Wydawnictwo Czwarta Strona, moja ocena 3/6
Jest to typowe, letnie, mało ambitne czytadło na kilka godzin.
Ciekawa fabuła, porzucona przez zbiegłego męża, Lily Brown żyjąca wraz z 12-letnim synem na obrzeżach niewielkiego miasteczka, wyrzucona poza nawias społeczności próbuje odbudować swoje życie. Chłopiec pewnego dnia odkrywa materiały dot. zaginięć kilku kobiet. Rozpoczyna się dochodzenie prowadzone przez nastolatków, ale także miejscowego policjanta.
Fabuła ciekawa i przy odrobinie wysiłku, zdolnym piórze i porcji wyobraźni można było z niej zrobić naprawdę dobrą, wciągającą książkę. Niestety, ale autorce to się nie udało. Powstało bardzo przeciętne, w kilku momentach przegadane czytadło, które w niczym nie przypomina wciągającego, rasowego thrillera.
Na plus zasługują klimat książki i miejsce akcji. Stone udało się dobrze i ciekawie przedstawić obrzeża niewielkiego miasteczka, klaustrofobiczną atmosferę otoczenia, bezsilność bohaterki. Ciekawa jest też sylwetka 12-letniego detektywa amatora. I to na tyle plusów. Poza tym mamy niestety tylko minusy, wady.
Przede wszystkim brak jakiejkolwiek nawet najmniejszej dozy napięcia. Nawet przez ułamek sekundy czytelnik nie czuje się zaintrygowany, przykuty do lektury. Nic z tych rzeczy.
Samo dochodzenie zarówno nastolatków, jak i policjanta jest bardzo słabe, ciągnie się, jest momentami bardzo nielogiczne. Brak jednego, głównego wątku, na którym bazowałaby cała fabuła. Jest kilka wątków, które w żadnym momencie nie scalają się w jedno.
Zakończenie, które powinno być przysłowiową wisienka na torcie jest słabe, bardzo słabe.
Owszem, można te książkę przeczytać. Jeżeli szukacie czegoś lekkiego, umiarkowanie kryminalnego, to Zło czai się w Kansas będzie dobrym wyborem. Jeżeli chcielibyście przeczytać mocny, rasowy thriller, odradzam.
Wydawnictwo Filia, Moja ocena 1/6
Wiele sobie obiecywałam po Szafarzu. Z blurbu wynika, że to mocny kryminał noir z policjantem po przejściach i przerażającą zbrodnią w tle. Mamy seryjnego zabójcę, który kolejną kobietę zabija co roku w Sylwestra, obcina im głowy i....tu nie zdradzę. W kwestii pomysłowości samej zbrodni autor wszedł na wyżyny. Niestety, ale tylko w tym zakresie.
Zapowiedzi wydawcy nawet w części nie dorównują stanowi faktycznemu.
Dalej im głębiej w las tym gorzej. Podsumować to można w kilku słowach.
Szafarz to dobre założenie, ciekawy pomysł, fatalne wykonanie. Książka mogła być mocnym, ciekawym kryminałem, a stała się infantylnym czymś ze scenami ala porno. Tak, dobrze czytacie.
Scena, gdy para policjantów ogląda nagrany stosunek seksualny zamordowanej kobiety jest, no nawet nie wiem, jak to określić. Po prostu to głupie i w ogóle uwłaczające ludziom i czytelnikowi. Absurd do entej potęgi. Dawno nie czytałam niczego równie głupiego i durnego. Gdyby wyciąć opisy fantazji i przygód seksualnych mam wrażenie, że nic by nie zostało.
W trakcie lektury miałam wrażenie, że twórców książki jest dwóch. Jeden z nich wymyślił ciekawą oś fabuły, a drugi wypełnił ją sieczką, chłamem jakich mało. Nie wiem, co to jest, bo z pewnością nie kryminał. Może to jakieś porno dla znudzonych onanistów z gadającym psem w tle. Tak, gadający pies też jest.
Nie wiem, może Szafarz miał być jakąś satyra, a ja tego nie zrozumiałam. Mam taką nadzieję, bo nie wierzę, że można coś takiego napisać. Szkoda, że tak wyszło. Zapowiadało się naprawdę ciekawie. Zdecydowanie odradzam.
Wydawnictwo Sonia Draga, Moja ocena 5,5/6
Bardzo ciekawie napisana historia o sznurkach i tym, jak namieszały w życiu ludzi, w tym naszych bohaterów oraz milionów osób na całym świecie.
Zapytacie, jak to możliwe żeby sznurki, zwyczajne sznurki, coś zmieniły w życiu człowieka. Otóż, jak udowadnia autorka książki, to możliwe.
Znajdujemy się w rzeczywistości,w której każdy, kto ukończył dwudziesty drugi rok życia otrzymuje drewniane pudełko, a w nim tajemniczy sznurek. Taki dziwny prezent otrzymują miliony ludzi na całym świecie.
Od wschodu po zachód, od północy po południe, na całym świecie zapanowuje niewyobrażalny wprost chaos, a świat realny przestaje się liczyć. Do głosu dochodzi świat wymyślona, bardzo dziwna rzeczywistość. Nie wszyscy jednak otwierają pudełka z prezentem. Trudno wam będzie wyobrazić sobie, co się wtedy dzieje.
Trudno to opisać. Nikki Erlick puściła wodze fantazji i stworzyła naprawdę niesamowitą fabułę.
Pod pozorem istnienia innej, wymyślonej, dziwnej rzeczywistości Erlick opowiada nam o tym, jak ważne, cudowne jest życie, co się w nim tak naprawdę liczy, jak powinniśmy się nim cieszyć, jak czerpać z niego pełnymi garściami. Niby banał, ale przyznajcie sami, jak wielu z nas o tym zapomina, jak wielu nie docenia tego, co ma.
Książka chwyta za serce i zmusza do sporej porcji refleksji.
Jest takie powiedzenie- ciesz się swoim życiem. Dla kogoś innego ono może być bajką.
Te dwa zdania idealnie pasują do Miary życia.
Książka jest mądra, piękna, zaskakująca, ale z drugiej strony przerażająca. Czy chcielibyście wiedzieć, jak długo jeszcze będziecie żyć? Nie sądzę. To naprawdę ciekawa, niezwykła i zapadająca w pamięć opowieść, o nas ludziach, naszych czynach, ich konsekwencjach, a także braku działania. Przyznam, że czegoś takiego nie spodziewałam się. Polecam.
Wydawnictwo Rebis, Moja ocena 6/6
Po rewelacyjnie przyjętym debiutanckim Pielgrzymie, kolej na równie doskonałą powieść Rok szarańczy. Po 10 latach mam okazję ponownie zmierzyć się z doskonałym pisarstwem autora obu książek. I ponownie autor nie zawodzi. Warto było czekać.
Wydaje mi się, że oba zawody, jakimi para się Terry Hayes nie pozostały bez wpływu na jakość książki. Hayes jest bowiem od lat zarówno dziennikarzem śledczym, jak i scenarzystą filmowym.
Fabuła niby fikcyjna, a jak się w nią zagłębić bardzo realistyczna. W naszym chorym świecie wszystko może się zdarzyć.
Tym razem przenosimy się na pogranicze Iranu, Pakistanu i Afganistanu. Cała fabuła niby ostra, sucha, składająca się z fragmentów, które zdają się nie być ze sobą powiązane, w pewnym momencie porywa czytelnika i nie wypuszcza ze swoich objęć aż do końca lektury.
Głównym bohaterem jest agent do spraw Regionów Niedostępnych. Tropi on tych, którzy zagrażają innym, którzy chcą ostatecznej rozprawy z Zachodem. Wśród nich najgorszy jest szalony, bezgranicznie opętany nienawiścią fanatyk, który dąży do ostatecznej rozprawy z ludźmi z Zachodu. To, co odkryje nasz agent, to do czego zdolni są opętani fanatyzmem i nienawiścią, przeraża, ale jednocześnie sprawia, iż z jeszcze większym przerażeniem patrzymy na to co dzieje się wokół nas.
Na naszych oczach, w książce, rozgrywają się losy świata. Z jednej strony trudno uwierzyć w to co czytamy. Z drugiej strony, wystarczy posłuchać, obejrzeć pierwsze lepsze wiadomości on line, w tv. To, co opisuje Hayes zdaje się być wytworem chorej wyobraźni, ale tylko zdaje się, niestety.
Terry Hayes stworzył niesamowitych bohaterów, bezkompromisowych, wyjątkowo inteligentnych i przebiegłych. Walka pomiędzy nimi toczy się o wszystko. Jaki będzie jej finał? Czy czyste, wręcz namacalne zło zwycięży? Sami się przekonajcie. Gorąco zachęcam do lektury. Przerażająco realistyczna książka i świetny thriller. Intrygi i styl pisarski autora z pewnością was zachwycą. Strach w jakim świecie przyszło nam żyć i uznanie dla Terry'ego Hayesa za doskonałą powieść. Mistrzowska, niesamowicie wciągająca książka. Polecam.
Wydawnictwo Znak, Moja ocena 5,5/6
Czy to co widzimy zawsze jest prawdą? Czy życie w rozbitej, dysfunkcyjnej rodzinie rzeczywiście odbija się na naszym póżniejszym życiu, reakcjach, pojmowaniu świata?
Tytułowa Meredith ma z pozoru wszystko. Do najważniejszych w jej życiu należą: przyjaciółka Sadie, ukochany, wręcz uwielbiany kot Fred, zdalna praca, o której tak wielu marzy, oraz czas na realizację pasji. Z tym, że to ostatnie, pasje, są, muszą być takie, które można praktykować w zaciszu domowym.
Meredith nie opuszcza swojego domu, nawet na krok Trwa to już 1300 dni. Nasza bohaterka cierpi na depresję i agorafobię i to w najgorszych postaciach.
Z pozoru niczego jej nie brakuje. Wielu mogłoby jej pozazdrościć. Jednak gdy pozna się Meredith trochę bliżej... Dni mijają jeden za drugim, mija życie. Meredith zdaje się z tym godzić. Jednak pewnego dnia młoda kobieta podejmuje walkę o siebie.
Nie jesteś sama... to (sądząc po okładce) lekka, przyjemna lektura. Zawartość, każda kolejna przeczytana kartka pokazują dobitnie, że to wielkie kłamstwo. Nie jest to ani lekka ani przyjemna lektura. Jednak z pewnością to bardzo potrzebna książka.
Claire Alexander napisała poruszająca, wbijającą się w umysł i duszę czytelnika historię zanurzania się w okropną chorobę, jaką jest depresja, walkę o siebie, ból, cierpienie i promyki radości. Lektura angażuje bez reszty, pochłania, a odsłaniana krok po kroku historia życia i relacji Meredith z innymi, sprawia, iż ma się ochotę po prostu płakać i przytulić bohaterkę.
Książka jest bardzo mocno przepełniona emocjami i wyjątkowo silnie na mnie podziałała. Długo o niej nie zapomnę. Polecam wszystkim, a przede wszystkim tym, którzy bagatelizują depresję i jej skutki. Ta choroba może dotknąć każdego.
Wydawnictwo Sonia Draga, Moja ocena 5,5/6
Bardzo poruszająca lektura, o której trudno cokolwiek napisać. Są takie książki, które nie poddają się żadnemu opisowi, żadnej ocenie. Trzeba je po prostu przeczytać.
Paolo Giordano, autor Tasmanii, to fizyk i dziennikarz, który relacjonował z Paryża konferencję klimatyczną. Miało to miejsce tuż po atakach terrorystycznych, które wstrząsnęły światem. Zdarzenia te oraz to, co coraz częściej się wokół nas, zagrożenia terrorystyczne, zmiana w nas ludziach, zmiany klimatu, globalne ocieplenie, pandemie, wojny sprawiają, iż w dziennikarzu narasta coraz bardziej konkretna myśl, żeby udać się w podróż, żeby poznać coś więcej, zobaczyć, poznać, żeby w końcu napisać książkę.
Trudno jednoznacznie określić, co autor zawarł w Tasmanii. Przede wszystkim obrazy naszego życia, jego tempo, zmiany, bodźce, efekty, zagrożenia i mnóstwo własnych spostrzeżeń i przemyśleń. To opowieść o teraźniejszości, która powstaje, tworzy się tu i teraz, na którą jednostka ma niewielki, ale jednak, wpływ. To także historia dot. przyszłości, której forma jawi się, jako coś groźnego, nieciekawego i wielu innych aspektów.
Osią scalającą wszystkie przemyślenia i wnioski jest człowiek, jego myśli, czyny, zagrożenia, jakimi są ludzie dla siebie samych i żądza, pragnienie znalezienia swojej Tasmanii, czyli miejsca, w którym w miarę spokojnie i bezpiecznie można żyć. Każdy o tym marzy, ale czy takie miejsce istnieje? Na ile jego kształt zależy od nas samych? Polecam, naprawdę dobre i mocne, przemawiające do wyobraźni.Ta lektura pokaże wam świat, ludzi w inny sposób, pozwoli pomyśleć i choć na chwilę się zatrzymać, co w dzisiejszych czasach jest bezcenne.
