Dziewczyna z sąsiedztwa - Jack Ketchum

Wydawnictwo Papierowy Księżyc, Tytuł oryginału: The Girl Next Door, Okładka miękka, 300 s., Moja ocena 5/6

Napiszę tak...strach się bać, serio.

Byłam bardzo pozytywnie nastawiona do tej książki, bardzo wiele dobrego o niej czytałam. Poza tym rekomendacja Stephena Kinga też coś znaczy.  Wczoraj po południu zabrałam się do lektury i...rozczarowanie, a raczej zdziwienie, czego tu się bać. Ale na tym polega cały pomysł, cały talent Ketchuma. Niby nic się takiego nie dzieje, ale stopniowo napięcie i groza narastają aż na końcu włosy stają dęba.

Tytuł książki jest banalny, sielski anielski, przywołuje na myśl amerykański serial familijny. Pamiętacie serial Cudowne lata? Właśnie z nim początkowo kojarzyla mi się treść książki. Z powodu takich skojarzeń nic nie zapowiada tego co nas czeka po rozpoczęciu lektury.

Mamy połowę lat 50. XX w. Narratorem jest David - przeciętny nastolatek, który opowiada nam o kolejnych dniach beztroskiego lata. Uczestniczymy w zabawach nad wodą, potańcówkach, głupich psikusach. Pewnego dnia nasz narrator poznaje 14 letnią Meg. Dziewczyna wraz z siostrą Susan mieszka u ciotki - Ruth, która samotnie wychowuje trzech dorastających synów. Mając na głowie w sumie piątkę nastolatków jest jej bardzo ciężko. To tłumaczy jej dziwne momentami zachowanie.

Dziewczynki z pozoru łatwo adaptują się w nowe środowisko. Wszyscy młodzi ludzie razem spędzają czas. Na ich przykładzie Ketchum ukazuje nam obraz idealnego wprost dorastania na amerykańskim przedmieściu. Bardzo podobały mi się opisy dnia codziennego, mentalności mieszkających tam ludzi, dla których miara postępu było posiadanie schronu przeciwatomowego w piwnicy.

Jednak, jak się okazuje, nic nie jest takie, jak się z pozoru wydaje.  Idealne życie na przedmieściu wcale nie jest idealne, a życie Meg i Susan jest życiem, któremu los wymierzył prawdziwego kopniaka. Ruth, u której mieszkają daje dziewczynkom wyraźnie do zrozumienia, że są gorsze. Od niewinnych docinków, przechodzi do stosowania kar, by w końcu zamknąć Meg w piwnicy, gdzie przeżyje prawdziwe piekło.Nie będę wam opowiadać szczegółów, żeby nie odebrać zaskoczenia, jakie przeżyjecie w trakcie lektury. Zdradzę tylko, że sensem książki jest jedno zdanie: Nawet o tym nie wspominaj.I wszyscy w domu i w sąsiedztwie stosują się do tego, milczą na tematy, które ich nie dotyczą, albo są dla nich niewygodne. Milczą tak długo, aż prawie jest za póżno...Jedyny David ma przebłyski skrupułów sumienia, ale czy to wystarczy, żeby uratować dziewczynki?

Jest to książka, która wprawie w prawdziwe przerażenie, a jednocześnie zdziwienie, oburzenie - jak można być tak nieczułym, okrutnym, pozbawionym uczuć.

Zupełnie nie dziwię się określeniu, że jest to najbardziej kontrowersyjna powieść we współczesnej literaturze. Książka jest na prawdę przerażająca, a jest to tym bardziej odczuwalne, ze w zasadzie na początku nic nie zapowiada tego co nastąpi.

Najbardziej przerażające jest to, że fabuła książki opiera się na historii autentycznej, która wstrząsnęła Ameryką w latach 60-tych ubiegłego wieku. Dokładnie w 1965 r. zdegenerowana Gertrude Baniszewski, wraz ze swoimi pociechami i ich znajomymi, przez wiele tygodni katowała 16-letnią Sylvię Likens oraz jej młodszą siostrę Jenny. Na ciele starszej z dziewcząt odnaleziono ponad sto różnych ran oraz wypalony napis: "Jestem prostytutką i jestem z tego dumna!". Ta wręcz nieprawdopodobna historia posłużyła za kanwę powieści, a jej echa aż do dziś pobrzmiewają w pamięci mieszkańców Indiany.

Na pewno sięgnę po kolejne książki Jacka Ketchuma.