Kryminalistka - Joanna Jodełka

Wydawnictwo Świat Książki
Premiera 18 marca 2015 r.
To moje pierwsze zetkniecie z prozą Joanny Jodełki i na pewno nie ostatnie, ale..Niezmiernie trudno mi jest ocenić tę książkę.
Autorka opowiada historię Joanny ok. 40-letniej pisarki powiedzmy umiarkowanie poczytnych kryminałów. Jej mężem jest liczący mniej więcej (z tego co wywnioskowałam z treści) Krzysztof, także pisarz, autor niezwykle poczytnych, doskonale sprzedających się poradników z typu Jak żyć. Przystojny, znany, popularny, uwielbiany przez kobiety, doskonale zarabiający mężczyzna w typie wujka dobra rada (z tych co wszystko wiedzą najlepiej i na wszystko mają jedyną słuszną radę) i zahukana, skutecznie tłamszona (choć niezwykle kulturalnie, w białych rękawiczkach) przez małżonka pisarka, średnio popularna i jeszcze mniej  uznana. Joanna i Krzysztof planują spędzić sielski weekend w domku and Bugiem. Na grilla zapraszają znajomych, którzy jak szybko okazuje się są znajomymi tylko Krzysztofa, a z Joanną łączą ich niby poprawne, ale wiele pozostawiające do życzenia stosunki. Wśród zaproszonych jest i ponad 70-letnia miejscowa biznesmenka-hetera, niezwykle bogata i despotyczna, sędzia z dużo młodsza małżonką oraz ich syn, upośledzony Adalbert. O ironio, ów upośledzony młody męźczyzna w efekcie okaże się normalniejszy od wszystkich. Spotkanie przy grillu przebiega tak jak można się było spodziewać. Alkohol, jedzenie, wtykane Joannie szpile (zawsze pod płaszczykiem dobrych rad i troski). W małżeństwie Krzysztofa i Joanny to norma.
Następnego dnia wydarza się coś, co staje się osią opowieści, a wokół czego Joanna Jodełka buduje niezwykłą historię. Krótkotrwały romans, zabójstwo uruchamiają lawinę wydarzeń, która w tempie błyskawicznym, niczym kula śnieżna w ciągu następnych 48 godzin pochłania wszystkich i wszystko. Sprawy zmieniają się w błyskawicznym tempie, każdy kolejny rozdział zaskakuje. Dodatkowym atutem jest naprzemienne opowiadanie całej historii i komentarze Joanny, ale tej, w której nikt nie rozpoznałby autorki kryminałów, kobiety brudnej, z dzikim  wzrokiem, ciągle uciekającej, walczącej z myślami i demonami.
Muszę przyznać, iż książkę czyta się wyśmienicie, niecierpliwie przewracając kolejne kartki. Jodełce udało się stworzyć historię wciągającą, która może zdarzyć się wielu z nas. Zupełnie inaczej jest z dalszym przebiegiem akcji. Jest on z jednej strony standardowy z typu tych, które dzieją się w wielu miejscach, w każdym bez mała czasie. Jednak z drugiej strony to coś nietypowego, co ciekawi, zmusza do lektury i sprawia, iż niecierpliwie czekamy na zakończenie. 
No właśnie. Owo zakończenie. To ono jest malutką łyżką dziegciu w beczce miodu. Nie mam pojęcia, co autorka chciała przekazać na ostatnich 2-3 stronach. Atmosfera książki i tempo akcji, oraz na prawdę niesamowite zwroty akcji i pomysły autorki sprawiały, iż czekałam na wielki finał, na takie bum. Nie doczekałam się go. Czuję się tak jakby ktoś przekłuł balonik i wyszło z niego powietrze.
Niemniej uważam, iż Kryminalistka, to bardzo dobra powieść. Posiada doskonałą fabułę, świetne tempo akcji, arcyciekawych bohaterów i zaskakuje. Może nawet jest to bardziej pozycja społeczno-obyczajowa niż czysty kryminał.
Zachęcam do lektury.