamięć na długo. Autorka dobrze potrafiła zbudować klimat tajemnicy, ale zabrakło głębszego zanurzenia w psychologię postaci i konsekwencji ich działań. To książka, która może zainteresować, ale nie porusza w sposób, w jaki mogłaby. Mimo to zachęcam do lektury. Warto poznać Zaproszenie i samemu wyrobić sobie opinię.

Krąg kobiet pani Tan - Lisa See

 

Wydawnictwo Filia, Moja ocena 5,5/6
Krąg kobiet pani Tan autorstwa Lisy See to powieść, która wciąga czytelnika w niezwykły świat kobiet żyjących w Chinach w czasach dynastii Ming. Jest to książka pełna emocji, które przeplatają się z głęboką refleksją nad rolą kobiet w ówczesnym społeczeństwie, ich walką o swoje miejsce, godność i wolność w świecie, w którym dominowali mężczyźni. To także opowieść o więzi między kobietami, ich sile, ale i o trudach życia, które nakładały na nie ograniczenia.
Lisa See, autorka tej powieści, znana jest z twórczości, która eksploruje złożoną rolę kobiet w chińskiej kulturze i historii. Jej książki, takie jak Kwiat Śniegu i sekretny wachlarz czy Peony, dotykają tematów związanych z tradycją, lojalnością, miłością i cierpieniem, których doświadczają kobiety w patriarchalnym społeczeństwie. W swojej twórczości, See ukazuje nie tylko osobiste dramaty, ale także szeroki kontekst społeczny, historyczny i kulturowy, w którym żyją bohaterki jej książek.
Krąg kobiet... to fascynująca opowieść o losach Tan Yunxian, wybitnej lekarki, która żyła we wspomnianych czasach. Książka łączy elementy biografii z fikcją literacką. Dzięki temu autorka stworzyła niezwykłą historię opowiadająca o walce, miłości, przyjaźni i determinacji wbrew wielowiekowej tradycji. Yunxian, urodzona w elitarnej rodzinie, zostaje wychowana przez dziadków. Jej babcia, jedna z nielicznych kobiet-lekarek w kraju, przekazuje Tan tajniki chińskiej medycyny.
Od najmłodszych lat nasza bohaterka zgłębia tzw. Cztery Badania. Jest to metoda diagnozowania oparta na patrzeniu, pytaniu, słuchaniu i mierzeniu pulsu. Nasza bohaterka specjalizuje się także w leczeniu dolegliwości kobiecych. Biorąc pod uwagę okres kiedy rozgrywa się akcja, XV/XVI wiek, jest to coś niebywałego.
Towarzyszką jej nauki jest Meiling, która przygotowuje się do roli położnej. Dziewczyny składają sobie przysięgę, że będą się wspierać w każdej sytuacji, dzieląc zarówno radości, jak i smutki.
Jednak na drodze ich przyjaźni staje system patriarchalny i rola, jaką przewiduje dla Yunxian jej rodzina. Wiecej nie zdradzę. Zachęcam za to do lektury tej niezwykłej opowieści.
Los kobiet w Chinach za czasów dynastii Ming był trudny i skomplikowany. Chiny w tym okresie były społeczeństwem głęboko zhierarchizowanym, w którym miejsce kobiet było ograniczone do roli żony i matki, podporządkowanej mężczyźnie. Społeczna presja, kulturowe normy i systemy opresji miały ogromny wpływ na ich życie.
W Kręgu kobiet Lisa See oddaje głos tym, które walczyły o swoją tożsamość i próbowały znaleźć przestrzeń do wyrażania siebie w systemie, który je stłamszał. Autorka pięknie ukazuje więź, która łączy kobiety w trudnych czasach i która daje im siłę w obliczu ogromnych trudności.
Powieść Lisy See jest nie tylko pełną pasji historią o przyjaźni, ale także opowieścią o sile kobiet, które potrafią wyjść z cienia tradycji i systemów. To opowieść o kobietach, które walczą by stworzyć swoje własne ścieżki w świecie, który je ogranicza. Zdecydowanie jest to książka, którą warto przeczytać, aby zrozumieć, jak wiele musiały przejść kobiety, by móc cieszyć się dziś większą wolnością i równouprawnieniem.
Lisa See, mistrzowsko wprowadza czytelnika w świat Chin za czasów dynastii Ming, ukazując nie tylko codzienne życie, ale i trudności związane z rolą kobiet w tym społeczeństwie. Historia Tan Yunxian to opowieść o walce o wolność i niezależność, o przyjaźni, która daje siłę, oraz o medycynie, która zmienia życie kobiet w całych Chinach. Polecam. Warto.