Studnia bez dnia - Kataryzna Enerlich

Wydawnictwo MG, Oprawa twarda lakierowana, 245 s., Moja ocena 5,5/6
Mój zachwyt twórczością Kasi Enerlich jest znany na blogu. Zabierając Studnię bez dnia na urlop, nie obawiałam się porażki, która towarzyszy często wyborowi wakacyjnej lektury, wręcz przeciwnie – wiedziałam, że wybór jest doskonały. Tzn. wybór nie był w pełni doskonały, bo zbyt szybko skończyłam czytać książkę, ale to już wina samej autorki, napisała kolejną fantastyczną, wciągającą i niesamowicie życiową powieść.
Tym razem autorka udowadnia nam, że często, bardzo często o naszym życiu decyduje przypadek, los, fatum (jak zwał tak zwał), a nie my sami (chociaż może nam się wydawać zupełnie inaczej).
Czasami tym zrządzeniem losu jest przypadkowo odebrany telefon, telefon wykonany nie do tej osoby, do której chcieliśmy dzwonić, wybór innej drogi powrotu do domu etc. Ofiarą takiego przypadku, kaprysu losu pada jedna z głównych bohaterek Marcelina. Jedno błędne wciśnięcie klawisza z nr. 1 na telefonie komórkowym jej wiarołomnego męża sprawia, że całe życie Marceliny zmienia się dosłownie w mgnieniu oka. Ale jak się w ciągu kolejnych miesięcy okazuje – nie ma tego złego, coby na dobre nie wyszło. Marcelina lepiej poznaje siebie, udowadnia sama sobie, że jest mądra, silna, inteligenta, że da sobie radę. Poznaje także fantastycznych ludzi, bardzo różnych, często takich, obok których przechodzi się wręcz ze wstrętem. Dowiaduje się także, kto jest naprawdę przyjacielem.
Bardzo wzruszyła mnie przyjaźń Marceliny z cudowną, ciepłą, wartościową kobietą Anną. To prawdziwy dar mieć kogoś takiego przy swoim boku.
Może powinnam opisać chociaż fragment treści, opowiedzieć o zwrotach akcji... Może, ale nie chcę, nie zrobię tego celowo, żeby nie dobierać wam przyjemności, jaką jest odkrywanie kolejnych sekretów tajemniczego wręcz magicznego Torunia, pięknego pierścienia, prawdziwej przyjażni i duszy Marceliny.
Napisałam, że Marcelina jest jedną z głównych bohaterek. A tak. Mimo iż jej losy są jakby kręgosłupem powieści, to wokół niej jest kilka równie ważnych osób, jak ona sama. Trudno więc w takiej sytuacji określić, kto jest tą jedyną najważniejszą postacią w książce.
Gorąco was zachęcam do lektury. Gwarantuję, że książka zawojuje was całkowicie, porwie na wędrówkę po zakamarkach Torunia, szlaku legend średniowiecznych i zmusi do zastanowienia się nad losem i własnym życiem, ot tak po prostu.
Plusem jest także wspaniałe wydanie – piękna, twarda okładka i magiczne zdjęcia toruńskich zaułków.
Studnię bez dnia czyta się błyskawicznie, idealna lektura na letnie (i nie tylko) popołudnie.
Podsumować książkę mogę tylko jednym cytatem: Tak wiele spotkań zależy od jednego zdarzenia. Gdyby nie ono... , a  parafrazując – całe życie to często kwestia jednego przypadku.