Tajemnica dziesiątej wsi - Agnieszka Olszanowska

Wydawnictwo Prószyński i S-ka, Moja ocena 4,5/6
Tajemnica dziesiątej wsi, to 2. tom Sagi z dziesiątej wsi. Tom 1. Listy z dziesiątej wsi recenzowałam tutaj (klik).  
I teraz mam zagadkę, jak napisać, żeby zbyt dużo nie zdradzać, nie spojlerować... To zawsze jest problem w przypadku historii składających się z kilku tomów. 
W tej części wracamy do miejsca znanych z poprzedniej książki, do Starego Folwarku i Zwierzyńca, do terenów wręcz sielskich, choć jak się okazuje skrywających niejedną tajemnicę. 
Ponownie także wkraczamy bardzo intensywnie w życie głównych bohaterów.
Fabuła toczy się na dwóch płaszczyznach czasowych. I choć obie bohaterki dzieli wiele lat, nigdy się nie spotkały i nie spotkają, to jedna drugiej pomaga. Jak? Tego nie zdradzę.
W książce próżno szukać wielkiej akcji, dynamicznie rozwijającej się fabuły. Nie ukrywam, pod tym względem Tajemnica dziesiątej wsi nie każdemu musi przypaść do gustu. Olszanowska kolejny raz skupiła się na psychologicznym rysie bohaterów, na ukazaniu ich sytuacji, na pokazaniu tego, jak sobie z nią radzą. Dodatkowym atutem (wg. mnie) jest fakt, iż ten tom jest dużo spokojniejszy od poprzedniego, a cała historia opowiedziana jest powoli, z lekką melancholią. Owego spokoju nie zmienia nawet fakt, iż demony przeszłości mocno wkraczają w życie bohaterów.
Autorce udało się bardzo ciekawie odmalować obraz polskiej wsi, charakter jej mieszkańców, pozorną sielskość domostw i pól. Opisy przyrody są niezaprzeczalnym atutem książki.
Tom 1. sagi przypadł mi do gustu, choć nie zachwyciło mnie zakończenie książki. Jednak po lekturze Tajemnicy dziesiątej wsi muszę przyznać, iż takie zakończenie ma swoje uzasadnienie i zmieniam co do niego zdanie.
Kolejny raz książka autorstwa Agnieszki Olszanowskiej przypadła mi do gustu. Niecierpliwie czekam na tom 3. Z początku oba tomy zdawały się być banalnym czytadłem, jakich wiele. Okazały się jednak mądrą życiową lekturą, idealną na weekend ( i nie tylko).