Lontano - Jean-Christophe Grange

Wydawnictwo Sonia Draga, Moja ocena 6/6
Kolejna genialna, wbijająca w fotel, niezwykle misternie skonstruowana książka francuskiego pisarza. Kolejny raz Jean-Christophe Grange stanął na wysokości zadania.
Uff nawet nie wiem co o Lontano napisać. Przede wszystkim to, że książka jest wielowarstwowa i bardzo skomplikowana, wymaga sporej ilości wolnego czasu na lekturę (trudno czytać Lontano z doskoku po kilka-kilkanaście stron, zgub się wątek) i równie dużo zaangażowania, czytania z rozumieniem, analizowania, powiązywania faktów.
Wiem, Grange jest specjalistą od takich książek, ale Lontano jest specyficzne, jeszcze bardziej grangeowe:), jeszcze bardziej specyficzne, wymagające, a dodatkowo mroczne. Z pewnością nie jest to lekkie, relaksujące czytadło.
Akcja toczy się głównie we Francji, głównie w Paryżu, ale nie tylko. Terenami mrocznych wydarzeń są także Kongo, Normandia, wojskowe lotniskowce i wiele innych miejsc.
Bohaterzy to członkowie pięcioosobowej rodziny Morvanów. Ojciec- najważniejszy policjant we Francji, który od lat świadczy władzy najróżniejsze przysługi. Przetrzymał kilku prezydentów, ma szafę akt i na każdego jakieś haki, zna największe tajemnice Francji.
Matka - zdawałoby się typowa kura domowa poniżana i zastraszana przez męża, umiarkowanie szanowana przez trójkę dzieci. Ale..jak się okaże to dwie kobiety w jednym ciele.
Dzieci..no właśnie. Mistrzowsko nakreślone portrety trójki tak przeoranych psychicznie ludzi, tak skrzywdzonych przez własnych rodziców, że aż trudno sobie to wyobrazić. Każde z nich skończyło 30 lat, żadne nie potrafiło stworzyć trwałej relacji z nikim bliskim. 
Loic niebywale uzdolniony finansista, diabelsko przystojny, ojciec dwójki dzieci ćpa, pije, sypia z kim popadnie. Nikt i nic nie potrafi go powstrzymać, nawet całkowite stoczenie się na dno.
Erwan, drugi z braci, super policjant, bezwzględny, skupiony na pracy perfekcjonista nade wszystko ceniący czystość, platonicznie zakochany w bratowej, w swoim mniemaniu super porządny gość, w moim- wyjątkowo żałosny zastygły w swojej skorupie człowiek.
Gaelle, bulimiczka, która się samookalecza, a w celu otrzymania roli w filmie, czy reklamie gotowa zejść na dno piekła, zrobić dosłownie wszystko.
Ich losy, historie samodestrukcji, wzajemne kontakty przepełnione nienawiścią, a nie miłością genialnie opowiada Grange. W całość niezwykle umiejętnie wplata bieżące wydarzenia polityczne, gospodarcze Francji (liczne nawiązania do nieudanej, miałkiej prezydentury Hollande'a i problemów z imigrantami), prowadzone przez obu policjantów (ojca i syna) śledztwa oraz liczne duchy z przeszłości. Jak się okaże przeszłość nigdy nie jest zamkniętą kartą.
Lontano mnie zahipnotyzowało, całkowicie pochłonęło. Dobrze, że byłam na zwolnieniu, mogłam bez przerwy czytać. Jak wspomniałam jest to niezwykle wymagająca lektura, wielowątkowa, poruszająca wiele zagadnień z dziedziny historii świata, gospodarki, kryminalistyki, polityki, ale także z kręgów społecznych, psychologii, wzajemnych ludzkich relacji. Z tego powodu lektura zajęła mi aż 3 dni. Gdyby powieść nie była tak skomplikowana pochłonęłabym ja szybciej. Warto jednak poświęcić rodzinie Morvanów kilka dni.
Gorąco polecam. Lektura dla osób lubiących mroczną, wymagająca literaturę, docieranie do sedna opowieści krok po kroku, obieranie jej z licznych warstw tropów i niedomówień.
Odradzam osobom oczekującym lektury na zasadzie zabiligoiuciekł.
Każda książka Grangea mnie zachwyciła, ale Lontano obok Purpurowych rzek (klasyki tego autora) najbardziej. Niecierpliwie czekam na kolejną powieść pisarza - Kongo requiem.