W ciemność - Cormac McCarthy

Tytuł oryginalny Outer dark, Wydawnictwo Literackie, Okładka miękka, 248 s., Moja ocena 4,5/6

Akurat skończyłam czytać, więc relacja na gorąco:) 

Bohaterami powieści jest rodzeństwo Culla i Rinthy Holme. Łączy ich związek kazirodczy, z którego w ogromnych męczarniach i gorączce rodzi się chłopiec. Dziecko Cull wynosi z domu i kładzie nad brzegiem strumienia, pomiędzy topolami. Mówi swojej siostrze, że dziecko zmarło. Przechodzący tamtędy wędrowny druciarz znajduje chłopca i bierze go ze sobą, oddając pod opiekę zastępczej mamce. Po kilkunastu dniach, gdy Rinthy w końcu wyzdrowiała, zaczęła zdawać sobie sprawę, że w głębi serca nie wierzy w śmierć swojego dziecka i na własne oczy chce zobaczyć szczątki chłopca. Gdy w ostateczności, po rozkopaniu grobu i rozmowie z bratem okazuje się, że mężczyzna ją okłamał, wyrusza w podróż za druciarzem, który jak jej się zdaje, kupił chłopca od Culli. Brat próbuje odnaleźć siostrę. Rozdziały poprzecinane są scenami z udziałem trzech dziwnych osobników, niosących śmierć i zniszczenie. Przemierzają okolice. Rinthy, ubrana w postrzępioną sukienkę przez całą drogę niesie ze sobą zawiniątko. Pomaga jej ono przez cały czas pamiętać o dziecku.  Za wszelką cenę pragnie odnależć synka.Obłąkana, zatruta wizją chłopca, który został jej ukradziony przez brata, a później przez druciarza, snuje się boso po okolicy niczym duch, zjawa. Ludzie, którzy ją napotykają, okazują jej serce, jednak ona rusza dalej, owładnięta tylko myślą o odnalezieniu dziecka.

Jestem wierną fanką McCarthy'ego. Znajomość z tym pisarzem zaczynałam (jak chyba wiele osób) od fenomenalnej Drogi. W ciemności jest zupełnie inne. Nie jest to książka dla pesymistów. Nie znajdziemy w niej nawet najmniejszego cienia nadziei – jak okiem sięgnąć zło, brzydota, brud i ciemność. Przemoc, kalectwo, głód są nieodłącznymi cechami tego ponurego świata, o którym pisze McCarthy. A wierzcie mi piszę bardzo szczegółowo, momentami drastycznie i do bólu plastycznie.

Jeżeli chodzi o warsztat pisarski jest to doskonalą książka, ale jeżeli chodzi o treść i odczucia, jakie we mnie zostawiła, no cóż, zdołowała mnie porządnie, ale chyba takie było zamierzenie autora. McCarthy, to wirtuoz budowania nastroju grozy, pesymizmu, okrucieństwa i realizmu. Udało mu się to i w tej książce. Ale zanim sięgnę po kolejną książkę Cormaca McCarthy'ego minie trochę czasu.