27 listopada, cóż się ciekawego wydarzyło...

Dzisiaj przypadają urodziny młodzieńca o imieniu Antinous, w antycznej grece  Ἀντίνοος. Ur. pomiędzy 110 a 112 r. w Claudopolis, zm. ok. 30.10.130r. na Nilu koło Besy.
Kim był i czym się wsławił, że kroniki i podręczniki historii antycznej o nim wspominają?
Otóż ten młodzieniec z pochodzenia Grek, był kochankiem cesarza Hadriana. Gdy skończył 12 lat został przygarnięty na dwór Hadriana. Jak podają kronikarze, jakiś czas uczył się ogłady i języków, a póżniej zaopiekował się nim cesarz.
Wkrótce chłopak stał się kochankiem cesarza, co aprobowała także cesarzowa Vibia Sabina. 
Antinous utonął w roku 130. W 137r. Hadrian założył w tym miejscu miasto – Antinoopolis, zaś Antinousa ogłosił herosem (w mitologii antycznej była to postać zrodzona ze związku człowieka z bogiem). Trzeba pamiętać, że mentalność i obyczajowość w antycznym Rzymie różniły się od znanych nam współcześnie. Posiadanie nieletniego kochanka/kochanki tej samej płci, w pewnych kręgach było normą, ba było wyróżnieniem i świadczyło o statusie zarówno społecznym, jak i materialnym obu stron.
Ale wracajmy do Antinousa. Po jego śmierci zrozpaczony cesarz kazał bić monety z wizerunkiem młodzieńca, wznosił ogromne świątynie i urządzał igrzyska na jego cześć, pojawiały się także liczne dzieła sztuki i gemmy z jego podobizną. 
Najważniejsza świątynia stała w Mantinei w Arkadii w Grecji. Cesarz kazał także wykonywać ogromne ilości rzeźb i portretów. Kult Antinousa przetrwał do czasu upadku Rzymu, czyli ładnych kilka wieków.
Wizerunki Antinousa przedstawiano w rzeźbie, na monetach oraz gemmach, jako ideał młodzieńczej piękności. Król Prus Fryderyk II Wielki ustawił posąg Antinousa pod oknami swego gabinetu w pałacu Sanssouci k. Berlina.
_____________________________________________________________

Dzisiaj przypada także rocznica śmierci Aleksandra Dumas (syna), tego od Damy kameliowej. Zmarł w Marly-le-Roi w 1895 r. Został pochowany na Cimetière de Montmartre w Paryżu, 100 metrów od kurtyzany Marie Duplessis, będącej pierwowzorem Damy kameliowej.. 
Ur. się 27 lipca 1824 r. w Paryżu. Był francuskim dramatopisarzem i pisarzem. Urodził się jako nieślubne dziecko, Aleksandra Dumasa, znanego pisarza. 
W 1831 r. został uznany przez ojca, który zapewnił mu wykształcenie. W 1844 r. Dumas przeniósł się do Saint-Germain-en-Laye ze swoim ojcem. Tam poznał Marie Duplessis, młodą kurtyzanę która stała się inspiracją do napisania Damy kameliowej. 
Dumas rozpoczął pisanie dramatów. Mówił że robi to dla pieniędzy, lecz osiągał wielkie sukcesy - był bardziej znany niż jego ojciec. 
W tym czasie praktycznie porzucił pisanie powieści.  Spod jego pióra wyszły m.in. komedie: Półświatek (1885r.) oraz Cudzoziemka (1876r.), a także liczne felietony oraz artykuły prasowe.
Dumas został doceniony w 1874r. członkostwem w Akademii Francuskiej, a w 1894r. otrzymał order  Legii Honorowej.
W 1864 r. w Moskwie ożenił się z Nadjeschdą von Knorring. Po jej śmierci, w 1895 r. jego żoną została Henrietta Régnier de La Brière. 
_____________________________________________________________________________

Dzisiaj przypada także rocznica śmierci jednego z największych  rzymskich poetów, Horacego. Nazywał się właściwie - Quintus Horatius Flaccus. Ur. się w 65 r. p.n.e., zmarł w 8 r. p.n.e.
Był jednym z największych poetów rzymskich. Syn wyzwoleńca. Należał do kręgów literackich Mecenasa. Był autorem Epodów (41-30r. p.n.e.), krótkich utworów o treści politycznej, Satyr (40-30r. p.n.e.), w których ośmiesza wady i słabości ludzkie. Był synem wyzwoleńca z Wenuzji w Apullii. Ojciec dał mu staranne i wszechstronne wykształcenie. Wysłał go między innymi do Rzymu i Grecji, by studiował tam grekę i filozofię. 
Po śmierci Juliusza Cezara, Horacy wstąpił do armii i służył pod dowództwem Brutusa. Jako trybun wojskowy brał udział wbitwie pod Filippi w 42 r. p.n.e., z której musiał ratować się ucieczką. Kiedy ogłoszono amnestię dla tych, którzy walczyli przeciw zwycięskiemu Augustowi, powrócił do Rzymu. Okazało się, że jego ojciec nie żyje, a majątek został skonfiskowany. Mimo że był prawie bankrutem, udało mu się kupić posadę sekretarza u kwestora, co zapewniło mu utrzymanie i pozwoliło na zajmowanie się poezją. 
Utworami Horacego zainteresował się Wergiliusz i wprowadził go do domu Mecenasa. Wkrótce Horacy zaprzyjaźnił się z Mecenasem i należał do jego kręgu literackiego. Po pewnym czasie Mecenas wprowadził go na dwór Augusta, a także podarował mu posiadłość w Sabinum, co umożliwiło mu swobodną twórczość literacką.
Do najsłynniejszych dzieł Horacego należą Pieśni (zwane też odami) wzorowane na lirykach greckich. Tematyka pieśni jest urozmaicona (biesiadne, miłosne, filozoficzne, okolicznościowe, polityczne - wyrażające poparcie dla programu politycznego Oktawiana Augusta). Horacy napisał Pieśń stulecia (17r. p.n.e.) w związku z uroczystościami rozpoczęcia nowego wieku.
Twórczość Horacego wieńczą dwie księgi Listów (23-14 p.n.e.), w których poeta porusza zagadnienia filozoficzne i literackie (zwłaszcza List do Pizonów, znany jako Sztuka poetycka, poświęcony głównie dramatowi i stanowiący podstawę poetyki europejskiej do początków XIX w.). 

Twórczość Horacego, która przetrwała do naszych czasów to:

• Epody (Epodes) krótkie utwory o treści politycznej; napisał je pod wrażeniem wojny peruzyńskiej – groza wojen domowych wyraża się radą dla Rzymian, by idąc za przykładem Fokejczyków opuścili Rzym i wywędrowali na Wyspy Szczęśliwe.
• Satyry (Sermones) ośmieszające wady i słabości ludzkie, nie krytykuje w nich jednostek wybitniejszych, nie jest surowym sędzią lecz „śmiejąc się mówi prawdę”
• Pieśni (Carmina, znane także jako "Ody" - Odes) to największe osiągnięcie Horacego o bardzo bogatej tematyce – utwory religijne, biesiadne, wiersze do przyjaciół, wiersze do kochanek, motywy klasyczne i hellenistyczne, refleksje na temat śmierci i wybuchy radości życia; posiadały doskonałą konstrukcję metryczną
• Listy (Epistulae) zawierają dużo pierwiastków filozoficznych, poruszają także problemy z zakresu poetyki, zwłaszcza listy z 2 księgi: "List do Pizonów" znany również jako Sztuka poetycka 

 Poniżej przykład dzieła Horacego..

CARMEN SAECULARE

Phoebe silvarumque potens Diana

Febie! Diano, lasów można ksieni!
Gwiazdy niebieskie! Czcigodni i czczeni!
Dajcie nam, o co błagamy w pokorze

W tej świętej porze,

Gdy sybillińskich prawem przepowiedni
Wybranych panien i chłopców chór przedni
Do bóstw, co siedem wzgórz umiłowały,

Wznosi hymn chwały.
O, dobre Słońce, co lśniącym rydwanem
Wschodzisz, zachodzisz i znów wschodzisz ranem,
Obyś miast większych nad Romę wspaniałą

Nie oglądało! 

Twórczość Horacego uważana jest za szczytowe osiągnięcie klasycyzmu epoki Augusta i wywarła ona znaczący wpływ na poezję europejską.

Żródła: wikipedia, Historia starożytnego Rzymu Marii Jaczynowskiej, pbi.edu.pl