Partenon - Mary Beard

Wydawnictwo Rebis, Moja ocena 3-/6
Partenon, jedna z najwspanialszych budowli antycznego świata, najważniejszy zabytek Europy, monumentalna świątynia dedykowana bogini Atenie Partenos, czyli Dziewicy.
Budowę rozpoczęto w 447 p.n.e., a zakończono w roku 432 p.n.e.
Budowla wielbiona, upiększana, niszczona, a obecnie od wielu lat opleciona siatką rusztowań, trwają prace konserwatorskie.  
Mary Beard to doskonały filolog klasyczny i moim zdaniem powinna trzymać się tej dziedziny niekoniecznie zagłębiając się w archeologię antycznej Grecji. 
Książka jest cienka, zbyt cienka na omówienie choćby w skrócie budowli takiej, jak Partenon. Całość owszem napisana jest bardzo przystępnym językiem, ale brak moim zdaniem podstawowej w tego typu literaturze rzeczy - przypisów. 
Nawet gdy omawiamy naukę językiem laika, przypisy, choćby w stopniu minimalnym być powinny. Tym bardziej, iż autorka cytuje relacje wielu podróżników, poczynając od najsłynniejszego dzieła antycznego świata Wędrówek po Helladzie autorstwa Pauzaniasza.
Poza tym książka jest lakoniczna, w wielu miejscach ocierająca się wręcz o tabloidowe przekazanie wiedzy. 
Rozumiem, to miała być pozycja przystępna dla mas, nie dzieło naukowe czy archeologiczne studium dot. zagadnień budowli. Ale nawet tego typu książkę można przygotować rzetelnie. Partenon sprawia na mnie wrażenie przeniesionego z internetowego bloga, artykułu w sieci, notatek umieszczonych na portalu dla pasjonatów antyczną Grecją.
Partenon opisuje większość punktów, które na przestrzeni kolejnych wieków miały znaczenie dla tej budowli, wpływały na jej postrzeganie. Jednak opis ten jest potraktowany lakonicznie, po przysłowiowych łebkach.  
Plusem są liczne ilustracje i ryciny, jednak jest ich zbyt mało. Atutem są także różne ciekawostki wplecione w treść książki.
Natomiast kolejnym minusem wg. mnie jest cena...44,90zł. za 232 strony to chyba trochę za dużo, nawet jeżeli te strony są pięknie wydane.
Niestety, ale zarówno książka, jak i podejście do niej autorki, bardzo mnie zawiodły. Tym samym wyłamałam się z chórów śpiewających pochwalne arie na temat Partenonu.