Co kryje cień?

 
Myślenie bohaterów Cieniorytu nie wydają nam się przekombinowane, przyjmujemy je naturalnie. Potrafimy wczuć się w ich lęki, bo każdy przecież choć raz poczuł się niekomfortowo wędrując nocą przez miasto, lub idąc do łazienki przez ciemny dom

        – mówi Krzysztof Piskorski, autor powieści, która dziś trafiła do księgarń.

Piskorski "Cieniorytem" rzuca swój cień na polską fantastykę. Teraz tylko czekać, aż dojdzie

do przypadkowego zespolenia z innymi pisarzami, którzy chętnie wykorzystają część

zawartych w tej powieści pomysłów, bo że do tego dojdzie, jestem niemalże pewien.

W końcu nie co dzień trafia się dzieło tak świeże, orzeźwiające i fenomenalnie napisane.

(czytaj więcej)               Marcin, Kargul. Hatak.pl

Od dawna żadna lektura - w tym także przygody Alatriste’a autorstwa Pereza-Reverte,

które przywołuje wydawca, a które po dwóch tomach porzuciłam bez żalu - nie przyniosła

mi tyle radości, co wycieczka do Serivy.(czytaj więcej)

                                                               Agnieszka Chojnowska, wp.pl

„Cienioryt” to jedna z ciekawszych pozycji w polskiej fantastyce roku 2013. Owszem, można

zarzucić jej kilka mankamentów, nieco za szybkie tempo w drugiej części książki, zbyt

schematyczne postaci, ale są to rzeczy drugorzędne. Najnowsza powieść Krzysztofa Piskorskiego

porywa klimatem, niespodziewanymi zwrotami akcji, a przede wszystkim pomysłami. Żal kończyć

takie powieści. Adam "Tigana" Szymonowicz, katedra.nast.pl

Otrzymujemy przede wszystkim świetną powieść przygodową spod znaku płaszcza i szpady,

z niesamowitymi scenami pojedynków (walka na trzy szpady!) i niezliczoną ilością cudownych

wtrąceń dotyczących sztuki fechtunku. Mamy spiski, zdrady, sojusze i układy, pojedynki, pościgi,

skomplikowane intrygi i tajemnice – w zasadzie, gdyby z „Cieniorytu” wyciąć te wszystkie cienie,

wciąż pozostałby nam w ręce kawał bardzo dobrej powieści.

Szkoda byłoby jednak pozbyć się elementu fantastycznego, bo stanowi on wyśmienite, a przede

wszystkim świetnie dozowane uzupełnienie właściwej akcji.

                                                                Marcin Zwierzchowski, „Nowa Fantastyka”