Inne kolory - Orhan Pamuk

Wydawnictwo Literackie, Okładka sztywna, 632 s., Moja ocena 5/6

Książkę czytałam od końca maja i gdyby nie sardegna i jej wyzwanie trójka e-pik gdzie trzeba przeczytać książkę noblisty, pewnie jeszcze ze 2-3 tygodnie czytałabym Inne kolory. Nie jest to pozycja, która można usiąść i przeczytać w 1-2 dni. Wynika to raz z tematyki, a dwa z formy - jest to zbiór esejów i rozważań autora.

Inne kolory to pierwsza książka Orhana Pamuka po otrzymaniu przez niego Nagrody Nobla w 2006 r. Od tego momentu na naszym rynku momentalnie pojawiły się wcześniej napisane przez noblistę dzieła, od Śniegu zaczynając. Pisarz zdobył grono wiernych czytelników, których porwał styl jego opowieści, sposób budowania napięcia. Każda następna powieść Pamuka to na naszym rynku sukces.
Inne kolory to (parafrazując tytuł) inna książka od wcześniej przeze mnie czytanych. Jest to wyjątkowo osobista pozycja w dorobku autora, zbiór esejów, komentarzy, przemówień okolicznościowych, opowiadań, które poruszają ważne tematy zarówno w świecie dookoła pisarza, jak i w jego wnętrzu. Wiem, może trochę patetycznie, ale tak tę książkę odebrałam. Jest to swoisty niesamowicie barwnym kolaż wszystkich w/w gatunków.
Na pewno nie jest to pozycja lekka, ale niesłychanie ważna. Niektóre jej części czyta się szybko, łatwo, przyjemnie, niektóre sprawiają, że trzeba się choć na chwilę zatrzymać. A niektóre (no nie będę pisać tu laurki, szczerze napiszę) ma się ochotę wydrzeć z książki i wyrzucić. Ale każdy Inne kolory może odebrać inaczej, a raczej na pewno odbierze.
Poza tym objętość książki też robi swoje. Świetnie wydana, w sztywnej oprawie, szyta, na pewno długo posłuży kolejnym czytelnikom, ale jednocześnie nie nadaje się np. na lekturę do tramwaju, czy metra, takiej książki nie da się włożyć do damskiej torebki i zabrać w podróż:). Ale warto sięgnąć po nią.
Dzięki Innym kolorom poznajemy Pamuka, jako wielkiego intelektualistę, erudytę, człowieka wszechstronnie wykształconego i niezwykle wrażliwego.
Opowiada nam o swoim życiu (tym obecnym i tym minionym), o dzieciństwie, okresie dorastania, często niestety bardzo trudnych kontaktach z ukochaną córką. Opowiada także o pokusach dnia codziennego, przyjemnościach, obowiązkach, trudach walki z powracającym nałogiem.
Poznajemy także miłość noblisty do słowa pisanego, czytania. Jak sam twierdzi, codziennie musi przeczytać pewną ilość literatury i coś napisać. Tym samym porównuje się do chorego, który musi codziennie przyjąć określona dawkę leku.
Autor, jak sam twierdzi, zebrał w książce eseje i opowiadania pisane na przestrzeni ostatnich 30 lat i zgromadził je tak, żeby myślą przewodnią był wątek autobiograficzny.
Dzięki temu mamy wyjątkową okazję poznać myśli, uczucia i rozważania pisarza, który snuje opowieść o sobie, życiu i ukochanej Turcji, a przede wszystkim o najwspanialszym jego zdaniem miejscu na ziemi – Stambule.
Gorąco zachęcam do lektury.

Chciałabym wam przybliżyć odrobinę sylwetkę tego świetnego pisarza. Ma on swoich zagorzałych zwolenników, do których ja także się zaliczam i przeciwników - ma ostry język, pisze bez ogródek, ale nie złośliwie, po prostu ukazuje świat takim, jakim jest, bez upiększania, a nie wszystkim się to podoba.

Jednak jest spora grupa osób, która w ogóle nie zna jego twórczości, a szkoda. Warto sięgnąć chociaż po jedną jego książkę i zobaczyć czy przypadnie do gustu...

Ur. się 07 czerwca 1952r. w Stambule.
Wychował się w bogatej rodzinie. W młodości kształcił się na malarza. Ukończył American Robert College w Stambule, a następnie studiował architekturę na tamtejszej politechnice, jednak po trzech latach porzucił ją, jak i ambicje zostania artystą lub architektem. Później studiował również dziennikarstwo na Uniwersytecie w Stambule, lecz nigdy nie pracował jako dziennikarz. Od 23 roku życia zajmował się wyłącznie pisarstwem.W jego kraju określa się go mianem komentatora społecznego, mimo iż sam uważa się za twórcę fikcji literackiej, bez skłonności politycznych. Należy do grona "oświeconych" intelektualistów tureckich, o nieortodoksyjnych poglądach religijnych, otwartych na integrację Turcji z Unią Europejską. Był pierwszym pisarzem świata muzułmańskiego, który publicznie potępił fatwę skazującą na śmierć Salmana Rushdiego. W swoich książkach opisuje często kontakt kultur Wschodu i Zachodu. Jego twórczość przetłumaczono na ponad 40 języków.Pamuk był kilkakrotnie obiektem ataków tureckich środowisk ekstremistycznych, związanych jednak nie z islamskim fundamentalizmem, ale ze świeckim nacjonalizmem i armią. W 2005r. w miejscowości Bilecik palono jego książki, a prefekt jednego z regionów prowincji Isparta nakazał wycofanie jego książek z bibliotek. W tym samym roku Pamukowi wytoczono proces po tym, jak wspomniał w jednej ze szwajcarskich gazet, że w Turcji zabito milion Ormian i 30 000 Kurdów. Zarzuty wycofano 22.01.2006r.

Jego książki w Polsce ukazują się nakładem Wydawnictwa Literackiego. Polecam !!!

Od jesieni 2006 roku, czyli od  chwili, kiedy  autor otrzymał Nagrodę Nobla, ukazało się w Wydawnictwie Literackim 10 książek Orhana Pamuka - 8 powieści, tom esejów i autobiograficzny tom wspomnień:
1.     Śnieg  - powieść, 2006
2.    Nazywam się Czerwień -  powieść, 2007
3.    Nowe życie -  powieść, 2008
4.    Stambuł. Wspomnienia i miasto - wspomnienia, 2008
5.    Dom ciszy - powieść, 2009
6.    Biały zamek - powieść,  2009
7.    Muzeum Niewinności - powieść, 2010
8.    Cevdet Bey i synowie - powieść, 2010
9.    Czarna księga - powieść, 2011   10.  Inne kolory - tom esejów, 2012
Łączny nakład sprzedaży wszystkich tytułów to kilkaset tysięcy egzemplarzy.
Wkrótce ukaże się  tom esejów pt. Pisarz naiwny i sentymentalny - wrzesień/październik 2012.
W przygotowaniu: nowa powieść Noblisty pt. A Strangeness in My Mind, jej ukończenie autor planuje w 2012 r. Wydanie polskie - 2013.

• Wydawnictwo Literackie informuje, iż pisarz  odwiedzi w październiku Kraków, miasto swojego wydawcy. Noblista spotka się z czytelnikami podczas tegorocznej edycji Festiwalu Conrada.