Wymyk - recenzja filmu.

Wczoraj spędziliśmy wieczór oglądając Wymyk. Świetne polskie kino. Moja ocena 5/6, Czas trwania:1 godz. 25 min. Doskonała obsada: Więckiewicz, Dziędziel, Simlat, Muskała, Tomaszewska.

Film zaczyna się na prawdę mega mocno: dwóch mężczyzn ściga się samochodem z pociągiem. Mimo coraz gwałtowniejszych protestów pasażera kierowca (Robert Więckiewicz) wciąż przyspiesza. Po chwili staje się jasne, że będzie chciał przejechać przez przejazd kolejowy przed pociągiem. Dalej jest różnie, raz na prawdę film prezentuje doskonały poziom innym razem ten poziom lekko opada.

Fabuła nie jest szczególnie skomplikowana i ambitna. Wątkiem głównym jest  tragiczny incydent. Dalej akcja rozwija się klasycznie, aby nagle gwałtownie przyhamować, kierując uwagę na dramat wewnętrzny, ale mimo wszystko film prezentuje bardzo wysoki poziom. Ale po kolei. Mamy dwóch braci, którzy są ostro ze sobą skłóceni. Powodów do kłótni jest sporo, główny dot. sposobu prowadzenia odziedziczonej po ojcu firmy. Młodszy brat Jerzy (Simlat) wraca po kilkuletnim pobycie w USA do kraju i jest pełen nowych wizjonerskich planów odnośnie kierowania firmą. Drugi brat (Więckiewicz) jest przeciwny, torpeduje wszystkie pomysły brata. Pewnego dnia Jerzy zostaje wyrzucony z pociągu podmiejskiego przez grupę nastoletnich bandytów. W śpiączce trafia do szpitala. Nie wiadomo, czy przeżyje. Problem dotyczy zachowania drugiego - Alfreda (Więckiewicz), który miał moment zawahania. Towarzyszył bratu, lecz stchórzył, nie zrobiwszy nic, aby go ratować. Wymyk jest filmem lekko moralizatorskim, o zagłuszaniu w sobie lęku przed ujawnieniem upokarzającej prawdy. Ukazuje także bunt człowieka nieustannie odtrącanego, odrzucanego za to, że nie jest wystarczająco zdolny, kochany, mądry, nie tak dobrze wykształcony jak jego brat. Do tego dochodzą zadry z dzieciństwa, poczucie zazdrości, że ojciec (Dziędziel) zawsze wyróżniał młodszego syna. Ten odtrącany pragnie udowodnić swoja wartość za wszelką cenę, nawet kosztem pozbycia się brata. Automatycznie nasuwają się skojarzenia biblijne- dobry i zły brat, Kane i Abel. Bardzo ciekawie ukazany jest wątek starszego brata (Więckiewicz), jego rozterki, zachowanie. Do końca nie dowiemy się jednak, czy Alfred tylko stchórzył, czy świadomie nie przyszedł z pomocą, by przejąć kierowanie firmą. Tak czy inaczej musi żyć z potępieniem rodziny i otoczenia, a przede wszystkim z własną traumą, od której nie ma ucieczki. Po raz kolejny potwierdziło się, że Robert Więckiewicz to świetny aktor. Tym razem wspaniale zagrał człowieka pozornie pozbawionego emocji. W dramatycznych momentach jego nieruchomą twarz ożywiają tylko prawie niedostrzegalne drżenia mięśni, które mówią o stanie psychicznym bohatera o wiele więcej niż słowa. 

Gorąco polecam Wymyk. To jeden z lepszych polskich filmów ostatnich lat,  moim skromnym zdaniem oczywiście.