Ciemna strona miłości - Rafik Schami

Wydawnictwo Noir Sur Blanc, Moja ocena 5,5/6
Rafik Schami, to nieznany mi wcześniej dziennikarz i pisarz syryjski. Do sięgnięcia po książkę zachęcił mnie opis znajdujący się na okładce oraz sama okładka. Wywarła ona na mnie bardzo duże wrażenie, jest idealnie dobrana, magiczna i obiecuje arcyciekawą historię. I ta obietnica jest spełniona.
Schami mimo, iż od wielu lat mieszka w Niemczech, pisze po niemiecku, to w swojej książce zabrał mnie we wspaniałą podróż do bliskowschodniej krainy.
Opowiedziana przez pisarza historia to taka syryjska wersja historii Romea i Julii, ale..nie w 100%. Młody człowiek zakochany w pięknej dziewczynie. Oboje pochodzą z dwóch od wieków nienawidzących się rodzin. Ich nienawiść jest straszna. Dodatkowo potęguje ją religia. oba rody należą bowiem do dwóch diametralnie do siebie odmiennych, zwalczających się kościołów. I ten spór determinuje życie i poczynania kilku pokoleń. To on jest sednem całej historii, wokół niego wszystko się zaczyna, toczy i kończy. Od wieków rodziny okradają się, pomawiają, niszczą sobie mienie, w skrajnych momentach dochodzi nawet do morderstw. Niewyobrażalne i straszne, dla mieszkańca Europy raczej trudne do przedstawienia sobie.
Opisywana historia wywiera na czytelniku ogromne wrażenie, Schami ma wyjątkowy dar snucia opowieści, niezwyklej, urzekającej, do bólu realistycznej i plastycznej. Pisarz serwuje czytelnikowi bardzo ostrą jazdę. Przede wszystkim już na wstępie dostajemy sporą porcję imion, nazwisk, nazw, określeń arabskich, które nie ukrywam, na pierwszych kilkudziesięciu stronach sprawiały mi sporą trudność. Póżniej oswoiłam się z nimi i dalsza lektura była wielką przyjemnością, choć nie ukrywam, pod względem emocjonalnym to trudna lektura.
Dostajemy sporą dawkę kultury, obyczajowości, dnia codziennego, a nawet kulinarnych wtrąceń rodem z Syrii. Wszystko to zostało ukazane pod płaszczykiem opowiedzenia historii dwojga zakochanych, Farida i Riny. Ich historia ukazuje nie tylko następstwa wielowiekowej waśni, nie tylko kulturę Syrii, ale także spory ułamek historii Syrii, niechcęć do obcych, dążenia do wolności, fascynacja złudnie idealnym komunizmem i wiele innych włączając w to bieżące wydarzenia.
Książka jest bardzo trudna do opisania, ale bardzo dobrze się ją czyta i jest niezwykła. Tak, niezwykłą to dobre określenie. Dodałabym do tego, iż jest bardzo potrzebna, szczególnie teraz, gdy w Syrii giną ludzie, a uchodźcy przedzierają się do Europy., są oceniani przez pryzmat wyznawanej religii.

Ze wszystkich kar nakładanych przez klan na tych, którzy nie są wobec niego posłuszni, zbrodnia honorowa jest najgorsza. Zazwyczaj dotyczy ona kobiety, która odważyła się kochać mężczyznę przynależącego do innej grupy etnicznej czy też klanu lub wyznającego inną religię.(...)