Aleja włókniarek - Marta Madejska

Wydawnictwo Czarne, Moja ocena 5,5/6
Pochodzę z Łodzi. Tam mieszkałam jeszcze kilka lat temu. Moja babcia całe życie pracowała w łódzkiej przędzalni. Nic więc dziwnego, iż po prostu musiałam przeczytać książkę Marty Madejskiej.
Autorka bardzo ciekawie opowiada o kolejnych pokoleniach łódzkich kobiet, które prace w fabryce rozpoczynały kiedy miały kilkanaście lat, a całość życia dzieliła się na trzy etapy: fabrykę, szpital, cmentarz.
Swoją opowieść Madejska snuje przez kolejne dekady, kolejne pokolenia łódzkich włókniarek, ale i kolejne etapy rozwoju łódzkiego przemysłu włókienniczego. 
Opowieść o kobietach przemysłu w Łodzi osadzona jest silnie w historii przemysłu, a tym samym w historii miasta. 
Madejska zręcznie snuje swoja opowieść od początku przemysłu w Łodzi w XIX wieku, poprzez rok 1905, obie wojny i okres PRLu.
Autorka wykonała ogromną pracę. Udało jej się przedrzeć przez sporą liczbę dokumentów z różnego okresu rozwoju Łodzi i łódzkich fabryk. Madejska zebrała informacje nie tylko o mieście i jego organiźmie oraz przemyśle, ale także o tysiącach na ogół bezimiennych kobiet, które były siłą napędową Łodzi. Większość z tych kobiet, była i pozostanie anonimowa, nigdzie nie opisana z imienia i nazwiska. Pozostaną po prostu nieme. Ot  kolejne trybiki w maszynie włókienniczego mocarstwa. Książka Madejskiej wydobywa je na światło dzienne, przywraca im pamięć, oddaje głos.
To także opowieść o tym, jakie zmiany zachodziły w kolejnych pokoleniach włókniarek. Opowieść o włókniarkach ewoluuje od biernej, wręcz niewolniczej pracy w XIX wieku, poprzez wydarzenia 1905 roku, przemiany w okresie międzywojennym i strajki na początku PRLu, aż po upadek łódzkiego przemysłu włókienniczego w 1989 roku. 
Czyta się doskonale. Książka jest bardzo ciekawa, rzetelnie poparta materiałem źródłowym, bardzo dopracowana. Polecam.

Za książkę (tutaj) dziękuję Księgarni Internetowej Gandalf,.com.pl