Madonny z Bari - Renata Czarnecka

Wydawnictwo Książnica, Moja ocena 5,5/6
Madonny z Bari, to kolejna powieść autorstwa Renaty Czarneckiej, którą miałam okazję przeczytać i kolejny raz jestem zachwycona.
Madonny z Bari to kontynuacja Księżnej Mediolanu, jednak bez znajomości tej ostatniej pozycji po Madonny z Bari można sięgnąć spokojnie. Autorka tak prowadzi fabułę, iż ani przez ,moment czytelnik nie czuje się zagubiony.
Bohaterkami książki ponownie są Izabela Aragońska i jej córka Bona Sforza. Nie chcę streszczać fabuły. Nie ma to sensu, a poza tym odebrałabym potencjalnemu czytelnikowi część przyjemności wynikającej z poznawania dziejów głównej bohaterki. A tego robić nie chcę.
Napiszę tylko, iż już od pierwszego rozdziału jest wielkie bum historyczne, bum zwiastujące zmiany, niepokoje. A to dopiero początek. Z każdym kolejnym rozdziałem jest coraz lepiej. Fabuła i tempo akcji, to niewątpliwe plusy książki. Jednak tym co najbardziej mnie zachwyciło są - genialnie oddane tło historyczne, obyczajowe i polityczne.
Przypominam, iż akcja rozgrywa się w Italii w okresie wspaniałego, ale i niezwykle burzliwego renesansu. Działo się wtedy oj działo, i to w każdym aspekcie ówczesnego życia. Powstawały najwspanialsze budowle, wielkie dzieła sztuki, którymi do dziś się zachwycamy. Wspaniałe stroje, możnych, bale, drogocenne klejnoty, wielkie posiadłości. Z drugiej strony było jednak życie ubogich, biedoty oraz liczne niepokoje.
Dookoła tego  piętrzyły się najrozmaitsze intrygi (a wokół nich nieprawdopodobna wręcz sieć powiązań, zaleźności), mniejsze i większe potyczki, wojny.
Renata Czarnecka nie dość, że wspaniale nam to wszystko odmalowuje, to dodatkowo ani na moment nie gubi się w różnorodnych koligacjach rodzinnych, zależnościach, uwarunkowaniach. Rozmach z jakim przedstawia nam zarówno styl życia bohaterów, jak i tło społeczne, historyczne, kulturowe, polityczne zadziwia i zachwyca. Już od pierwszego rozdziału rzuca się w oczy ogrom pracy, jaki pisarka musiała włożyć w zgromadzenie materiałów źródłowych, przebrniecie przez nie i sensowne posegregowanie oraz umiejscowienie w fabule.
Zachwycają także kreacje bohaterów. Co cenne, nie tylko postaci występujące na pierwszym planie są ciekawie odmalowane. Równie dużo uwagi pisarka poświęca bohaterom drugoplanowym. 
O zaletach książki można by pisać i pisać.
Krócej będzie o wadach. Jest tylko jedna- Madonny z Bari są zdecydowanie za krótkie. Ani się obejrzałam, a już był koniec lektury.
Gorąco zachęcam do sięgnięcia po tę niesamowitą pozycję. I czekam na kolejną książkę Renaty Czarneckiej.