Kino, kinematografia mają ok. 100 lat i nieomal od samego początku cieszą się niesłabnącym powodzeniem. Kino, film przenoszą nas w inny świat, choć na trochę pozwalają być kimś innym, znaleźć się w innym otoczeniu, zapomnieć o tym, co nas trapi, przeżyć coś w rzeczywistym świecie nieosiągalnego.
Kino to od blisko 100 lat potęga i miejsce, które emanuje magią, a także jest przesiąknięte historią.
W swojej książce Jerzy S. Majewski prezentuje spory kawałek tej historii i zabiera czytelników w niezwykłą podróż poprzez kolejne dekady, od jednego do drugiego warszawskiego kina, od kin z duszą do współczesnych bezdusznych multipleksów.
Gro miejsca zajmuje opowieść o kinach stolicy. Jest ona podzielona na różne etapy np. kina otwarte przed 1918 rokiem, kina okresu międzywojennego etc. Sporo miejsca poświęcone jest także ogólnie kinematografii, jej rozwojowi, historii.
Całość bardzo ciekawie napisana.
Książka jest nie tylko ciekawa pod względem treści, ale także pięknie wydana. Doskonały papier, świetna okładka, złocenia, tłoczenia na kolejnych stronach. duża porcja zdjęć kin, ich wnętrz, ale nie tylko. To wszystko ubarwia lekturę, sprawia, iż jest ona prawdziwą przygodą.
Książkę polecam fanom kina, miłośnikom Warszawy, oraz tym, którzy o stolicy czy polskiej kinematografii chcieliby dowiedzieć się czegoś więcej.
Autor spisał się na medal. S. Majewski to znany historyk sztuki, varsavianista, wieloletni dziennikarz, a dziś współpracownik „Gazety Wyborczej”. Autor cyklu „Warszawa nieodbudowana”, publikowanego na łamach „Gazety Wyborczej” od 1993 roku, a poświęconego dziejom dawnej architektury warszawskiej, losom jej mieszkańców i stylowi ich życia.
Zachęcam do lektury.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Bez czytania będą usuwane komentarze zawierające spamy, linki do innych blogów. Mój blog, to nie słup ogłoszeniowy.