Nie ukrywam, początek był trudny. Trochę to przypominało puzzle złożone z niepasujących do siebie wielu, zbyt wielu elementów. Jednak im bardziej zagłębiałam się w lekturę, tym wszystko stawało się klarowniejsze, pasujące do siebie, sensowne, a z biegiem czasu bardzo wciągające. Jestem zadowolona, że nie poddałam się po pierwszych stronach, że dałam tej książce szansę.
Trudno jednoznacznie zaklasyfikować tę książkę. Mnóstwo w niej elementów kryminalnych, sporo sensacyjnych, bardzo dużo psychologicznych i obyczajowych.
Trudno także streścić fabułę. Napisze tylko, że jest ona wielowątkowa, bardzo wciągająca i realistyczna. Zawiera w sobie wszystkie elementy doskonalego kryminału, thrillera i powieści społeczno-obyczajowej. Przy tym wieje klimatami mroku, noir i to bardzo mocno wieje.
Mamy trudnych, bardzo wyrazistych bohaterów, takich przeczołganych przez życie, dwie zupełnie nie pasujące do siebie zbrodnie, mnóstwo osób, które pozornie nic ze sobą nie łączy, jeszcze więcej wskazówek, poszlak, tropów. Z pozoru totalny misz masz. Ale tylko z pozoru.
Grześlak sporo serwuje, ale jak się szybko okazuje wszystko ma sens, swoje miejsce, jest dopasowane do innych elementów układanki.
W sumie z tego pozornego galimatiasu wychodzi nam dobra, szybko dająca się czytać książka, w której każdy, nawet najdrobniejszy element ma kolosalne znaczenie. I tu należą się ogromne brawa dla autora. Zasypał fabułę i czytelnika ogromną ilością drobiazgów, czasami o rozmiarze pyłku i co istotne, wszystko jest nie tylko ważne, ale także sensownie wpasowane w całość, nic mu się nie gubi, nic nie umyka.
Do tego bardzo dobra fabuła, umiejętnie podkręcane napięcie i mocne starcia między bohaterami, z których każdy wnosi do tej historii coś mocnego, istotnego. Polecam.
Miasto iluzji to dobrze napisana, bardzo ciekawa i wiarygodna historia. Drugi tom ma się ukazać jesienią. Czekam niecierpliwie.
Książka łączy w sobie moje ulubione gatunki literackie, więc zdecydowanie jestem zakręcona do jej przeczytania. 😊
OdpowiedzUsuń