Ostatnia posługa, czyli książka, której nie dałam rady przeczytać

Wydawnictwo Imprint, Oceny ze zrozumiałych względów nie daję
Próbowałam, na prawdę próbowałam przeczytać Ostatnią posługę, kilkakrotnie nawet, ale nic z tego. Za trzecim bodajże razem zrezygnowałam. Książkę usiłowała przeczytać także moja przyjaciółka. Niestety także nie dała rady i kilka dni temu oddała mi Ostatnią posługę (książkę oczywiście). Christine Fux i jej książka pokonały nas obie. I tak zbierałam się i zbierałam do napisania kilku słów o tej pozycji i ciężko mi szło, nie lubię źle pisać o książkach, ale w końcu uznałam, iż trzeba przestać się ociągać i zmierzyć z wyzwaniem.
Streszczenie na okładce, czy w księgarniach internetowych zapowiada bardzo ciekawą pozycję, której lektura może przysporzyć kilku godzin dobrej rozrywki. Niestety, ale to tylko ułuda. 

Ciało nie jest dla Theo niczym nadzwyczajnym, ponieważ jest lekarzem. A martwe ciało tym bardziej, ponieważ prowadzi on zakład pogrzebowy. Jednak śmierć starszej kobiety, Anny, którą znaleziono zamarzniętą na plaży nad Łabą, budzi jego podejrzenia. Policja zamyka sprawę, a Theo wszczyna prywatne dochodzenie. Odkrywa przy tym straszliwą zbrodnię, sięgającą czasów drugiej wojny światowej – i zbrodniarza, który oficjalnie nie żyje od kilkudziesięciu lat.

Niby w treści książki mamy śledztwo, które z założenia powinno być ciekawe. Nie mam nic do dochodzeń, które prowadzą osoby spoza policji. Chirurg Theo, który podejmuje się roli detektywa, wydaje się by osobą w miarę kompetentną, chociaż jakoś tak słabo moim zdaniem nakreśloną. Dochodzenie prowadzi, a jakże. Brnie przez nie z wielkim uporem godnym uwierzcie mi lepszej sprawy. Jego dochodzenie nie ma w sobie żadnej ikry, ani grama energii, nie zaciekawia, o zadziwieniu czy przestrachu nie wspomnę. Tak mnie znudziła treść książki i przebieg śledztwa, że po przebrnięciu w męce mniej więcej przez połowę książki zrezygnowałam z dalszej lektury. Nie sądzę, żebym cokolwiek straciła. Wszak czytanie książek powinno być przyjemnością, a nie masochistycznym doznaniem. Nie zachęcam ani nie zniechęcam nikogo do lektury Ostatniej posługi. Być może komuś z was książka przypadnie do gustu. Warto to samemu sprawdzić.