Nic nie trwa wiecznie - Maureen Lee

Wydawnictwo Świat Książki, Okładka miękka, Moja ocena 5/6
Właśnie skończyłam lekturę, więc recenzja na świeżo. 
To moje trzecie spotkanie z twórczością Mauren Lee i po raz trzeci nie zawiodłam się. Pod płaszczykiem lekkiej, relaksującej opowieści, autorka przekazuje nam kilka życiowych lekcji i doskonale wszystkim znaną prawdę, iż nic nie trwa wiecznie.
Tym razem poznajemy cztery główne bohaterki i cztery historie ich życia, bolesne, poplątane, takie, jakie na ogół bywa życie. Brodie (na oko po 40-tce) ma męża (z którym coraz mniej się rozumieją) i dwójkę dorosłych dzieci (syn studiuje i pracuje w Londynie, a córka zaginęła, wiadomo tylko, że jest narkomanką, ale nikt nie wie gdzie przebywa). Ponieważ Brodie z mężem łączy coraz mniej, za to coraz więcej dzieli, kobieta postanawia wyremontować dom, który otrzymała od mamy i trzy pokoje wynająć. Jej lokatorkami zostają:
Diana, niespełna 30-letnia dobra, uśmiechnięta i skłonna wszystkim nieba przychylić kobieta. Kilka lat wcześniej, po śmierci rodziców zajęła się młodszymi braćmi. Teraz okazuje się, że dla Diany w rodzinnym domu nie ma miejsca.
Vanessa, trzydziestokilkulatka, jeszcze niedawno kobieta sukcesu, doskonale zarabiająca, którą narzeczony zostawił przed ołtarzem. Jedyną terapią, na jaką zdecydowała się Vanesa było permanentne obżarstwo. W efekcie, w dniu kiedy ją poznajemy waży grubo powyżej 100 kg.
Rachel to 15-latka ze świeżo urodzonym dzieckiem, które chcą jej odebrać.
Wszystkie kobiety spotykają się w domu Brodie, tam wynajmują pokoje i izolują się od dotychczasowego życia. Każda z kobiet jest inna, niepowtarzalna. Każdej też kolejne miesiące, które spędzą razem, przyniosą wiele niespodzianek, wiele zmian, nie zawsze takich o jakich wcześniej marzyły, ale paradoksalnie wszystkie one wyjdą im na dobre.
Książkę czyta się doskonale, styl pisarski autorki wciąga od pierwszego rozdziału. Fabuła (jak to u Lee) to ważne życiowo tematy, problemy nie wydumane (jak u niektórych pisarzy), a takie z jakimi każdy z nas może się spotkać. Ogromnym plusem są główne bohaterki. Każda inna, każda po przejściach z ogromnym bagażem doświadczeń, wszystkie postaci wyjątkowo barwnie odmalowane. Każda także o coś walczy. Czy Brodie uda sie odnależć córkę. Co z jej zagubioną w wirze życia miłością do męża?
Czy Vanessa odnajdzie swoje szczęście i czy będzie ono tym, o czym wcześniej myślała?
Co z Rachel i jej dzieckiem? Czy te cztery obce sobie kobiety połączy na tyle silna przyjażń, żeby zdołały sobie nawzajem pomóc? Tego i wielu innych zaskakujących faktów dowiecie się w trakcie lektury.  
W książce (jak to u Lee, wiem powtarzam się, ale to cecha charakterystyczna prozy autorki:)) nie brak także emocji i to bardzo dużych. Wyjątkowo poruszyły mnie dwa tematy – sposób w jaki nastoletnia Rachel chroni swoją córeczkę i proces poszukiwania córki przez Brodie. 
Zachęcam do lektury, Nic nie trwa wiecznie to doskonała, wciągająca i niezwykle życiowa opowieść, po raz kolejny udowadniająca nam, że życie jest jedną wielką niewiadomą. A po książki Maureen Lee można sięgać w ciemno, w nich zawsze wszystko dobrze się kończy, istotny jest za to środek każdej z opowieści, czyli sposób w jaki autorka przedstawia perypetie bohaterów, to stanowi o magii jej pisarstwa.
Cieszę się, że przede mną jeszcze lektura Wędrówki Marty. 
A tutaj linki do recenzji innych powieści Maureen Lee:
Matka Pearl 
Wrześniowe dziewczynki