Gonitwa chmur - Maria Paszyńska

Wydawnictwo IV Strona, Moja ocena 5,5/6
Gonitwa chmur, to kontynuacja losów bohaterów książki Warszawski niebotyk.
Z kontynuacjami bywa niestety często tak, że są średnio udane, często czyta się je z sentymentu do wcześniejszego tomu. W związku z tym nie ukrywam, iż miałam pewne obawy gdy rozpoczynałam lekturę Gonitwy chmur.
Jednak obawy były zupełnie niepotrzebne. Autorka po raz kolejny stanęła na wysokości zadania. Gonitwa chmur to wspaniale i z wielkim rozmachem oraz dbałością o szczegóły napisana powieść, którą czyta się w mgnieniu oka. Akcja rozgrywa się w Warszawie w 1935 roku. Paszyńskiej ponownie udało się wspaniale nakreślić obraz Polski połowy lat 30. XX wieku, oddać atmosferę tych niepowtarzalnych czasów, oczekiwania, obawy wynikające zarówno z rozwoju stosunkowo młodego państwa polskiego (wszak od odzyskania niepodległości minęło zaledwie 17 lat), jak i pojawiających powoli się zagrożeń zza zachodniej granicy. W to wszystko pisarka wplotła (podobnie jak w Warszawskim niebotyku) losy głównych bohaterów. Nie będę ich streszczać, bowiem nie ma to sensu. Jestem przekonana, iż o wiele większą przyjemność sprawi czytelnikom poznawanie perypetii bohaterów, niż czytanie ich zwiastunów.
Dodatkowym atutem jest opisanie przemian społeczno-obyczajowych zachodzących w polskiej mentalności i codzienności.
Losy bohaterów, ich sylwetki są wspaniale nakreślone, to wielki atut obu książek. Jednak największą siłą powieści jest genialne wprost oddanie klimatu Warszawy lat 30. XX wieku. To właśnie miasto, wspaniale rozwijająca się stolica Polski jest główną bohaterką powieści.
Paszyńska ma wyjątkowy talent zarówno w opisywaniu miasta, jak i domów, mieszkań, miejsc nauki, pracy. Przy pomocy szczegółów, prostych zdawałoby się opisów, wtrąceń dot. drobiazgów nadaje powieści wyjątkowy klimat, wręcz przenosi czytelnika w czasie.
Maria Paszyńska zadała sobie bardzo wiele trudu, żeby doskonale poznać topografię, historię, architekturę Warszawy okresu międzywojennego, poznać przeznaczenie konkretnych ulic, budowli, życie codzienne ludzi. Pisarka skupia się na najmniejszych szczegółach co powoduje, iż klimat powieści jest unikalny i magiczny.
Z każdej strony książki przebija pasja z jaka autorka oddaje się przewodnictwu po Warszawie, zamiłowanie do wszystkiego co z naszą stolicą związane. Dzięki mistrzowskiemu wręcz przygotowaniu merytorycznemu autorki, w trakcie lektury książki miałam wrażenie przeniesienia się w czasie, spacerowania po warszawskich ulicach, przesiadywania w ówczesnych kawiarniach, poznania domów bohaterów. Wspaniałe uczucie, wspaniała opowieść, fantastyczna podróż w czasie.
Gonitwa chmur to powieść ze wszech miar wyjątkowa, wspaniała, napisana z pasją i niezwykłym wręcz zaangażowaniem oraz rozmachem. Maria Paszyńska udowodniła po raz kolejny, że ma wielki talent. Czekam niecierpliwie na kolejną powieść.