Potwory - Anna Potyra

Wydawnictwo Zysk i S-ka, Moja ocena 5/6
W warszawskim lasku znalezione zostają zwłoki zadżganej nożem kobiety. Ofiary nie można zidentyfikować, niemniej śledczy przystępują do pracy. Błyskawicznie rozpoczyna się dochodzenie, które z pełną energią prowadzą Mateusz Corsetti i profilerka Iza Rawska.
Im głębiej w las, im dalej idzie dochodzenie tym więcej potworów wychodzi na jaw. Owe tytułowe potwory to nie tylko ludzie, ale także, a może przede wszystkim to, co w nich drzemie. Potyra niezwykle umiejętnie sportretowała śledczych, przesłuchiwanych przez nich świadków, podejrzanych, zabójcę, ale i ofiarę. W każdym z nich w mniejszym lub większym stopniu drzemie potwór. Bohaterowie w różnym stopniu zdają sobie z tego sprawę, różnie na swoje demony reagują, w różnym stopniu pozwalają im się uaktywnić. Nikt jednak nie jest bez potworów, nikt nie jest czysty. Smutny, acz moim zdaniem niezwykle prawdziwy obraz społeczeństwa.
Potyra kładzie także nacisk na to, jak doznania z dzieciństwa, okresu dorastania, doznane wtedy smutki, radości, krzywdy wywierają wpływ na nasze póżniejsze życie, na to kim będziemy gdy dorośniemy, jakie będą nasze relacje z innymi ludżmi.
W jednym i drugim przypadku bardzo ciekawe studium konkretnych postaci, ich wnętrz, tego jak postępują, na co się decydują, ale także ogółu społeczeństwa. Brawo.
Z tego też powodu dla mnie Potwory to bardziej mocna książka psychologiczno-obyczajowa z wątkiem kryminalnym niż sam kryminał. Niemniej to dobra, warta przeczytania, zmuszająca do chwili refleksji lektura.
Wartym zaznaczenia jest także środowisko w jakim rozgrywa się akcja, w jakim żyła, działała ofiara. To świat opery. Dosyć nietypowe, rzadko będące miejscem akcji środowisko.
To druga książka autorki. Pierwszą była Pchła. Nie miałam okazji jeszcze jej przeczytać, ale po bardzo udanej lekturze Potworów szybko sięgnę po Pchłę.
Gorąco zachęcam do sięgnięcia po Potwory. Mocna, dobrze napisana, poruszająca ważne tematy lektura. Gwarantuję udane spędzenie czasu.