Pokrewne dusze - Agata Kołakowska

Wydawnictwo Prószyński i S-ka, Moja ocena 3/6
Bardzo trudno było wczytać mi się w tę książkę. Pierwsze mniej więcej 100 stron przytłoczyło mnie nie tylko dużą ilością bohaterów, ogromem faktów, ale także pewnym chaosem w opisywaniu zdarzeń. 
Póżniej z każdą kolejna stroną czytało mi się coraz lepiej. Jednak mimo wielu zachwyconych recenzji, nie nazwałabym tej książki doskonałą, wybitną. Jest to bardzo przeciętna lektura, taka do poczytania i zapomnienia tuż po odstawieniu na półkę.
Oprócz chaosu w początkowej części irytowały mnie zachowania dwóch głównych bohaterek oraz co najmniej dziwne zbiegi okoliczności, których w książce znajdziemy bardzo dużo. Niby nie są one niemożliwe, ale zdecydowanie wzbudzają zdziwienie czytelnika.
Rozumiem, fikcja literacka, ale jednak wszystko ma swoje granice. 
Bez wspomnianych wyżej zbiegów okoliczności, nieprawdopodobnych wydarzeń książka byłaby o wiele lepsza. Sam pomysł ciekawy, intrygujący. Jest to opowieść o dwóch kobietach. Jedna terapeutka, druga jej pacjentka. Każda z bagażem doświadczeń. Każda po niezwykle trudnych przejściach. Każda skrywająca w sobie tajemnicę.Obie bohaterki szukają spokoju, ale także wyjaśnień i odpowiedzi na wiele nurtujących je kwestii. Jak pokaże fabuła, nic nie jest proste i nic nie jest takim jakim się zdaje być. Ponieważ Kołakowska nie unika w książce trudnych, często bardzo bolesnych tematów, sama fabuła jest ciekawa, a wiele jej aspektów potrzebnych.
Nie wiem, może zbyt wiele oczekiwałam czytając zachęcający opis wydawcy, czy zachwycone recenzje. Bez ich znajomości może odebrałabym książkę inaczej. Może...
Wspominam o minusach, wadach książki. Są jednak także plusy. To przede wszystkim lekki język autorki, przyjemny styl, jakim książka jest napisana oraz bogata akcja. W Pokrewnych duszach bowiem dzieje się,  dzieje.....Z tego też powodu nie skreślam książki i nie odradzam wam jej lektury. Myślę, że warto po tę pozycję sięgnąć i wyrobić sobie własne zdanie.