Wydawnictwo Literackie, Ocena 6/6
Silva Rerum to saga o burzliwych dziejach polsko-litewskiej rodziny Narwojszów na tle wielkiej wojny północnej. To także forma pamiętnika, rodzinnej księgi, pasjonująca, poruszająca i na długo zapadająca w pamięć.
Silva Rerum II jest bezpośrednią kontynuacją części I. W tym tomie akcja rozgrywa się w latach 1707 – 1710. Jest to okres, gdy wojny, waśnie, plagi chorób, nieurodzaju, a co za tym głodu i wysokiej śmiertelności w połączeniu z biedą wprost nie nie do opisania, były na porządku dziennym. Z drugiej strony nieliczna garstka uprzywilejowanych miała do dyspozycji wszystko, a ich życie to była jedna wielka sielanka w luksusie.
Bieda, głód, choroby, ale i najazdy szwedzkich żołnierzy, plądrowanie przez nich miasta i okolic, stają się także udziałem Wilna. Los nie oszczędza też bohaterów książki. Do ogólnonarodowych dramatów dochodzą też ich własne, mniejsze, ale także tragiczne w skutkach dramaty, których zwieńczeniem będą brzemienne w skutki wydarzenia i decyzje.
Celowo nie napisze o co chodzi, żeby nie odbierać wam przyjemności wynikającej z elementu zaskoczenia i samej lektury.
Krisitna Sabaliauskaitė po raz kolejny stworzyła wspaniałą, pełną dramaturgii i napięcia powieść. Książkę czyta się
bardzo dobrze, ale..dopiero po tym, gdy czytelnik przyzwyczai się do stylu
pisarskiego autorki, dla której charakterystyczne są
długie, często określane mianem barokowych zdania i prawie całkowity brak
dialogów. Gdy zaakceptuje się taki sposób pisania, dalsza lektura jest
wielka, przeogromna przyjemnością.
Nie dziwię się, iż Silva rerum została litewską książką roku w 2009 roku i jedną z książek dekady na Litwie. Jestem pewna, iż część II powtórzy ten sukces.
Wisienką na torcie są opisy ówczesnego Wilna, miasta, które obecnie nazwalibyśmy multi-kulti. Istniały w nim obok siebie takie narodowości, jak: polska, litewska, żydowska, ormiańska, rosyjska, niemiecka i wiele innych. Ich współistnienie, wielokrotne przenikanie się obyczajów, kultur także zostało wspaniale w książce ukazane.
Gorąco polecam.
Dobra książka jest jak alkohol - też idzie do głowy. (Magdalena Samozwaniec)
Strony
- Strona główna
- Przeczytane w grudniu 2011r. i 2012r.
- Przeczytane w 2013r.
- Przeczytane w 2014 r.
- Przeczytane w 2015r.
- Przeczytane w 2016 r.
- Przeczytane w 2017 r.
- Przeczytane w 2018 r.
- Przeczytane w 2019 r.
- Przeczytane w 2020 r.
- Przeczytane w 2021 r.
- Przeczytane w 2022r.
- Przeczytane w 2023 roku
- Przeczytane w 2024 roku
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Lektura obu części jeszcze przede mną. 😊
OdpowiedzUsuńW lecie przeczytałam tom pierwszy i byłam zachwycona. Po kolejne części na pewno sięgnę.
OdpowiedzUsuń