Zapowiedż...

 Imre Kertész

"Los utracony"

Tłumaczenie: Krystyna Pisarska

Wydawnictwo W.A.B.
Premiera 9 lutego 2022

Wstrząsająca opowieść, inna niż cała pozostała literatura obozowa. Bohater, który przeżył obóz koncentracyjny, nie chce rozmawiać o okropieństwach za drutami. Opowiada za to o obozowych chwilach szczęścia.
Krystyna Pisarska, tłumaczka, „Gazeta Wyborcza”

Książka uznana za jedno z arcydzieł literatury światowej

Napisałem te powieść jak ktoś, kto w głębokościach ciemnej piwnicy ostrożnie posuwa się ku wyjściu – zdania tej książki wskazywały mi, jak nikłe światełka, drogę w betonowym bunkrze innego totalitaryzmu: dyktatury spod znaku sierpa i młota, i pomagały rozpoznać narzucony z zewnątrz nakaz, ciążący nad moim istnieniem: sytuacje normalnego ludzkiego bytu, uznanego za bezprawny.
Imre Kertész

Opowieść młodego chłopca, Żyda z Budapesztu, który spędził rok w niemieckich obozach koncentracyjnych, Oświęcimiu i Buchenwaldzie. Pozbawiona patosu relacja piętnastolatka, który z naiwnością stara się przystosować do wymagań swoich ciemiężycieli, odsłania mechanizmy masowych zbrodni ubiegłego stulecia.

Najoszczędniejszymi środkami stworzył Kertész język, który wiele przemilczając, mówi wszystko.
„Süddeutsche Zeitung”

Wspaniała powieść, niedająca spokoju.
„Publishers Weekly”

Arcydzieło maski, którą nałożył autor, aby opisać Zagładę oczami dziecka.
„Tygodnik Powszechny” 

Imre Kertész (1929–2016) – laureat Literackiej Nagrody Nobla 2002. W 1944 roku został wywieziony z Budapesztu do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, potem przeniesiony do Buchenwaldu. Wrócił do kraju, gdzie kilka lat powojnie zaczął pisać w węgierskiej gazecie „Vilagossag”, ale zwolniono go z powodów politycznych. Od lat 50. zajmował się głównie tłumaczeniem (m.in. Freuda, Hofmannsthala, Nietzschego, Canettiego, Wittgensteina) i pisaniem – jego najbardziej znane utwory to: Los utracony (1975; W.A.B. 2002), Fiasko (1988; W.A.B. 2003), Kadysz za nienarodzone dziecko (1990; W.A.B. 2003), Likwidacja (2003; W.A.B. 2003). Publikował także opowiadania, m.in. Angielska flaga (2001; W.A.B. 2004), i książki eseistyczne, m.in. Język na wygnaniu (1998; W.A.B. 2004), Ja, inny. Kronika przemiany (1997; W.A.B. 2004), Dziennik galernika (1992; W.A.B. 2006), która w 2007 roku znalazła się w finale Literackiej Nagrody Europy Środkowej „Angelus”, oraz Dossier K. (2006; W.A.B. 2008) i Ostatnia gospoda. Zapiski (2014; W.A.B. 2016). Laureat wielu węgierskich i zagranicznych nagród.