On wrócił

Wydawnictwo WAB, Okładka miękka
A teraz o książce, której nie dałam rady przeczytać, niestety. Wierzcie mi, próbowałam i to kilka razy, nawet wczoraj po południu zawzięłam się i postanowiłam, że jednak ją skończę. Nie dałam rady. Nawet nie chodzi o to czy książka jest dobra czy zła, ale o to, że absolutnie nie śmieszy mnie to co podobno wprawiło w euforię naszych zachodnich sąsiadów. Mnie nie wprawiło w najmniejszym stopniu ani w zachwyt, ani nie wywołało na twarzy uśmiechy. Ale wam absolutnie nie odradzam lektury. Warto choćby spróbować przeczytać książkę Timura Vermesa, żeby zobaczyć jak się ją samemu odbierze.
Bohaterem i narratorem jest nie kto inny jak były przywódca III Rzeszy, Adolf Hitler. Pewnego dnia 2011 roku Hitler budzi się sam, w Berlinie, na opuszczonym, zupełnie mu nieznanym terenie. Trudno mu się zorientować gdzie jest, co się stało z jego Berlinem. Zupełny przypadek sprawia, iż Hitler staje się mega gwiazdą TV. Nie jakimś tam chwilowym celebrytą, tylko gwiazdą wielkiego formatu, dostaje nawet własny telewizyjny show. Powodem sławy jest osobowość Hitlera, sposób wysławiania, poczucie humoru, które jego fani biorą za grę, a ono jest jak najbardziej autentyczne. Hitler posługuje się bowiem językiem, który był normalnym w trakcie II wojny, od której minęło ponad pół wieku.
Co ciekawe moda na Hitlera, na jego styl bycia, na niego samego ewoluuje w zastraszającym tempie, przypomina kulę śnieżną, która raz rozpędzona nie może się zatrzymać.
Bardzo ciekawie ukazane jest społeczeństwo niemieckie. Trzeba autorowi przyznać, iż stworzył fantastyczną wręcz satyrę ludzi miałkich, pozbawionych gustu, idących za tłumem, ekscytujących się tym na co nie należy zwracać uwagi. Taki wizerunek masy ludzkiej można z powodzeniem przypisać do dowolnego narodu świata, ludzie wszędzie są niestety tacy sami lub bardzo do siebie zbliżeni. Smutne i znamienne jest to, iż ludźmi można bardzo łatwo, zbyt łatwo sterować, co ciekawie ukazuje Vermes. 
Nie podobał mi się za to sam pomysł, nie wzbudziła sympatii niesamowicie przerysowana postać Hitlera, nie śmieszyło mnie ani jego zachowanie ani żarty. I przyznam wam się, że dawno przy lekturze żadnej książki tak się nie zmęczyłam. I cały czas się zastanawiam - dlaczego ja w ogóle sięgnęłam po tę książkę?!
Was ani nie zniechęcam do lektury ani do niej nie zachęcam. Sami musicie podjąć decyzję.