Kanalia - Paweł Pollak

Wydawnictwo Oficynka, 396 s., Okładka miękka, Nasza ocena 5/6
Przedostatnia recenzja urlopowa, tzn. książek przeczytanych w trakcie pobytu w Grecji.
Dzisiejszy dzień na blogu jest pod znakiem polskiego kryminału. Rano recenzowałam świetnego Podpalacza, teraz nie gorsza Kanalia. I nawet nie ma do czego (jeżeli chodzi o treść) się przyczepić...  
Książkę przeczytaliśmy na urlopie ja i mój mąż. Obojgu bardzo przypadła do gustu. Kanalia to "kawał" doskonałego, realnego polskiego kryminału. Książkę mimo prawie 400s., czyta się błyskawicznie za sprawą wartkiej akcji, niezwykle celnych powiedzonek bohaterów i ironicznego poczucia humoru autora.
Pawła Pollaka znam z  jego bloga i dosyć ostrego języka, którym się posługuje. Po Kanalię sięgnęłam z mieszanymi uczuciami, w sumie nie wiedziałam, czego się spodziewać. Autorowi należą się wyrazy uznania, stworzył doskonały kryminał – jeden z najlepszych, jakie czytałam.Akcja rozgrywa się w fikcyjnym polskim mieście, które do złudzenia przypomina mi...Warszawę. Policjanci dokonują makabrycznych odkryć. Znalezione zostają zwłoki młodego narkomana i utopionej w rzece dziewczyny. Kolejna ekipa policyjna udaje się do mieszkania samotnej pani architekt, która została w bestialski sposób zamordowana, a obok jej zwłok znaleziony zostaje Talmud Jerozolimski z zaznaczonym krwią fragmentem. Z początku nikt tych trzech zabójstw nie łączy ze sobą. Śledztwo prowadzone jest powoli, jednak niespodziewanie wątki zaczynają się łączyć w jeden. Co takiego łączy młodą dziewczynę, narkomana i panią architekt? Co oznacza odkryty przy zwłokach Talmud? Kim tak na prawdę jest zabójca i jakie motywy nim kierowały? Czy przeszłość może mieć taki wpływ na terażniejszość, żeby popychać do zabójstwa?
Trzeba pisarzowi przyznać, że stworzył iście szatańską zagadkę, a tempo akcji, jakie narzucił od 1 strony pozostaje niezwykle dynamiczne do samego końca. Gwarantuję, że nie odgadniecie prawdziwej tożsamości mordercy. 
Pollakowi udało się przede wszystkim w mistrzowski sposób przedstawić pracę policjantów w pionie dochodzeniowym. Kontrast pomiędzy początkującym aspirantem Lepką, a doświadczonym inspektorem jest bardzo duży i dodaje akcji realizmu.  Największym jednak plusem jest misterna intryga i świetny obraz społeczeństwa IV RP. Czytając opisy oraz reakcje bohaterów, miałam niejednokrotnie wrażenie, że dużą ich grupę znam osobiście. Początkowo odrobinę raził mnie wulgarny język, jakiego używa jeden z policjantów, ale jak się okazało, doskonale pasuje on zarówno do osoby śledczego, jak i do sytuacji. Oprócz świetnej akcji, w książce mamy także refleksję nad człowiekiem, kolejami losu i potwierdzenie znanego powiedzenia, że od miłości do nienawiści tylko jeden krok. 
Gorąco zachęcam do lektury, zarówno miłośników kryminałów, jak i ich zagorzałych przeciwników. Warto przeczytać, pomyśleć i dowiedzieć się, skąd pomysł na taki tytuł książki.  A ja czekam na kolejny kryminał autorstwa Pawła Pollaka. 
Przeczytane w ramach wyzwania - Czytamy polskie kryminały 
Przeczytane w ramach wyzwania - Polacy nie gęsi... 
Przeczytane w ramach wyzwania - Trójka e-pik