36 tydzień - Sofie Sarenbrant

Wydawnictwo Czarna Owca, Okładka miękka, 288 s., Moja ocena 4,5/6
Na okładce książki jest całkiem spory napis Dla wielbicieli Camilli Lackberg...
Ponieważ bardzo lubię książki Lackberg, pomyślałam, że 36 tydzień także mi się spodoba. I tak się stało, nie zawiodłam się.
Ale po kolei...
Autorka umiejscawia akcję w małym, nadmorskim, poza sezonem sennym miasteczku Brantevik, w Szwecji. Głównymi bohaterami są dwie pary przyjaciół - Agnes i Tobbe oraz Johanna i Eryk. Cała czwórka spędzam wakacje właśnie w tym miasteczku, przy czym co istotne, obie kobiety są w zaawansowanych ciążach.
Johanna i Eryk to zgodne, kochające się małżeństwo z radością oczekujące narodzin 1. dziecka. Agnes i Tobbe dla odmiany mają już dwuletnia córkę i bez przerwy się kłócą, w codziennej gonitwie zapomnieli już jak szczęśliwi jeszcze niedawno byli. 
Pewnego wieczoru, po kolejnej awanturze, która miała miejsce w pobliskim pubie, Agnes decyduje się samotnie wcześniej wrócić do domu. Jednak do domu nie dociera, a wszelki słuch po niej zaginął. Nikt nie wie co się z nią stało. Wszyscy są jednak przekonani, że coś musiało się stać, Agnes nigdy nie zostawiłaby córki. 
Policja niezwłocznie rozpoczyna zakrojone na szeroką skalę śledztwo. Jednak nic ono nie daje. Brak jest jakichkolwiek śladów, poszlak. Wszystkie standardowo podjęte czynności śledcze nic nie dają, policja drepcze w miejscu.
Co się stało? Dlaczego Agnes nie daje znaku życia? Dlaczego w końcu nie znaleziono jej zwłok (jeżeli stała się ofiarą morderstwa, jak niektórzy podejrzewają)? A może Agnes została porwana? Jeżeli tak dlaczego i przez kogo?
Autorka (mimo, iż jest to jej debiutancka powieść) bardzo umiejętnie stworzyła nastrój narastającej grozy i przez całą powieść zręcznie go podtrzymuje. To wielka sztuka. Sami na pewno pamiętacie kilka książek, w których na początku jest nastrój grozy, dobrze idzie, aby później...ehh szkoda pisać...
U Sarenbrant jest odwrotnie - od początku doskonale idzie, po to, żeby z każdym rozdziałem atmosfera jeszcze się zagęszczała, a niewiadome, fałszywe poszlaki mnożyły się. 
Kolejnego dnia śledztwa w pobliżu miasteczka zostają znalezione zwłoki młodej kobiety, łudząco podobnej do Agnes, która była w ciąży, ale...bez płodu w ciele... 
Jednak na szczęście to nie jest Agnes. Co wiec stało się z poszukiwaną kobietą? Kim była kobieta, której zwłoki odkryto? Mnożą się kolejne pytania... A rozwiązanie zagadki jest na prawdę zaskakujące i zupełnie inne niż się spodziewacie.
Więcej o treści nie napiszę, żeby nie spojlerować i nie odbierać wam przyjemności lektury.
Chciałabym wspomnieć tylko o świetnej kreacji Tobbe, męża zaginionej Agnes. Rzadko można spotkać w kryminale tak ciekawie ukazanego mężczyznę, którym targa ogrom emocji i ten mężczyzna nie okazuje się przy tym jakimś nierozgarniętym ciapciakiem. Tobbe to pełnokrwisty samiec ze sowimi zaletami i wadami, potencjalnymi zdradami i wyrzutami sumienia, a przy tym bardzo kochający córkę i jak się okaże także żonę. 
Gorąco polecam lekturę 36 tygodnia, nie jest to dzieło na miarę Millennium, ale bardzo sprawnie napisane, trzymające w napięciu, a autorka ma spory potencjał i mam nadzieję, że go rozwinie w kolejnych tomach cyklu.