Wieża strachu - Przemysław Borkowski

 

Wydawnictwo IV Strona, Moja ocena 5/6
Miejsce akcji, no przynajmniej jej początku, centrum Warszawy luksusowy wieżowiec z ekskluzywnymi apartamentami zamieszkały przez jakby się wydawało luksusowych, odnoszących sukces w życiu ludzi. Nic im nie stoi na przeszkodzie, wszystko się doskonale układa, są młodzi, szczęśliwi, zamożni.
Takich miejsc, pozornych oaz sukcesu i szczęśliwości, jest w Polsce wiele. Jakim cudem takie miejsce stało się areną spektakularnej i okrutnej zbrodni?!
Dochodzenie w tej sprawie prowadzi prokurator Gabriela Seredyńska, bohaterka wcześniejszych książek Przemysława Borkowskiego.
Wszystko zaczyna się od zbrodni na 33. piętrze wieżowca, apartamentowca. Policja znajduje tam zwłoki kobiety i mężczyzny. Już samo to jest okropne, a początkowe okoliczności wskazują, iż będzie to trudne śledztwo. A to dopiero początek. Kolejne minuty, godziny udowadniają prokurator Seredyńskiej, iż będzie jeszcze trudniej, a całość sprawy jest bardzo skomplikowana.
Nowe wątki mnożą się, problemy pączkują, a błędne tropy pojawiają nie wiadomo skąd. Dodatkowo nic nie jest takim, jakim z pozoru zdaje się być. A to dopiero początek. Im dalej będziemy wnikać w dochodzenie, im bardziej poznawać życie i otoczenie ofiar, tym bardziej się wszystko zagmatwa. A finał, no cóż, z pewnością was zaskoczy.
Przemysław Borkowski napisał doskonały kryminał z mocnym wątkiem obyczajowym w tle. Oprócz zawiłej sprawy kryminalnej mamy świetne studium ludzkich charakterów, póz, zachowań. W trakcie lektury nasuwają się pytania o to jak żyjemy, co robimy, o czym myślimy, co kieruje naszymi poczynaniami i dokąd zmierzamy. Nie są to wesołe wnioski i odpowiedzi. Żyjemy w świecie pozy, iluzji, zaniku człowieczeństwa. Rzeczywistość to ułuda, która karmi nas iluzjami. A zresztą sami się o tym przekonajcie z lektury książki. Naprawdę warto. Mega pogmatwana, ba, zakręcona historia.
Autor snuje zawiłą, inteligentną intrygę, co i rusz podsuwa nowe tropy, które dotychczas brane za pewnik fakty usuwają w niebyt. W trakcie lektury Wieży strachu naprawdę trzeba pogłówkować. Polecam. Dobre, inteligentne, zaskakujące i smutne. Kondycja społeczna, psychologiczna, ludzka nas ludzkości jest żałosna i straszna. Przygnębiające wnioski. Zachęcam do lektury.