Dla tych, co nie lubią (i tych, co kochają jak ja) Φέτα:)

Prezentując ostatnią sałatkę,w  której znajdowała się feta, sporo osób twierdziło, że nie lubi tego sera. Fakt jest trochę specyficzny, ale bardzo zdrowy.
Φέτα oznacza po grecku - plaster.
Feta jest produkowana (no powiedzmy powinna być produkowana) z mieszanki pasteryzowanego mleka owczego z mlekiem kozim (to drugie stanowi maksymalnie 30% mieszanki). Niedozwolone jest używanie środków konserwujących lub koloryzujących, okres dojrzewania wynosić musi co najmniej 3 miesiące, szczegółowe wymogi technologii i kwalifikacje personelu zostały w Grecji prawnie unormowane i podlegają częstej kontroli.
Należy do grupy serów miękkich o zawartości tłuszczu ok. 40%. Jest serem kruchym, dobrze topiącym się w wysokiej temperaturze.
Feta jest serem bardzo chętnie podrabianym. Według danych greckiego Ministerstwa Rolnictwa światowy rynek sprzedaży sera Feta osiąga 400-500 tysięcy ton, podczas gdy Grecja eksportowała go w roku 2003 jedynie 89 tysięcy ton. 
Feta jest produktem regionalnym chronionym prawnie przez UE (jak nasz np. oscypek).
Feta jest najstarszym europejskim serem. O produkcji tego przysmaku wspomina już Homer w Odysei i Iliadzie.
Wybitny lekarz starożytnej Hellady, Hipokrates mawiał podobno: Spośród wszystkich produktów żywnościowych to właśnie sery zapewniają naszemu ciału i duszy zdrowie i witalność. 
Grecy odznaczali się szczególną tendencją przypisywania wszystkiemu boskiego pochodzenia.
Podobnie miało miejsce w przypadku fety; według mitologii sztukę jej wyrobu zawdzięczamy apollińskiemu synowi, Aristajosowi, patronowi pasterzy i bartników. To on doradził biednemu narodowi, że w trudnych, górskich warunkach lepiej jest hodować owce i kozy niż bydło.

Najlepszym miejscem, gdzie można skosztować fety (ale także innych greckich serów) jest ouzeria, tradycyjna grecka tawerna, gdzie do każdego trunku polecany jest inny, doskonale z nim współgrający gatunek ser. Jednak feta zawsze wiedzie prym, taki narodowy, kultowy grecki przysmak.

Uwielbiamy fetę w każdej postaci. Feta jest uniwersalna – można nią smarować kanapki, pokrojoną w kostkę wrzucić do sałatki, zapiekać, faszerować nią większe warzywa (gemisto) albo po prostu jeść świeżą i surową, jedynie skropioną oliwą i posypaną oregano i płatkami czosnku.
My jemy tradycyjnie samą polaną oliwą z oliwek, z dodatkiem sezonowych warzyw (doskonała sycąca przekąska), w greckiej sałatce. 
Robimy też pyszne omlety z dodatkiem pokruszonej fety - pyycha.
Doskonałe są także pierogi czy naleśniki nadziewane fetą z podduszonymi warzywami.
Ja dzisiaj na kolację planuję cannelloni nadziewane warzywami i fetą.

W tej miseczce powyżej na zdjęciu znajduje się mój poranny wyrób - pasta do chleba z fety. Ser rozcieram z 3-4 łyżkami oliwy z oliwek i doprawiam ziołami+ pieprzem. Pycha, polecam.